سیاه خروس: پرنده اسرارآمیز ارسباران

از زندگی سیاه خروس ارسباران چیزی شنیده اید؟ در مقاله های قبلی گفتیم دارکوب، شاخصی برای سلامت زیستگاه محسوب می شود. همچنین به معرفی گونه هایی چون کاکایی سر سیاه ، گلو آبی ، زاغ بور ، هوبره پرداختیم و از عجایب کلاغ ها سخن گفتیم. در این مطلب قصد داریم شما را با سیاه خروس ارسباران یا همان سیاه خروس قفقازی بیشتر آشنا کنیم. پرنده ای اسرار آمیز تا چندی پیش کسی نمی دانست که این پرنده همان گونه سیاه خروس قفقازی است که در ایران وجود دارد.

زیستگاه

جنگل های بکر و زیبای ارسباران در شمال شرقی آذربایجان میزبان اسرارآمیزترین گونه از ماکیان است. جنگل های ارسباران از ورقان تا کلیبر ادامه دارد و در شمال این منطقه رود ارس جاری است. امروزه به دلیل عدم مراقبت و فعالیت معادن از وسعت این منطقه کاسته شده اما وجود گونه های گیاهی منحصر به فرد، تنوع زیاد و طبیعت بکر و دست نخورده این منطقه را به یکی از شاهکارهای خلقت تبدیل کرده است.

سیاه خروس در ایران از کمیاب ترین پرندگان است و فقط در منطقه حفاظت شده ارسباران زندگی می کند. پرنده بزرگی از راسته ماکیان که با ظاهر سیاه رنگ خود اسرارآمیز تر از سایر پرندگان این دسته به نظر می-رسد. تا دهه 1950 چنین تصور می‌شد که سیاه خروس قفقازی تنها در کوهستان های قفقاز و شمال شرقی ترکیه زندگی می کند ولی در دهه 1960 شایعات وجود یک پرنده قابل شکار سیاه رنگ در جنگل های کوهستانی کلیبر در شمال آذربایجان شرقی قوت گرفت.  حضور این پرنده برای اولین بار در سال 1350 توسط مدیر کل وقت سازمان محیط زیست آذربایجان شرقی گزارش شد و به دنبال آن چند مشاور خارجی وقت سازمان از منطقه دیدن کردند و مشخص کردند که این گونه سیاه خروس قفقازی است و تا آن زمان کسی نمی دانست که این گونه در ایران هم وجو دارد.

خصوصیات سیاه خروس ارسباران

این پرنده 40 تا 48 سانتی متر طول دارد و جثه اش بزرگ است. پرنده نر پرهای سیاه با جلای سبز آبی دارد. زیر بال ها سفید است و دو لکه سفید روی شانه ها و یک لکه قرمز تاج مانند بالای هر چشم دیده می شود. دم در انتها دوشاخه می شود و شاه پرهای کناری دم به شکل منحصر به فرد و زیبایی به سمت پایین پیچ خورده اند. در فصل بهار نمایش زیبای این پرنده بعد از طلوع آفتاب بسیار دیدنی است که با سروصدا تا ارتفاع 5/1 متر می پرد و پرهای دم را مانند تاجی بلند برای پرنده ماده روی زمین به نمایش می گذارد.

زیبایی این پرنده و پرندگان مشابه و آوازه خوانی و سروصدای دل نشین آن ها می تواند گردشگران زیادی را از داخل و خارج کشور به محل زیست گاه های این پرندگان بکشاند. سیاه‌ خروس ها پرندگانی‌ اجتماعی‌ هستند و به صورت گروهی در پاییز و زمستان دیده می شوند. پرواز سیاه‌ خروس ها سریع ، مستقیم‌ توام با بال زدن های قوی است.

تغذیه

سیاه‌ خروس‌ ارسباران از برگ‌، جوانه‌ و میوه‌های‌ آبدار و حشرات تغذیه‌ می کند و در حاشیه جنگل ها، بوته زارها، علف زارها و نواحی کوهستانی به سر می برد و در زمستان به جنگل ها و مناطق کم ارتفاع کوچ می کند. پرنده ماده در زیر بوته های کوتاه و یا پای صخره ها آشیانه می سازد و نگهداری از جوجه ها را به عهده دارد. سیاه خروس در زمـرة پرنـدگان حمايـت شـده اسـت و به همین دلیل شکار آن ممنوع است و از جمله پرندگاني است که به دليل شرايط سـخت زيـستگاهي و زندگي مخفي، مطالعات مناسـبي دربـاره زنـدگي ايـن پرنـده صـورت نگرفتـه اسـت.

عوامل تهدید کننده سیاه خروس

جنگل زدایى و نابودى علفزارهاى زیستگاه این پرنده توسط اهالى محلى از جمله مهم ترین عامل تهدید این گونه  ی نادر جهانی اعلام شده است. بعـد از جنگل تراشي در زيستگاه سياه خروس، اين پرنـده يـك سـال و گاهي تا دو سال در منطقه باقي مي ماند و به دنبـال آن يـا نـابود مي شود و يا منطقـه را تـرك می کند. در محدوده معدن مس سونگون، تخریب جنگل به همراه آلودگی صوتی ناشی از انفجار و تردد ماشین الات سنگین باعث شد که جمعیت های این پرنده به منطقه دیگری کوچ کنند.

از عوامل مهم کاهش مساحت جنگل در زيستگاه سياه خـروس ارسباران ، جنگل تراشي براي تأمين هيزم و ايجـاد فـضاي چـراي دام در حاشيه جنگل است. تغييـر اقليم نیز، باعث افزايش گون زار و بوته زار و کاهش علفزار در منطقه می شود. کاهش مساحت جنگل متراکم و کـاهش علفـزار کـه بـه نـوعي کاهش پناهگاه سياه خروس قفقازی محسوب مي شود بدون ترديـد اثـر منفي بر روي جمعيت این پرنده ی زیبا و نادر خواهد داشت.

کوکو : تکامل عجیب پرنده ی انگل

کوکو معمولی از خارق العاده ترین پرندگان ایران است. در ارتباط با شگفتی این پرنده در این مطلب بیشتر بخوانید و بدانید.

نام معمولی: کوکوی معمولی

زیر خانواده Cuculinae (خانواده ی Cuculidae)

طول پرنده از 15 تا 63 سانتی متر و وزن بین 17 تا 630 گرم می باشد.

اکثر کوکو ها انگل نیستند ولی حدود 60 گونه از آنها هستند( حدود 56 تا از دنیای قدیم و 3 تا از دنیای جدید).

نوزادان خانواده ی انگل در ابتدا رنگشان به شکلی است که تا شبیه به فرزند خانواده ی میزبان باشند.

زیستگاه کوکو

خانواده ی کوکو در سراسر نقاط معتدل و استوایی جهان وجود دارد  ، همچنین استثنائاتی از جنوب غربی و جنوب آمریکا و مناطقی از شمال آفریقا و خاور میانه. کوکو های انگل زیر مجموعه ای از این محدوده را اشغال میکنند، به طور عمده در دنیای قدیم.

کوکو چه کار میکند؟

والدین بودن سخت است. خواب کمتر، وقت آزاد کمتر و تمام آن دهان های گرسنه که باید به آنها غذا رسانده شود. یک مادر پر مشغله چکار باید بکند؟ شما میدانید که باید نسل گونه های خود را حفظ کنید ، ولی چه کسی وقت این کار  را دارد؟ جالب این است که  کوکوها به همان پاسخی رسیده اند که انسان ها رسیده اند: برون سپاری.

تولید مثل کوکو

زمانی که یک کوکوی ماده جفت گیری کرده و آماده ی تخم گذاری میباشد، به جای این که لانه بسازد و خود را برای زحمت کشیدن برای نگهداری از بچه ها آماده کند، صبر میکند تا یک ماده ی دیگر  را که تازه تخم گذاشته پیدا کند و منتظر می ماند تا پرنده برای پیدا کردن غذا از لانه اش خارج شود و بعد تخم خود را در همان لانه میگذارد و این کار را در چند لانه ی دیگر تکرار میکند. زمانی که پرنده ی ماده ی گول خورده برمیگردد، در لانه ی خود قرار میگیرد و از تخم های جدید هم مثل تخم های خود  نگهداری میکند. تخم های کوکو دوره ی جوجه کشی  کوتاه تری نسبت به تخم های میزبان خود دارند، بنابر این تخم های غریبه زودتر تفریخ پیدا میکند، که در آن صورت جوجه کوکو دیگر تخم ها (یا جوجه ها اگر زمان بندی درست عمل نکرده باشد) را به بیرون هل می دهد، و از داشتن لانه و مادری فداکار برای فقط برای خودش لذت میبرد. جوجه کوکو زودتر از گونه های میزبان خود رشد می کند ، بنابر این والدین نا تنی خود را با درخواست مداوم غذا مشغول نگه میدارد، و رقابت را از بین میبرد.

اما این یک مسابقه ی جالب تکاملی نمی بود اگر گونه های میزبان این مشکل را به راحتی و بدون اعتراض میپذیرفتند.  پرندگان به ستوه آمده توسط تخم های کوکو چندین راهکار را در تلاش برای مقابله کردن با این مشکل امتحان کرده اند. اول از همه ، والبته این روش خیلی دورازذهن نیست، در بین آنها نفرت شدیدی نسبت به وجود آمده است. کوکو های بالغ دیده شده در محدوده ی لانه های میزبانان توسط  گروهی از مادران عصبانی سریعا  محاصره و رانده میشوند. اگرچه، کوکوها توانسته اند از این قضیه به نفع خود استفاده کنند، به این طریق که از یک جفت، پرنده ی نر به اذیت کردن و فریب دادن گروه پرندگان عصبانی می پردازد در حالی که هم زمان پرنده ی ماده در آرامش تخم های خود را میگذارد.

استراتژی دوم برای پرنده های میزبان این است که یاد بگیرند که تخم های غریبه را تشخیص بدهند و به صورت پیشگیرانه آن ها را از لانه به بیرون بی اندازند. کوکو ها به دو روش به این استراتژی پاسخ داده اند. اول، آنها تخم هایشان را طوری   تکامل یافته اند که از نظر رنگ و اندازه شبیه به تخم های میزبان باشد ( و در جاهایی که لانه پوشیده است تخم های خیل تیره میگذارند که اصلا به راحتی قابل دیدن نیستند گونه های پرنده با سطوح بالاتری از رد کردن تخم های غریبه ، در نهایت با تعدادی تخم کوکو مواجه خواهند شد که بیبشتر و بیشتر به تخم های آن ها شباهت پیدا کرده اند. دوم، اگر یک میزبان تخم غریبه را پس بزند، کوکوای که آن تخم را گذاشته بعضی اوقات می آید و کل لانه را خراب میکند و هر چیزی را که داخل آن باقی مانده است را در یک عمل انتقام مادرانه از بین میبرد.

استراتژی سوم که توسط  پری گنجشک ها(Superb Fairy Wren) طراحی شده کمی خلاقانه تر است. به محض این که مادر میزبان تخم های خود را میگذارد، او شروع به آواز خواندن برای آنها با یک الگوی و ریتم مشخص میکند. حال ، تخم کوکو حدودا هم زمان با تخم های خودش تفریخ پیدا میکند، ولی چند روز دیرتر از تخم های خودش در آنجا قرار داده شده اند. این به این معنی است که جوجه های خودش قبل از تولد آواز او را برای مدت طولانی تری نسبت به جوجه کوکو یاد گرفته اند. زمانی که تخم ها تفریخ می یابند، تنها جوجه های خودش میتوانند به درستی آواز های او را تکرار کنند. پس جوجه ای که نتواند آواز را بخواند غذایی را هم دریافت نمیکند. وحتی اگر قبل از این که از گرسنگی بمیرد، جوجه ی انگل بتواند جوجه های او را از لانه به بیرون بیندازد، مادر به کلی پاسخ درست به آواز خودش را نخواهد شنید و می فهمد که باید لانه را به کلی ترک کند بنابر این به نفع این گونه است.

حداقل یک مورد شناخته شده از یکی از گونه های سابقا میزبان وجود دارد که به طور کامل این مانع انگلی را برای خود از میان برده است. سنگ چشم پشت سرخ ، به جز این که به طور مشخص نسبت به کوکو ها (و بسیاری چیز های دیگر) حالت تهاجمی قاتلانه دارد، در شناسایی تخم های کوکو بسیار ماهر شده است. بسیار سریع. انقدر سریع که محققان اعتقاد دارند که کوکو صرفا برای سازگاری با آن فرصت نداشته اند. در آزمایشات آزمایشگاهی سنگ چشم ها 93.3% از تمام تخم های کوکو را شناسایی  کرده و پس زدند. این توان شناسایی الگو ها برای این پرنده فوق العاده است. با این که رابطه ی انگلی کوکوها و سنگ چشم ها برای زمان طولانی ای شناخته شده است ولی در 30-40 سال اخیر در طبیعت دیده نشده است.

نکات جالب در مورد کوکو

– حتی کوکوهایی که به طور معمول انگل نیستند گاهی اوقات تخم های خود را لانه های افراد گونه های خود یا دیگر گونه ها میگذارند، ولی با این حال برای غذا رسانی به جوجه ها کمک میکنند.

– پوسته ی تخم های کوکوهای انگل به طور غیر عادی ضخیم است، که هنگامی که مادر تخم ها را از بالا به داخل لانه ی میزبان می اندازد از شسکتن آنها جلوگیری میکند.

– کوکوهای نواردار با بیرون انداختن خواهر و برادر های نا تنی خود راضی نمیشوند و تا سرحد مرگ آنها را نوک میزنند.

– بعضی پرنده ها با ساختن لانه هایی با لبه های با شیب تند با این کوکوهای قاتل مواجه میشوند به طوری که بیرون انداختن جوجه ها را از لانه دشوار میکنند و مادر به بزرگ کردن همه ی جوجه ها میپردازد.

چگونه یک پرنده نگر باشم؟

پرنده نگری تفریحی است که علاوه بر نشاط باعث افزایش فعالیت جسمی فرد نیز می شود. راه رفتن در مسیرهایی که پرنده ها هستند، به سرحال ماندن جسم کمک می کند. هم چنین دیدن پرنده ها، سنجیدن ویژگی هایشان و مقایسه با اطلاعاتی که در کتابچه های راهنما وجود دارد، مغز را به سمت یادگیری بیشتر سوق می دهد. مشاهیر پرنده نگری ایران و تاریخچه پرنده نگری را در مطالب پیشین بیان نمودیم. اکنون اگر می خواهید پرنده نگر باشید، بهتر است قبل از شروع سفر پرنده نگری به نکات زیر توجه کنید:

۱- مطالعات و تحقیقات جزیی انجام دهید. 

قبل از اینکه به پرنده نگری بروید، زمان کوتاهی در مورد پرنده هایی که در منطقه هستند تحقیق کنید. با این کار خود را برای گردش پرنده نگری آماده کنید. این جست و جو باعث می شود پیش زمینه و تصوری در مورد پرنده هایی که انتظار دارید در هر محدوده ای ببینید، داشته باشید.

۲- لباس تیره یا همرنگ طبیعت بپوشید.

بخشی از یک پرنده نگر خوب بودن یکی شدن با محیط پیرامون است. با پوشیدن لباس همرنگ طبیعت و یکی شدن با محیط، پرنده ها به راحتی متوجه حضور شما نمی شوند و می توانید برای دیدن پرنده ها زمان بیشتری در طبیعت بمانید. رنگ لباس نامناسب، بهم ریختگی و آشفتگی پرنده ها را به دنبال خواهد داشت.

۳- اصطلاحات پرنده نگران را بیاموزید. 

در اجتماعات پرنده نگران، پرنده نگری شهری (birdwatcher) و پرنده نگری حرفه ای (birder) متفاوت است. پرنده نگر شهری کسی است که معمولاً در محدوده ای نزدیک به محل زندگی اش، از دیدن پرنده ها لذت می برد. پرنده نگر حرفه ای کسی است که برای دیدن انواع خاص پرندگان و گونه های کمیاب آن ها به فواصل دورتر سفر می کند.

بعضی از مردم این اصطلاحات را به جای هم استفاده می کنند.

۴- دوربین دوچشمی مناسب تهیه کنید. 

برای دیدن پرنده هایی که در فواصل دورتر هستند به یک دوربین دوچشمی نیاز دارید.

دوربین های ضد آب و با قدرت بزرگنمایی حداقل 8X را جست و جو و تهیه کنید. هم چنین میتوان از تلسکوپ استفاده کرد که نسبت به دوربین به راحتی قابل حمل نیست.

۵- کتابچه ی راهنما تهیه کنید.

اهمیت بالای کتابچه راهنما به این خاطر است که به شما اجازه می دهد گونه ای را که در طبیعت دیده اید به درستی و با دقت بیشتر تشخیص دهید و ویژگی های گونه های مختلف پرنده ها را یاد بگیرید؛ درواقع اطلاعات و مشاهدات را هماهنگ کنید.

برخی از کتابچه های راهنما از عکس های مختلف پرنده ها استفاده می کنند، در برخی دیگر از این کتابچه ها از نقاشی و شکل ها استفاده شده است. این تصمیم با شماست که کدام نوع از تصاویر را می پسندید.

بهتر است در ابتدای شروع پرنده نگری با کتابچه ی راهنمایی که به محدوده ی منطقه ی جغرافیایی محل زندگی شما اختصاص دارد، شروع کنید.

۶- یک بسته برای سفر پرنده نگری آماده کنید. 

با توجه به این پرنده نگری شما چه مدت زمانی خواهد بود و به چه محل و فاصله ای از خانه می روید، بعضی موارد مهم را بسته بندی کنید و در کیف یا کوله پشتی با همراه خود داشته باشید:

چند بطری آب

مقداری خوراکی

لباس گرم

چراغ قوه

چاقوی جیبی

پماد دفع حشرات

دفترچه برای ثبت کردن مشاهدات

کیسه خواب یا چادر

دنیای پر رنگ تر پرندگان: قدرت بینایی و چشمان پرندگان

سیستم بینایی پرندگان حساس ترین حسِ پرندگان است و پرندگان احساس شدیدی نسبت به رنگ دارند که برای غذا خوردن، تولیدمثل و موارد دیگری حیاتی است. پیش تر در مورد میزان هوش در پرندگان ، بویایی در پرندگان ، منطقه مهم پرندگان ، راز مهاجرت پرندگان ، تاثیر گرمایش جهانی بر پرندگان و چگونگی تاثیر زباله های ما بر زندگی پرندگان مطالبی را عنوان کردیم. حال با توجه به جذابیت موضوع بینایی در پرندگان این مقاله را به این موضوع اختصاص داده ایم.

درک اینکه پرندگان چگونه رنگ ها را می بینند و قدرت بینایی پرندگان ، می تواند به پرنده نگرها کمک کند تا با استفاده از این حس بیشتر لذت ببرند و پرندگان را جذب کنند.

در طول میلیون ها سال، پرهای زینتی پرندگان از خسته کننده بودن به خیره کننده تغییر کرده است؛ اما رنگ های درخشانی که انسان ها می بینند فقط اندکی از رنگ هاییست که پرندگان می بینند.

“لباس های ما تا قبل از اختراع رنگ های آنیلین بسیار یکنواخت و کسل کننده بود، اما پس از آنکه رنگ ارزان شد، انقلابی در لباس هایی که ما امروز می پوشیم ایجاد شد.” به نظر می رسد که همین موضوع برای پرنده ها نیز اتفاق افتاده است.

دانشمندان طی سالیان متمادی درباره این فکر می کردند که پرندگان چگونه رنگهای خود را به دست می آورند، اما با مطالعات ییل / کمبریج اولین پرسش این بود که در واقع تنوع رنگ پرندگان برای خودشان شبیه چیست. به طرز کنایه داری، پاسخ این است که پرندگان رنگ های بیشتری نسبت به انسان ها می بینند. آنها نه تنها می توانند رنگهای بیشتر از آنچه در پرهایشان هست را ببینند، بلکه به دلیل سلولهای مخروطی اضافه که در شبکیه چشم خود دارند، نسبت به طیف فرابنفش حساس هستند، همچنین آنها رنگهایِ نامرئی برای انسان را می بینند.

با گذشت زمان، پرندگان به ترکیب خیره کننده ای از رنگ های حاوی رنگدانه های مختلف ملانین تبدیل شده اند، که همان رنگش را به پوست انسان می بخشد؛ رنگدانه های کاروتنوئیدی و رنگ های ساختاری، مانند چشم های آبی انسانها ناشی از رژیم غذایی شان است.

رنگهای ساختاری، تنوع رنگیِ شیرها را برای پرهای پرندگان تولید می کنند، حتی با اینکه آن رنگها بین پرندگان به طور نسبی کمیاب هستند.

پرندگان رنگهای بیشتر از رنگهای موجود در پرهایشان را می بینند، چراکه با وجود سلول های مخروطی اضافی در شبکیه چشم شان، به طیف فرابنفش حساس هستند. (منبع: دانشگاه ییل)

محققان به دانستن اینکه چرا پرندگان هنوز باید توانایی تولید رنگ را پرورش دهند، علاقه مند هستند؛ رنگهای زرد و قرمز موجود در پرهایشان نمونه ای از رنگهایی است که برای انسان ها نامریی، ولی برای خود پرنده قابل مشاهده است.

یکی از محققان دانشگاه کمبریج می گوید “ما نمی دانیم که چرا رنگ پرهای پرندگان به این زیرمجموعه محدود می شود.”

  • “شاید ساخت رنگهای خارج از این محدوده با دستگاه های امروزی امکان ناپذیر یا بی فایده باشد.”
  • “این بدان معنی نیست که سرانجام تغییر و گسترش پالت رنگهای پرندگان به رنگهای جدید امکان پذیرنباشد.”
  • “پرندگان تنها توانایی درست کردن حدود 26 تا 30 درصد از رنگ هایی را که مشاهده می کنند، دارند؛ اما در طول میلیون ها سال به سختی برای غلبه بر این محدودیت ها تلاش کرده اند.”
  • “حیرت انگیز است متوجه شویم که اگرچه رنگ های پرندگان برای ما به طرز باورنکردنی گوناگون و زیبا است، ولی ما درمقایسه با پرندگان کور رنگ هستیم.”

همانطور که بیان شد، سیستم بینایی در پرندگان بسیار حساس و حیاتی است؛ چراکه آن ها تعداد رنگ های بیشتری در پرهای خود می بینند، که ما به عنوان انسان قادر به مشاهده آن نیستیم. حال این قدرت دید را بسط دهید؛ حیرت آور است! قدرت بینایی پرندگان در مقایسه با انسان به طور باورنکردنی متفاوت و شگفت انگیز است به طوری که در واقع ما در قیاس با پرندگان کور رنگ هستیم.

“منطقه ی مهم پرندگان” یا “آی بی ای”* چیست؟

” منطقه ی مهم پرندگان و تنوع زیستی *” منطقه ای است که توسط یک سری مولفه های پذیرفته شده ی بین المللی شناسایی می شود و در امر حفاظت از جمعیت پرندگان اهمیت جهانی دارد. پیش تر در مورد موسسه بردلایف و خدماتش “Birdlife International ” مطالبی را عنوان نمودیم. اکنون به معرفی IBA ” important bird and biodiversity area ” یا همان منطقه ی مهم پرندگان می پردازیم.

طرح اولیه

ارائه ی طرح اولیه و کار شناسایی سایت ها توسط بردلایف اینترنشال* در سال 1980 انجام گردید. بردلایف اینترنشنال بزرگترین انجمن مشارکتی حفاظتی دنیاست که در زمینه حفاظت پرندگان، زیستگاه ها و تنوع زیستی جهانی فعالیت می کند. در حال حاضر بیش از 12000 منطقه ی مهم پرندگان در سراسر دنیا وجود دارد. وسعت این سایت ها کوچک است به شکلی که بتوان کل آن را تحت حفاظت قرار داد و ویژگی، نوع زیستگاه و اهمیت پرنده شناسی این مناطق از زیستگاه های اطراف آن متفاوت است.

“مناطق مهم پرندگان” اغلب بخشی از شبکه ی مناطق تحت حفاظت موجود یک کشور را تشکیل می دهد و بنابراین تحت قوانین ملی کنترل می شوند. اما به رسمیت قانونی شناختن و حفاظت از آن دسته از “مناطق مهم پرندگان” که جزو مناطق تحت حفاظت موجود یک کشور قرار ندارند در کشورهای مختلف متفاوت است.

برخی کشورها استراتژی ملی حفاظتی منطبق با “آی بی ای” دارند در حالی که در برخی دیگر کشورها اساسا حفاظتی وجود ندارد. در سال 2013 عبارت “منطقه ی مهم پرندگان” به “منطقه ی مهم پرندگان و تنوع زیستی” تغییر یافت تا بیانگر پراهمیت بودن این مناطق برای سایر گونه های جانداران نیز باشد.

بر اساس سایت برد لایف  در ایران 105 “آی بی ای” یا “منطقه مهم پرندگان” با مساحتی بیش از 8 میلیون هکتار شناسایی شده است. از ایران هیچ سازمان مردم نهادی جزو سازمان های مشارکت کننده در طرح “آی بی ای” نمی باشد. مشارکت در طرح “آی بی ای” و به روز شدن اطلاعات زیستگاه ها می تواند عامل مهمی در جلب حمایت و کمک های بین المللی در زمینه ی حفاظت باشد.

مولفه ها

مولفه های بین المللی برای انتخاب یک سایت به عنوان “آی بی ای” شامل حضور گونه های در معرض خطر انقراض و یا گونه های است که جمعیت آنها قابل جایگزینی نباشد. این مولفه ها بر پایه ابزارهای قانونی موجود همچون کنوانسیون رامسر و قانون حفاظت پرندگان وحشی اتحادیه اروپا تبیین گردیده است. برای انتخاب یک سایت “آی بی ای” می بایست یک یا بیش از یکی از مولفه های زیر وجود داشته باشد:

  1. وجود گونه های در معرض خطر جهانی: سایت با حضور تعداد قابل توجهی از یک گونه ی در معرض خطر جهانی شناسایی میشود. (از جمله گونه های: به شدت در خطر انقراض، در خطر انقراض و گونه های آسیب پذیر طبق لیست قرمز “آی یو سی ان”*)
  2. وجود گونه های با محدویت پراکندگی جغرافیایی: سایت با حضور بخش قابل توجهی از گونه های با محدودیت پراکندگی شناسایی می شود. (به عبارت دیگر گونه هایی که پراکندگی جهانی آنها کمتر از 50000 کیلومتر مربع باشد) که پراکندگی جمعیت زادآور آنها “منطقه پرندگان اندمیک” را تعریف میکند.
  3.  گونه های با محدودیت بیوم: سایت با حضور بخش عمده ای از گونه هایی شناسایی می شود که آن گونه ها اکثر و یا تماما محدود به یک بیوم خاص باشند.
  4. گونه های پرندگان اجتماعی (گونه هایی که در دسته های بزرگ به صورت جمعیتی زندگی می کنند):

مولفه هایی که قابلیت تبدیل به IBA را دارد:

یک سایت ممکن است با داشتن یک و یا بیش از یکی از زیر مولفه های ذیل قابلیت تبدیل به “آی بی ای” را داشته باشد:

  • سایت به صورت متداول 1% از کل جمعیت زیست جغرافیایی یک گونه آبزی اجتماعی را در خود جای داده باشد.
  • سایت به صورت متداول 1% از کل جمعیت جهانی یک گونه اجتماعی دریازی و یا خشکی زی را در خود جای داده باشد.
  • سایت به صورت متداول تعداد 20000 پرنده آبزی و یا 10000 جفت از یک یا بیش از یک گونه دریازی را در خود جای داده باشد.
  • سایت، آستانه ی خط قرمز جمعیتی مربوط به گونه های مهاجر را رد کرده باشد.

آستانه خط قرمز جمعیتی به صورت جهانی و یا منطقه ای تعیین می شود. به علاوه در برخی مناطق همچون اتحادیه اروپا و یا خاورمیانه، زیر مولفه های بیشتر منطقه ای وضع شده است.

سرنوشت پرندگان آسیب دیده

نویسنده : محمدعلی آقاابراهیمی

در طی بیشتر از دو سال که از فعالیت انجمن آوای بوم می گذرد، یکی از فعالیت های مستمر و مفید این موسسه دریافت، تیمار و رهاسازی پرندگان آسیب دیده در طبیعت بوده است. در این مدت آوای بوم با اطلاع رسانی جامع و دقیق در سطح کشور و ایجاد هماهنگی های لازم با سازمان حفاظت از محیط زیست به محل ارجاع پرندگان آسیب دیده در مرکز ایران بدل گردید و موفق شد تعداد زیادی از پرندگانی که به دست انسان دچار آسیب شده بودند را دریافت نموده، ابتدا با مراجعه به دامپزشک و انجام رادیوگرافی و سایر اقدامات درمانی مورد نیاز، وضعیت آنها را به ثبات برساند و سپس بر طبق توصیه های دامپزشک و تجربیات مدیریت موسسه اقدام به نگهداری پرندگان تا زمان مناسب برای رهاسازی نماید.

در طی این مدت تعداد بیشتری از پرندگان که قدرت پرواز خود را بازیابی نمودند و آسیب های وارده به آنان پروازشان را مختل نکرده بود در دامان طبیعت و در زیستگاههای مناسبشان رهاسازی شدند. این رهاسازی ها هر یک با کسب تجربیات جدید و احساسات فوق العاده ای همراه بود اما تجربه مشترک در بین تمامی این فعالیت ها یک نکته بسیار مهم و کلیدی را در بر میگرفت و آن اینکه: ” پرندگانی که بالی برای پرواز دارند و از نظر سلامت جسمانی در حد طبیعی قرار دارند هیچ نیاز و درخواستی از آدمی ندارند مگر رها شدن بی قید و شرط در دامان طبیعت”.

اما در بین پرندگان دریافتی این موسسه چند فرد از این پرندگان در اثر اصابت گلوله به بالهایشان برای همیشه قدرت پرواز خود را از دست داده بودند و به همین منظور بخش تیمار موسسه آوای بوم اقدام به آماده سازی فضایی مناسب جهت نگهداری مادام العمر از این پرندگان نمود و خود را برای میزبانی نامحدود از این پرندگان آماده کرد.

برخی از این پرندگان نیز هنگامی که جوجه بوده و در لانه مستقر هستند توسط افراد سودجو و برای نگهداری و یا فروش از لانه برداشته می شوند و به محل های نامناسبی انتقال می یابند و مراحل رشد خود را در اسارت سپری میکنند که این پرندگان نیز به دلیل عدم آموزش کافی از سوی والدینشان قدرت پرواز و شکار و حضور در طبیعت را کسب نمی کنند و به همین دلیل امکان زندگی در طبیعت را نمی یابند و تا پایان عمر یا در اسارت زندگی میکنند و یا در صورت رهاسازی مدت چندانی در طبیعت دوام نمی آورند و در نهایت از بین می روند و یا دوباره برای کسب غذا به سمت انسان رفته و مجددا به اسارت در می آیند. از این دست پرندگان نیز، هنگامی که افراد از نگهداری آنها خسته و ناتوان می شوند و یا پرنده دچار بیماری میگردد به موسسه آوای بوم و یا سایر مراجع در دسترس ارجاع داده می شوند.

در زمان کنونی به نظر میرسد که تعارضات انسان با طبیعت به شکل فاجعه باری گسترش یافته است یکی از این تعارضات که اخیرا رخ نموده، عصبانیت کشاورزان از پرندگانی است که به زعم آنها به محصولاتشان آسیب می رسانند. به همین منظور دستگاههایی ساخته شده و در مناطق مختلف کشور نصب گردیده که با ایجاد صدای انفجار بصورت متوالی و مستمر و در بازه های زمانی کوتاه موجب فراری دادن پرندگان می شود. این دستگاهها موجب ناامن شدن مناطق زیستی پرندگان شده و به شدت بر جمعیت گونه های موجود در یک منطقه تاثیر منفی می گذارد.

البته در بسیاری از مناطق این دستگاهها برای جلوگیری از ورود شبانه حیوانات وحشی همانند گراز و یا خرگوش به مزارع نصب گردیده و در تمامی طول شب در فاصله های چند دقیقه ای و منظم صدای انفجار در فضایی گسترده ایجاد می شود که منجر به استرس در پرندگانی میگردد که در آشیانه های خود مشغول استراحت شبانه هستند و سرانجام و به مرور زمان منطقه برای زندگی و زادآوری اینگونه پرندگان ناامن می شود. در نهایت با حذف پرندگان از یک منطقه بطور قطع عوارض و آفت هایی شکل میگیرند که همان کشاورزان، اولین بازنده این بازی نامبارک خواهند بود. برای مثال حذف دارکوب از میان درختان باعث بروز و ظهور آفت هایی در بدنه درختان میگردد که به مرور موجب مرگ درختان خواهد بود.

در حال حاضر وضعیت پرندگان مهاجر نسبت به پرندگان مقیم در مناطق گوناگون اسف بارتر است. این مهاجران که برای مدت معینی مهمان کشور ما هستند بعد از طی مسافت های بسیار طولانی و پشت سر گذاشتن مخاطرات بسیار به کشور ما می آیند اما در بسیاری از مناطق ایران با مرگ از آنان استقبال می گردد. مثال بارز این مطلب مهاجرت و حضور زنبور خواران در بهار و تابستان به مناطق مختلف ایران است که موجب بروز تعارض با پرورش دهندگان زنبور می گردد و در نهایت یا کشته می شوند و یا به وسیله دستگاه ایجاد صدا از مناطق مناسب دور می شوند.

مثال بسیار مهم دیگر این آسیب به حیات وحش، نسل کشی پرندگان مهاجر در تالاب های شمال کشور است که سالهای متمادیست به یکی از مشکلات لاینحل زیست محیطی کشور تبدیل گردیده و هیچ نیرویی تا کنون توان حل این معضل را نداشته است. این نسل کشی که در ظاهر برای کمک به معیشت مردم محلی توجیه می گردد در اصل بر اثر سودجویی و بی تفاوتی این جوامع در قبال خطر انقراض گونه ها و بی کفایتی مسئولین و عدم وجود هر گونه اراده ای از سوی محافل حاکم اتفاق می افتد و سالهای متمادیست که در عین حال که مشکل به شکل فزاینده ای در مجامع بین المللی نیز دنبال میگردد اما صدای دوستداران طبیعت و مخالفان این نسل کشی به جایی نمیرسد.

آمار تلفات پرندگان در کشور در اثر شلیک افراد ناآگاه نیز همواره بالا بوده است که دلایل گوناگونی دارد. از جمله به دلیل وجود سلاح های سبکی که به شکل مجاز در دست هر کس و ناکسی این روزها دیده می شود، نبود نظارت کافی بر مناطق گوناگون و ضعف ساختاری در بدنه ی سازمان حفاظت از محیط زیست برای تجهیز نیرو و اعمال نظارت و همچنین عدم وجود فرهنگ و آموزش کافی در نزد مردم از دلایل اصلی بالا بودن تلفات حیات وحش و بخصوص پرندگان در ایران است.

در سالهای اخیر و با افزایش تعداد افراد دلسوز و متعهد به حفاظت از طبیعت تعداد بیشتری از این پرندگان نجات می یابند و در اختیار موسساتی همچون آوای بوم قرار گرفته، تیمار و رهاسازی شده و یا در مکان و شرائط مناسب نگهداری می شوند.موسسه آوای بوم امید دارد که با آموزش و فرهنگ سازی و ترویج پرنده نگری، تعداد بیشتری از شهروندان را با طبیعت آشتی دهد و آسیب های جبران ناپذیر تعارضات انسان با طبیعت از جمله پرندگان آسیب دیده را به مرور کاهش دهد.

راز مهاجرت پرندگان

این روزها کشور ما میزبان میلیون ها پرنده مهاجر است. پرندگانی که مسافت های طولانی ای را ازعرض های شمالی پیموده اند تا بخشی از زندگی خود را در کنار ما بگذرانند. در مقاله ای دیگر در مورد اینکه اصلا چرا پرندگان مهاجرت می کنند صحبت کرده ایم. اکنون نکته ی قابل توجه در مهاجرت پرندگان این است که پرندگان مهاجر چگونه موفق میشوند بدون آنکه راه را گم کنند هر ساله یک مسیر معین را بپیمایند؟ چگونه این مهاجران کوچک و زیبا میتوانند با کمال دقت به نقطه عزیمت خود باز گردند؟ و چگونه میشود بدون قطب نما راه را در آسمان یافت؟ در این مقاله ناعمه حسینی تلاش کرده است پاسخ این سوالات را برای شما شرح دهد.

مهاجرت پرندگان

بررسی پدیده مهاجرت پرندگان در پایان قرن گذشته توجه بسیاری از دانشمندان را به خود جلب کرد و موضوع پژوهش بسیاری از محققان گردید. تعدادی پرنده علامت گذاری شدند تا پس از بازگشت مجدد به همان محل، قابل شناسایی باشند. این شیوه علمی، که حلقه گذاری نام دارد مطالعه رفتار مهاجرت پرندگان و ردیابی مسیر های اصلی آنان را ممکن ساخت.

جهت یابی پرندگان

پس از آزمایش های متعدد دانشمندان دریافتند که پرندگان از طریق دو نوع علایم راهنما، جهت یابی می کنند.

  • بعضی پرندگان با استفاده از نشانه های سماوی راه خود را پیدا می کنند. پرندگان روزپرواز با  استفاده از وضعیت خورشید و پرندگان شب پرواز با موقعیت ستارگان جهت تعیین مسیر می کنند.
  • بعضی دیگر از روی نشانه های زمینی مانند عوارض زمین ، سیستم های آبی، کوهستان ها، خطوط ساحلی، وضعیت بوم شناختی مانند جنگل های انبوه و پهنه های آبی و و ضعیت هواشناختی مثل جهت باد غالب یا توده های هوا مسیر خود را پیدا میکنند.

پرندگان چگونه مسیر خود را تعیین می کنند ؟

این سوال مطرح است که ” پرندگان هنگام عبور از روی اقیانوس ها که عوارض زمین مشخص نیست یا زمانی که هوا ابری است و ماه و ستاره ها دیده نمی شوند چگونه مسیر خود را تعیین می کنند؟ ” پس باید نوع دیگری از جهت یابی وجود داشته باشد که مکمل این دو نوع است و چنین به نظر می رسد که پرندگان از میدان مغناطیسی زمین کمک می گیرند.

در سال 1975 میلادی مشخص شد که بعضی از باکتری هایی که در گل و لای دریا زندگی می کنند حاوی زنجیره ای از کریستال های ترکیبات آهن همسو با میدان مغناطیسی زمین هستند. این زنجیره ها باکتری ها را در امتداد این میدان قرار می دهند تا به سمت پایین شناور و از آب های پر از اکسیژن دور شوند. در این حالت، هر باکتری یک قطب نمای کوچک است.

این موضوع این فرضیه که بعضی از حیوانات دارای سلول هایی حاوی کریستال های مشابه هستند، را تقویت کرد. دانشمندان احتمال می دادند که حرکات سلول ها به حیوانات این امکان را می دهد که میدان های مغناطیسی را احساس کنند. یافتن این سلول ها در بدن حیوانات چندان آسان نبود. کریستال های مغناطیسی در میان پرندگان، اولین بار در میان کبوترهای خانگی کشف شد. انتهای عصب های پوست در داخل منقار بالایی کبوتر حاوی مقدار زیادی ساختارهای گلوله ای شکل پر از آهن است. اثبات کاربرد این ساختارها برای حس مغناطیسی، چندین دهه طول کشید. به تازگی نیز ساختارهایی مشابه در سینه سرخ ها، چکاوک ها و مرغ خانگی یافت شده است. امروزه مشخص شده است که حسگرهای مغناطیسی آهنی در اکثر پرندگان وجود دارند.

آیا گرمایش جهانی بر روی پرندگان تاثیر میگذارد؟

ایمان ابراهیمی نویسنده: ایمان ابراهیمی

اثر تغییر اقلیم بر پرندگان؛ آیا گرمایش جهانی بر روی پرندگان تاثیر میگذارد؟

اثر تغییر اقلیم بر پرندگان! این سوال یکی از بزرگترین سوالات حال حاضر دنیای پرندگان است. اینکه آیا واقعا گرمایش جهانی در زندگی پرندگان تاثیر میگذارد؟ چقدر احتمال دارد این تاثیر منجر به نابودی آنها شود؟ آیا امکان دارد که این تاثیر علیرغم آنچه فکر میکنیم موجب بهبود زندگی آنها شود؟ آیا پرندگان قدرت مطابقت با تغییرات فعلی را دارند؟ آینده ی پرندگان چگونه خواهد بود؟ و ….

مهاجرت

اولین فرضیه و مهم ترین فرضیه ای که در ارتباط با تاثیر گرمایش جهانی بر پرندگان مطرح شد، مهاجرت زود هنگام آنها بود. همانگونه که میدانیم بسیاری از پرندگان کره ی زمین به صورت سالانه اقدام به مهاجرت میکنند. به این معنا که فصل های گرم سال را در جایی از کره ی زمین، و فصول سرد را در قسمت دیگری از کره ی زمین سپری میکنند. آمد و رفت این پرندگان مهاجر همواره مورد توجه بشر بوده است. به طور مثال در کشور ما نیز زمان رسیدن پرندگانی مانند لک لک ها و پرستو ها به سبب افسانه و داستان هایی که در ارتباط با این پرندگان در فرهنگ ما وجود دارد همیشه مورد رصد مردم بومی و محلی بوده است.

گزارشات مردمی از رفتار پرندگان

در 5 دهه گذشته، مردم بسیاری از مناطق دنیا (به خصوص اروپا و آمریکای شمال) خبر از این میدهند که تاریخ رسیدن و رفتن پرندگان مانند گذشته نیست و تغییراتی داشته است. این گزارشات منجر به تحقیقات فراوان پژوهشگران در این ارتباط شده است. پژوهش ها امروزه به طور مشخص و حتمی گزارش میدهند که اگر نه همه ی پرندگان، اما تعداد بسیاری از پرندگان چندین روز زودتر از گذشته اقدام به مهاجرت میکنند و این روند همچنان ادامه دارد. به طور مثال اثبات شده است پرنده ای به نام Tree Swallow به طور میانگین 9 روز زودتر از 30 سال پیش مهاجرت میکند. ارگان ها و سازمان های علمی بزرگ دنیا نیز اکثرا این موضوع را کاملا تایید کرده اند. به طور مثال EPA در آمریکا تایید کرده که حداقل از دهه 1960 تا کنون، هر ساله بسیاری از پرندگان زودتر از گذشته اقدام به مهاجرت میکنند. تحقیقاتی نیز انجام شده است که تمرکز آن ها بر گذشته های دورتر بوده است. به طور مثال گروهی در دانشگاه ادینبرگ، اطلاعات، گزارشات، داستان ها و مکالمه هایی را از 5 کشور دنیا جمع آوری کرده اند که پیشینه ای تا 300 سال را پوشش میدهد و مجموع اطلاعات نشان میدهد به طور حتم پرندگان زودتر از گذشته مهاجرت میکنند.

مهاجرت زودهنگام پرندگان

اما مهاجرت زودهنگام پرندگان آیا به ضرر آنها است؟ چه اتفاقات ناگواری محتمل است برای این پرندگان رخ دهد؟ برای اینکه بهتر متوجه شویم بد نیست خودمان را لحظاتی جای یک پرنده بگذاریم. پرنده ی خیالی ما، 20 روز زودتر از سال های پیش مهاجرت کرده است:

در گذشته زمانی که به قلمروی زادآوری خود میرسیدید، همزمان بود با رویش چندین گونه گیاه که غذای اصلی شما را تشکیل میدادند. اکنون 20 روز زودتر به قلمرو رسیدید و خبری از گیاهان مورد علاقه ی شما نیست. ناچارا باید رو به تغذیه از دیگر گیاهان بیاورید. متاسفانه گیاهانی که قصد خوردن آنها را دارید، غذای گونه ای از پستانداران منطقه است. هر زمان که قصد نزدیک شدن به این گیاه را دارید، این احتمال وجود دارد که با پستاندار مذکور بر سر منبع غذایی وارد درگیری شوید و این اتفاق به مرگ شما منجر شود. هر طور شده این 20 روز را طاقت می آورید و گیاهان مورد علاقه ی شما رشد میکنند. شما 20 روز زودتر از همیشه اقدام به زادآوری میکنید و در نتیجه جوجه های شما 20 روز زودتر سر از تخم بیرون می آورند. در روز های اول زندگی، جوجه ها نیازمند تغذیه از حشرات برای تامین پروتئین مورد نیاز هستند اما حشرات مورد نظر هنوز از خواب زمستانی بیدار نشده و باید 10 الی 20 روز هم منتظر بیدار شدن آنها باشید. این احتمال که نتوانید جوجه های خود را سیر کنید و آنها از بین بروند اصلا کم نیست. اتفاقات دیگری نیز به دلیل گرمایش جهانی ممکن است روی دهد. به عنوان مثال تصور کنید شما از پرندگانی هستید که بر روی زمین لانه میسازید و گرمایش جهانی در سال های اخیر منجر به افزایش تعداد و میزان سیل های منطقه شده است. هر لحظه ممکن است به سبب تغییر الگوی سیل های فصلی، آب لانه و جوجه های شما را ببرد. یا گمان کنید که شما پرنده ای کنار آبزی هستید که هر سال برای سیر کردن جوجه های خود از حشرات موجود در ساحل نزدیک قلمرو ی خود استفاده میکردید و گرمایش جهانی منجر به بالا آمدن سطح آب دریا شده است و هم اکنون دیگر ساحل شنی شما وجود ندارد و آب به صخره ها و سنگ های پشت ساحل شنی رسیده است و ….

متاسفانه اکوسیستم ها بسیار پیچیده تر از آن چه در ذهن ما هست، هستند. اتفاقات بسیار زیادی به دلیل گرمایش جهانی در حال وقوع یا در شرف وقوع هستند که از آنها بی خبریم. ابزار ما برای سنجش این تغییرات و تاثیرات آنها روز به روز در حال پیشرفت است اما همچنان ضعف های بسیاری وجود دارد.

عقاب مارخور

فاطمه کاظمی گردآورنده: فاطمه کاظمی

عقاب مارخور

عقاب مارخور با نام علمی Circaetus gallicus از پرندگان شکاری با اندازه ی متوسط به شمار می رود که دارای بال هایی کشیده است. این پرنده از عقاب ماهیگیر بزرگتر، اما از سایر عقاب های کوچکتر است. اکثراً در نواحی اطراف مدیترانه، روسیه و خاورمیانه دیده می شود. برخی انواع آن در پاکستان، هند و اندونزی هم دیده می شوند.

شکل ظاهری

بخش زیرین بدن عقاب مارخور اغلب سفید و بخش بالایی قهوه ای متمایل به خاکستری و زیر منقار آن ها به رنگ زرد نخودی است. منقار عقاب مارخور نسبتاً کوچک و بلند است و دارای پاهایی بدون پر و عریان است.

گلو و بخش فوقانی سینه ی آنها قهوه ای روشن است. سر آنها همانند جغدها، گرد و نسبتاً پهن و رنگ چشم آن ها زرد و نیز ناحیه ی زیر بال هایشان زرد نخودی روشن است. البته در زیر بال هایش رگه های تیره ای مشاهده می شود. همچنین شاه پرهای نخستین عقاب مارخور تقریباً سیاه رنگ است.

یکی از مشخصه های عقاب مارخور وجود خطوط یا لکه های تیره رنگ در قسمت شکم و سینه ی عقاب است.

در پرنده نابالغ سطح شکمی قهوه‌ای‌ تر با نوارهای عرضی تیره رنگ است؛ به طور کلی پرنده ی نابالغ از نظر ظاهر بسیار شبیه به پرنده ی بالغ است.

نر و ماده ی عقاب مارخور در ظاهر یکسان هستند، اگر چه ماده ها سنگین تر بوده و دم نازک و طولانی تری دارند.

نوع بالغ آن طولی حدوداً معادل ۶2 تا 7۸ سانتیمتر دارد. فاصله ی بین دو سر بال در حدود ۱70 تا 185 سانتیمتر است. وزن پرنده نر آن مابین 2/1 تا 2 کیلوگرم و وزن پرنده ماده مابین 3/1 تا 3/2 کیلوگرم متغیر است.

تغذیه

غذای اصلی آن را خزندگان و به صورت عمده مار تشکیل می دهد که قادر است مارهایی با طول 150 سانتیمتر یا بیشتر را به طول کامل ببلعد. ولی بعضاً از مارمولک ها و یا پستانداران کوچک مثل خرگوش نیز تغذیه می کند. هم چنین به ندرت پرندگان و حشرات بزرگ را شکار می کند.

عقاب مارخور، در پرواز بسیار ماهر  و پرتوان بوده و بیشتر وقت خود را در حال پرواز سپری می کند. عموماً بر فراز تپه ها بدون بال زدن پرواز می کند. همچنین قادر است مانند یک شاهین به صورت در جا پرواز کند و اغلب با پاهای آویزان درجا بال می زند.

این عقاب بسیار ساکت است و هر سال فقط یک تخم می گذارد که جوجه ی آن 45 تا 47 روز بعد از تخم بیرون می آید. عمر متوسط آن، حدود ۱۷ سال است. این پرنده در حال حاضر، به دلیل از بین رفتن زیستگاه هایش، در برخی از نقاط جهان در حال انقراض است.

صدای این پرنده سوت مانند و شبیه سارگپه هاست؛ محدوده ای از صداهای خشن و بلند تا صداهای محزون و نسبتاً ضعیف. صداهایی که به صورت “کی یو” (kee-yo) یا “هوآپ” (Hu-Opp) و یا “پی ی او”، (piee– Ou) شنیده می شود.

محل زندگی

این پرنده اغلب در شیب های کوهستان، دره های تنگ، مراتع، جنگل هایی نسبتا متراکم تا جنگل هایی با درختان پراکنده و دشت‌های باتلاقی و تپه‌های شنی ساحلی به سر برده و روی درختان آشیانه ای نسبتاً کوچک می سازد. عقاب مارخور عمدتاً سکونتگاه هایی که شامل نواحی باز و گسترده است و امکان صید راحت تر را فراهم می ساز را ترجیح می دهد.

عقاب مار خور از جمله پرندگانی‌ست که در گذشته و به ‌طور کلی تابستان‌ها نسبتا فراوان بوده است. در حال حاضر این پرنده زیبا و با شکوه، معمولاً تابستان برای تخم گذاری در ایران مشاهده می شود.

 عقاب مارخور در لیست اتحادیه بین المللی حفاظت از طبیعت (IUCN) در رده ی LC (حداقل نگرانی) رده بندی شده است.

منابع:

https://animalha.com

http://www.iranbirds.com

http://datazone.birdlife.org

http://www.arkive.org

درناهای فریاد کش

یاسمن پورقاضی مترجم: یاسمن پورقاضی

منبع: earthsky.org

 * مجموعه تصاویر در انتهای مطلب

درناهای فریاد کش

چرا این زیست شناس ها مثل درناهای فریادکش لباس پوشیده اند؟

آیا به خاطر حال و هوای هالووین اینجور لباس پوشیده اند؟ البته که نه. این زیست شناسان به طور معمول مثل درناهای فریاد کش (Whooping cranes) لباس می پوشند تا از جوجه هایی که قرار است نهایتا در طبیعت رها شوند نگهداری کنند.

در حال حاضر درناهای فریاد کش که در خطر انقراض هستند، به خاطر زیست شناسانی که موقع نگهداری از جوجه ها لباس مبدل میپوشند کم کم وضعیت حفاظتی بهتری پیدا میکنند. لباس های مبدل از این که جوجه های جوان تر نسبت به انسان حالت Imprinting پیدا کنند جلوگیری میکنند. زمانی که به اندازه ی کافی بزرگ شدند، درناها در طبیعت آزاد میشوند، جایی که میتوانند به گروه های تشکیل شده از درناهای فریادکش بپیوندند.سالانه 5 تا 20 جوجه درنای فریادکش برای برای رها کردن در طبیعت پرورش داده میشوند.

Imprinting یادگیری سریع است که در طی یک دوره پذیرش کوتاه رخ می دهد که معمولا بلا فاصله پس از تولد یا از تخم خارج شدن اتفاق می افتد و باعث تشکیل پیوند های اجتماعی قوی و پاسخ های طولانی مدت رفتاری بین جانور جوان و در اکثر موارد مادرش میشود. زمانی که جانوری به انسان Imprinting پیدا کند، این میتواند باعث ضعیف کردن یا معیوب کردن روابط آنها با دیگر جانوران در طبیعت بشود.

زیست شناسان درحالی که به شکل پرنده تغییر قیافه داده اند با استفاده از عروسک و صداهای ضبط شده به عنوان سرپرست جوجه ها را پرورش میدهند. جوجه ها رفتار های مختلف را که برای وفق دادن خود با طبیعت به آنها نیاز دارند از مادر دروغین خود تقلید میکنند. به پرنده های جوان یاد داده میشود که چگونه برای خوردن غذا در زیستگاه خود به دنبال طعمه بگردند و یا در برخورد با کدام جانوران احتیاط بیشتری به خرج بدهند. زمانی که به اندازه ی کافی بزرگ شدند، به پرنده ها یاد داده میشود چگونه پرواز کنند.

درناهای فریادکش در ویسکانسین هر زمستان به ساحل گرم خلیج فلوریدا مهاجرت میکنند. برای کمک به پرنده های تازه معرفی شده به جمعیت برای همراهی با دسته ی پرندگان، زیست شناسان با استفاده از هواپیمای بسیار سبک و حرکت در مسیر مهاجرتی به عنوان راهنما این مسیر را به این پرندگان پرورش داده شده در اسارت یاد میدهند.

درناهای فریاد کش تقریبا مسیر دودو را در پیش گرفته بودند. تا سال 1940، به خاطر شکار و از بین رفتن زیستگاهشان از بین میرفتند تا جایی که تعدادشان به 24 فرد کاهش یافت. از آن زمان تا کنون جمعیت این پرنده بازگشت قابل توجهی داشته به طوری که حدود 450 فرد از آن در طبیعت و حدود 100 فرد آن در اسارت موجود هستند. درناهای فریادکش در مسیر بهبود هستند ولی تا زمانی که تعداد آنها به حداقل 1000 فرد آزاد در طبیعت برسد به عنوان گونه ی در معرض خطر انقراض به حساب خواهند آمد.

نکته ی جالب نهایی این است که این روش تکثیر با استفاده از لباس مبدل و عروسک و صداهای ضبط شده برای درنای سیبری که به عنوان گونه ی در خطر شدید انقراض در کشور ما وجود دارد نیز انجام میگیرد و این امید وجود دارد که در آینده جمعیت این گونه از درنا نیز روند رو به رشدی به خوبی درناهای فریادکش پیدا کند.