بیش از 30 سال است که از عکاسی از حیوانات در شب لذت می‌برم و ایده‌ها و تجهیزاتم را به‌صورت مداوم به‌روز کرده‌ام. با پیشرفت سریع فناوری دوربین‌ها و همچنین ظهور چراغ­های LED، می‌توانیم از پرندگانی که در شب پرواز می‌کنند عکاسی کنیم. این روند ادامه پیدا خواهد کرد و تکنیک‌ها و تجهیزاتی که امروز از آنها استفاده می‌کنیم، در آینده منسوخ خواهند شد. برای علاقمندان عکاسی از پرندگان در شب تجهیزات مورد نیاز می‌تواند شامل یک نورافکن مناسب ساده، یک دستیار و یا به اندازه دلخواهتان پیچیده باشد. آنچه در ادامه می‌خوانید افکار و تکنیک‌هایی است که از آگوست 2018 برای عکاسی در شب، به کار برده‌ام. امیدوارم به اشتراک گذاشتن آنها با شما، بینش و وسوسه‌ای در شما ایجاد کند که به خاطر آن شب‌ها بیرون بروید و از عکاسی در نوری متفاوت لذت ببرید.

مطلبی که در حال مطالعه ی آن هستید، بخش دوم و نهایی ترجمه یک مقاله در ارتباط با جستجو، یافتن و عکاسی از پرندگان و حیوانات شب فعال است. در بخش اول در ارتباط با یافت حیوانات در شب و در بخش دوم در ارتباط با عکاسی از حیوانات شب فعال صحبت شده است. با کلیک بر روی دکمه ی زیر، بخش اول این مطلب را بخوانید.

 

نورپردازی برای عکاسی از حیوانات در شب

عکاسی در تاریکی نیازمند استفاده از نور مصنوعی به صورت منبع نور داِئم یا فلاش الکتریکی است. تفاوت­های مهمی میان نور روز و منبع نور مصنوعی وجود دارد که عکاسان شب حرفه‌ای آن را درک کرده و با آن آشنایی دارند.

ویژگی اصلی نور این است که شدت نوری که به یک جسم می‌رسد، به نسبت معکوس مجذور فاصله از منبع کاهش می‌یابد [1]. نمودار زیر نشان می‌دهد که اگر یک جسم در فاصله‌ی d از منبع نوری قرار گرفته‌باشد، 4 برابر روشن‌تر از زمانی به نظر می‌رسد که در فاصله‌ی 2d از منبع نوری باشد. زمانی که فاصله‌ی جسم از منبع نور دو برابر می‌شود؛ عکاس نیاز دارد میزان نوردهی را معادل f 1 استاپ افزایش دهد. همچنین اگر فاصله نصف شود؛ نوردهی باید به اندازه‌ی  f2استاپ کاهش یابد.

برای عکاسی در فضای باز و در نور روز، خورشید به قدری از زمین فاصله دارد که میزان روشنایی یک شئی به طور چشمگیری  با تغییر فاصله تغییر نمی­کند و می­توان این ویژگی نور را به راحتی نادیده گرفت. با این حال یک عکاس در مریخ که 5/1 برابر دورتر از خورشید قرار دارد؛ باید میزان نوردهی را به اندازه‌ی 1f استاپ افزایش دهد.

 

نور پیوسته

نور پیوسته یا ثابت برای عکاسی از حیوانات در حالت ساکن مناسب است. لامپ‌های فیلامنتی و زنون، نوری با کیفیت رنگی خوب تولید می‌کنند؛ اما پرمصرف هستند و چندان قابل حمل نیستند. چراغ­های LED قابل حمل، دارای روشنایی و بازدهی انرژی بالایی هستند. اما بیشتر مدل‌های آن کیفیت رنگ خوبی ندارند. LEDهای دارای شاخص نمود رنگ [2] بالا، کیفیت رنگ بالایی نیز دارند و به نظر می‌رسد علی‌رغم گران‌بودن، بسیار باکیفیت باشند. با منبع نور داِئم، میزان نوردهی  مشخص شده به وسیله‌ی سیستم نورسنجی دوربین [3] را می­توانید با تنظیم سرعت شاتر، دیافراگم و ایزو تعیین کنید. دهان‌قورباغه‌ای [4] که در عکس زیر می‌بینید؛ روی یک حصار نشسته بود و من از چراغ‌های جلوی ماشین برای روشنایی استفاده کردم و با میزان نوردهی 1.15s ، f5.3 و ایزوی 9000 این عکس را گرفتم.

فلاش الکترونیکی

فلاش الکترونیک یک منبع نوری ایده‌آل است. فلاش‌ها، سیستم الکترونیکی پیچیده‌ای دارند و سبب ایجاد یک تخلیه‌ی الکتریکی درون یک لوله‌ی شفاف می‌شوند. زمانی‌که نور کافی برای تولید نوردهی صحیح، به این لوله تابیده‌شود؛ تخلیه‌ی الکتریکی پایان می‌یابد. لوله‌ی فلاش با گاز زنون پر شده‌ که نور شدیدی ایجاد می‌کند و رنگ آن تقریبا شبیه به نور روز است. بیشتر مدل‌های فلاش حالت اتوماتیک دارند. اما من ترجیح می‌دهم که از تنظیمات دستی استفاده کنم تا بتوانم خروجی نور را با افزایش دیافراگم کنترل کنم.

عکس ترکیبی، زیر مجموعه‌ای از عکس‌های یک پنکه‌ی سقفی در حال کار کردن را نشان می‌دهد. لبه‌ی یک تیغه با رنگ سفید و خطوط سیاه نشانه‌گذاری شده‌است. عکس‌های ردیف بالا با استفاده از منبع نور مداوم( پیوسته) گرفته‌شده و تاثیر سرعت شاتر دوربین را در توقف حرکت نشان می­دهد. ردیف پایین به وسیله‌ی یک فلاش الکترونیک با تنظیمات قدرت متفاوت و سرعت شاتر s200/1 گرفته شده‌است و نشان‌دهنده‌ی قدرت بیشتر فلاش الکترونیک، در گرفتن عکس‌های بدون حرکت است. مقایسه تصویرهمچنین نشان می­دهد که بیشترین میزان سرعت شاتر دوربین من،s4000/1معادل، تنظیمات قدرت 4/1توانایی توقف حرکت وهمچنین قدرت 32/1 تنظیمات معادل، سرعت شاتر شگفت‌آوری حدودs20000/1 می‌باشد.

گسترش‌دهنده‌ی فلاش [5]

یک لنز فرنل [6] که جلوی فلاش قرار داده شده؛ کمک مفیدی برای لنز تله در شب است. این لنز نور را به صورت پرتو باریکی متمرکز میکند و 2 تا 3 استاپ شدت نور را افزایش‌می‌دهد. برای نشان دادن مزایای این روش، عکس زیر با لنز 50 میلی‌متری و تنظیمات دوربین و فلاش و پردازش تصویر یکسان گرفته شده‌است.

 

فوکوس در شب برای عکاسی از حیوانات و پرندگان شب فعال

انواع حسگرهای فوکوس که در دوربین‌های DSLR استفاده می‌شوند؛ اساسا میزان کنتراست سوژه‌(تضاد موضوعی) را اندازه می‌گیرند. دوربین به‌صورت پیوسته فوکوس لنز را تنظیم می‌کند تا بیشترین کنتراست در نقطه‌ی فوکوس نشان‌داده‌شده، در منظره‌یاب [7] به‌دست آید. روشنایی، کنتراست سوژه و حرکت آن، مستقلا بر توانایی دوربین در فوکوس دقیق و سریع تاثیر می­گذارند. عکاسی در شب، نیازمند نورپردازی(روشنایی) بیشتری است تا سیستم فوکوس دوربین به صورت موثری کار کند.

چراغ قوه‌ها و نورافکن‌های LED نور کافی را جهت فوکوس روی سوژه‌های ساکن فراهم می­آورد اما پرندگان در حال پرواز، به روشنایی بسیار قوی‌تری نیاز دارند تا دوربین بتواند به سرعت روی آنها فوکوس کند. به‌همین ترتیب یک لنز تله سریع، کار دوربین را آسان‌تر می‌کند؛ چون میزان نور رسیده به حسگرهای فوکوس خودکار افزایش می‌یابد. من معتقدم که نور قرمز برای تماشا و فوکوس روی حیوانات در حالت ثابت ایده‌آل‌تر است. زیرا چشم حیوانات شبگرد، حساسیت بسیار کمی نسبت به نور قرمز دارد؛ به همین دلیل در روند عکاسی از این حیوانات، کمترین اختلال را ایجاد می‌کند.

تعیین نوردهی برای عکاسی از حیوانات در شب

میزان نوردهی صحیح به‌کمک یک منبع نوری پیوسته و سیستم نورسنجی دوربین به‌دست می‌آید. فلاش خودکار (TTL) به دوربین متکی است. تا مشخص شود چه موقع نور خروجی خاتمه یابد. فلاش خودکار، مانند دوربینی در حالت تمام اتوماتیک است که تغییرات کنتراست سوژه یا روشنایی پس‌زمینه را جبران نمی‌کند. تنظیمات خودکار دوربین در شب، اغلب  نتایج ناامید کننده‌ای را ایجاد می­کند. به همین دلیل ترجیح می‌دهم که قدرت فلاش را به صورت دستی تنظیم کنم.

پیش از بیرون رفتن در شب، با گرفتن عکس‌های آزمایشی از یک شئی، مانند تنه‌ی درخت در فاصله‌ای مشخص دوربین یا فلاشم را کالیبره می‌کنم. با تنظیم فلاش مورد علاقه­ام را روی قدرت 4/1 دوربین را روی ایزوی 800 تنظیم می‌کنم تا بتوانم به محدوده خوب برای توقف حرکت دست پیدا کنم. پس از آن یک عدد راهنما [8] را محاسبه کرده و به عنوان راهنمای دم دستی روی یک تکه‌ نوار سفید می‌نویسم و آن را روی بدنه فلاشم می‌چسبانم. به عنوان مثال، اگر بهترین عکس آزمایشی را از تنه‌ی درختی با فاصله‌ی 5 متر در f16 گرفته باشیم؛ آنگاه عدد راهنمای ما 80=16×5 متر خواهد بود. این عدد راهنما تنها برای حالت‌هایی که از ابتدا تنظیم کرده‌ایم مناسب است.

برای عکاسی از سوژه‌ای در فاصله 10 متری قرار  دارد؛ می‌توانم عدد راهنما (80) را تقسیم بر فاصله، یعنی 10 کنم که در نهایت 8f می­شود. اگر ترجیح دهم که از f5.6 به‌جای f8 استفاده کنم؛ باید نور خروجی از فلاش را به اندازه‌ی یک استاپf کاهش داده یا تنظیمات قدرت فلاش و یا  ایزوی دوربین را کم کنم. با توجه به این که تخمین من از فاصله‌ی سوژه  درست بود؛ اولین نوردهی تقریبا نزدیک به چیزی خواهد بود که نیاز دارم.

تجهیزات و نگهداری آنها

هنگام کار با یک ماشین یا همراه با یک دستیار عکس گرفتن از حیوانات در تاریکی بسیار ساده است. هنگامی که در تاریکی تنها باشید؛ کارهای ساده‌ای همچون تغییر تنظیم تجهیزات، تلاش برای مدیریت نور تابانده ‌شده در محیط و سایر ادوات سخت خواهد شد و احتمال بروز خطا نیز وجود خواهد داشت. اگر مثل من به تنهایی کار می­کنید؛ از پیش تنظیم کردن تجهیزات برای به حداقل رساندن فرصت­های از دست رفته کمک بزرگی است. برخی از تجهیزات نصب ‌شده روی دوربینم را در تصویر زیر سمت چپ می‌بینید. شامل یک لنز 400-80، براکت دوربین [9]، فلاش و اکستندرفلاش و چراغ­های فوکوس. آن­ها ساده و قوی هستند و کار در تاریکی را آسان می­کنند. برای عکاسی از پرندگان در حال پرواز از مجموعه سمت راست استفاده می­کنم که در واقع شامل براکت دوربین، چراغ­های فوکوس بسیار قوی و یک لنز 180 میلی‌متری  سریع با f2.8 می‌باشد.

 سه‌پایه

سه‌پایه برای عکاسی از موضوعات در مکان­های ثابت و آشیانه ­ها مفید است. من از یک سه‌پایه‌ی فیبر کربن سبک و کوچک برای نگهداری دوربین و یا به‌عنوان پایه‌ای برای فلاش خارج دوربین[10]، استفاده می‌کنم.

تریگر و اسلیو [11]

گهگاه از فلاش پرتابل دوربین که توسط همگام سازی فعال می­شوند استفاده می‌کنم کابل‌ها یا تریگرهای رادیویی[12] Pocket Wizzard Plus-X برای این کار همیشه قابل اعتماد هستند. من همیشه از سیستم CLS[13]ساخته هوشمند دوربین نیکون استفاده می‌کردم که سیگنا‌ل‌های فروسرخ را بین دوربین و فلاش اعمال می‌کرد. اما نصب این فلاش در میان بوته‌ها، به دلیل موانعی که برگ‌ها، شاخه ها و اجسام نادیدنی در مسیر باریکه‌ی نور ایجاد می‌کنند؛ بسیار نامناسب و زمان‌بر است.

تنظیمات دوربین برای عکاسی از پرندگان در شب و حیوانات شب فعال

ذخیره‌ی تنظیمات [14]، بسیاری از دوربین‌ها به شما این امکان را می­دهند که تنظیمات مورد علاقه خود را برای یادآوری سریع ذخیره کنید. من در دوربینم دو تنظیم ذخیره  شده برای عکاسی در شب دارم که یکی برای پرندگان درحال پرواز و دیگری برای سوژه‌های ثابت تنظیم شده‌است. ذخیره‌ی تنظیمات دلخواه باعث صرفه‌جویی در وقت وجلوگیری از خستگی هنگام کار در تاریکی می­شود تا بتوانید تنظیمات خود را به سادگی با چرخاندن یک گردانه انتخاب کنید

فرمت تصویر

فرمت RAW قابلیت بیشتری نسبت به فرمت JPG برای تصحیح تراز سفیدی [15] و یا ترمیم عکس‌هایی دارد که به خاطر نوردهی زیاد یا کم، خراب شده‌اند.

مانیتور LCD

صفحه‌ی مانیتور دوربین در شب، بسیار روشن‌تر از روز دیده می‌شود و گاهی عکس‌هایی که فکر می‌کنیم نوردهی مناسب داشته‌اند؛ در واقع نور کافی را دریافت نکرده‌اند و طور قابل توجهی آندراکسپوز هستند. من هنگام عکاسی در شب، روشنایی مانیتور را کم می‌کنم و برای عکس‌های مهم، هیستوگرام عکس را هم بررسی می­کنم تا مطمئن شوم که نوردهی خوب است.

حالت عکس‌برداری

دوربین من همیشه روی تنظیمات دستی قرار دارد چون همیشه از فلاش در شب استفاده می­کنم.

فوکوس

برای عکاسی از پرندگان در حالت ثابت، فوکوس مرکزی تک نقطه [16] با فوکوس خودکار پیوسته استفاده می‌کنم. دوربین را به نحوی تنظیم کردم که به کمک فوکوس با دکمه پشتی [17]، فوکوس را انجام دهد. که با جابه جایی کادر نیاز به فوکوس مجدد نباشد. برای پرندگان در حال پرواز از فوکوس خودکار پیوسته با چندین نقطه‌ی فوکوس [18] انتخاب شده و از دکمه‌ی شاتر برای فوکوس در عکاسی استفاده می‌کنم. برندها و مدل‌های مختلف دوربین، حالت‌های فوکوس بسیار متنوعی دارند و متاسفانه به‌اندازه‌ی کافی در این‌باره اطلاعات ندارم؛ نمی‌توانم درمورد اینکه کدامیک بهتر است توضیح بدهم.

 

ایزو

تولید نور کافی برای نوردهی کامل و به‌دست آوردن یک تصویر بی‌حرکت در شب، می‌تواند بسیار مشکل باشد. استفاده از ایزوی بالا ، معادل استفاده از فلاش قوی­تر است؛ اما نکته‌ی منفی که وجود دارد این است که باعث افزایش نویز تصویر می‌شود. ایزو 800 سطح قابل قبولی از نویز را برای دوربین من (نیکون D750) فراهم می‌کند که از آن برای تنظیمات عکاسی در شب استفاده می‌کنم.

دیافراگم

استفاده از یک دیافراگم باز، برای جداکردن سوژه از پس‌زمینه و افزایش حداکثر دامنه‌ی کار فلاش، مفید است. اما نکته‌ای که وجود دارد این است که در عکاسی شبانه، فوکوس دقیق برای ما بسیار مهم‌تر است؛ زیرا برخی از لنزها وقتی دیافراگم خیلی باز باشد، فوکوس دقیقی ارائه نمی‌دهند.

شاتر

زمانی که از یک فلاش و DSLR با شاتر صفحه‌کانونی[19] استفاده می‌کنید؛ حداکثر سرعت شاتر، نباید از سرعت همگام­‌سازی فلاش[20] بیشتر باشد. که در بسیاری از مدل‌ها حدود 1/200s است. در شب محیط اطراف معمولا تاریک است و مدت زمان کوتاه پالس نور فلاش است که حرکت را متوقف می­کند و نه سرعت شاتر.

سرعت پایین شاتر برای سوژه­های ثابت می­تواند مفید باشد تا جزئیات نور محیط ثبت شود، مانند جغد[21] در عکس زیر. این عکس با سرعت شاتر 1/15s گرفته‌شده‌است. جغد به‌دلیل نوردهی با فلاش، بسیار واضح به‌نظر می‌رسد؛ در حا‌لی‌که می‌توانید بعضی از اثرات حرکت دوربین را در پس‌زمینه مشاهده کنید.

همچنین به صورت عمدی با ترکیب فلاش و سرعت پایین شاتر، می­توانید برای نشان‌دادن حرکت سوژه استفاده کنید. در عکس زیر که از یک شبگرد[22] گرفته‌ام؛ از این تکنیک استفاده کرده‌ام. عکس واضح این پرنده با فلاش کوتاه‌مدت و نوردهی 1/30s به‌دست آمده که به‌وسیله‌ی نور پیوسته یک نورافکن ایجاد شده‌است. با تنظیم حالت فلاش دوربین روی همزمان‌سازی پشت پرده[23] قسمت تار از تصویر می تواند دنباله­ای از پرنده و تصوری از سرعت ایجاد کند.

گاهی‌اوقات هم عکس خوبی که از یک سوژه‌ی عکاسی سخت می‌گیرید؛ خراب می‌شود. مانند جغدی که همراه طعمه‌اش در تصویر زیر می‌بینید.

چشم حیوانات در شب

مردمک چشم حیوانات در شب

متاسفانه زمانی‌که پرنده به سمت یک منبع نور پیوسته نگاه می‌کند؛ مردمک چشمش منقبض می‌شود. این مورد برای پرندگانی که رنگ عنبیه‌ی روشنی دارند؛ بیشتر مشهود است. مانند این جغد[24] جوان که در تصویر زیر در سمت چپ می‌بینید. چشمان بزرگ از ویژگی‌های برجسته‌ی پرندگان شبگرد است و اگر ما هم می‌توانستیم در شب بینیم؛ مشاهده می‌کردیم که مردمک چشم آنها همیشه بزرگ است. می‌توانید این مسئله را در عکس سمت راست مشاهده کنید که مربوط به یک جغد بالغ است. به نظر من مردمک‌های باز شده طبیعی‌تر به‌نظر می‌رسند. برای طبیعی شدن مردمک پرندگان در عکس، می‌توانید با استفاده از فلاش‌های الکترونیک، پیش فوکوس ^[25] دوربین و خاموش‌کردن لامپ فوکوس چند ثانیه قبل از عکس‌برداری از آنها چنین عکسی بگیرید.

قرمز شدن چشم

قرمز شدن چشم در عکس‌ها زمانی اتفاق می‌افتد که منبع نور، نزدیک به دوربین قرار گرفته و نور از شبکیه به لنز بازتاب می­شود. برایجلوگیری از این اتفاق، می­توانید منبع نور را از دوربین دور یا به سوژه نزدیک کنید تا زاویه‌ی فلاش-چشم-لنز را افزایش دهید. در شکل زیر، تصویر یک جغد تاسمانی [26] را می‌بینید که از آن در فواصل و زاویه‌های سر مختلف عکاسی شده‌است. زاویه را می‌توان به‌کمک براکت دوربین یا یک فلاش خارج دوربین افزایش داد. زمانی که نمی‌توانید در فرآیند عکاسی قرمزی چشم را از بین ببرید؛ می‌توانید به کمک ابزارهای قوی ویرایش عکس، آن‌ها را حذف کنید. هرچند در عکس‌هایی که چشم‌ها در آنها قرمز دیده می‌شود به دلیل روشنایی بدون سایه‌ی مسطح و با زاویه‌ی فلاش کم، گاهی بافت پر به‌درستی نشان داده نمی‌شود.

گاهی‌اوقات هم نمی‌توانید تحت هیچ شرایطی از قرمز شدن چشم در عکس اجتناب کنید. زمانی‌که این اتفاق می‌افتد؛ می‌توانید با ویرایش دقیق عکس، این موضوع را حل کنید. مردمک‌ها معمولا همیشه اندکی نور و رنگ با خود دارند. به همین دلیل ترجیح می‌دهم که با سوزاندن سایه و میدتون‌ها^[27] آن‌ها را تاریک کنم. سپس رنگ را از بین ببرم تا مردمک‌ها تقریبا و نه کاملا سیاه شوند. همچنین با تیره کردن نور چشم[28] و دیگر بازتاب‌های  چشمی می‌توان کیفیت ظاهری آنها را مانند عکس زیر تقویت کرد.

پرندگان در حال پرواز

عکاسی از پرندگان در حال پرواز در شب چالش بزرگی است. این گونه عکس‌ها را می‌توانید به کمک پیش‌فوکوس روی جسمی که پرنده به آن نزدیک یا از آن دور می‌شود و یا فوکوس روی پرنده در حال پرواز بگیرید. در عکس زیر، این دهان‌ قورباغه‌ای‌ خاکی را با نور کم قرمز مشاهده‌ می‌کردم تا زمانی‌که شروع به پرواز کرد. در واقع این عکس را از جایی که نشسته‌ بود با پیش‌فوکوس گرفته‌ام.

نتیجه‌گیری

امیدوارم برای کسانی که به عکاسی در شب علاقمندند؛ افکار و ایده‌های من به‌عنوان یک راهنما باشد. نباید به آنها به عنوان یک التزام نگاه کنید بلکه آنها را به عنوان ایده و تکنیکی که برای من جواب داده‌است در نظر بگیرید. همچنین امیدوارم این مقاله شما را در بهبود مهارت‌های عکاسی در شب از حیوانات شبگرد یاری کند و باعث شود مشتاق به امتحان آن شوید.

پانویس:

[1] قانون مربع معکوس: هر مقدار کمیت یا نیروی فیزیکی با مجذور فاصله­اش تا منبع آن نیرو نسبت عکس دارد.

[2] CRI: Color Rendering Index

شاخص نمود رنگ اندیسی برای مشخص کردن میزان کافی بودن نور موجود برای تشخیص رنگ ها است

[3] Camera metering

[4] Tawny Frogmouth

[5] Flash extender

[6] Fernel lense

[8] GNعدد راهنمای فلاش

عددی است که جهت مشخص کردن قدرت فلاش و محاسبه میزان دیافراگم از طرف کارخانه تولید کننده در رابطه با نوع فلاش مشخص و اعلام می­شود. از این عدد در مواردی استفاده می­شود که عکاس عدد راهنما را می­داند، فاصله سوژه تا دوربین نیز مشخص است و می­خواهد ضریب اف را تعیین کند. هر چه عدد راهنما بیشتر باشد قدرت فلاش بیشتر است.

[9] Camera Bracket

[10] Off-camera flashفلاشی که روی کفشک دوربین نصب نیست و اتصال بی­سیم یا توسط سیم به هاتشو یا کفشک دوربین صورت می­گیرد.

[11] Slaves and triggers

[12] Radio Trigger نوعی رابط رادیویی که به عکاس امکان استفاده از چند فلاش همزمان که با دوربین هماهنگ شده را به صورت بی­سیم می­دهد

[13] Creative Lighting System سیستم کنترل نور اختصاصی فلاش­  دوربین­های نیکون که بدون نیاز به تریگر نورسنجی را انجام می­دهد

[14] Setting Bank

[15] White Balance

[16] Centrao focus poin

[17] Back btton focus

[18] Multiple focus point

[19] Focal-plane shutterیکی از صفحه های پرسرعت شاتر که در اغلب دوربین­های امروزی استفاده می­شود

[20] Flash sync speed

[21] Barking owl

[22] Nightjar

[23] Rear Curtain Flash Syncاین تنظیم تعیین می­کند که فلاش دوربین عکاسی به جای ابتدای زمان نوردهی در انتها شلیک شود

[24] Boobok owl

[25] Pre-focus

[26] Tasmanian Boobook owl

[27] Mid-tone

[28] Catchlight

امیدواریم در این مطلب توانسته باشیم آموزش عکاسی از حیوانات و پرندگان در شب را به خوبی منتقل کرده باشیم. قطعا عکس گرفتن از پرندگان شب فعال و پستانداران در شب، میتواند بسیار لذت بخش بوده و ما را با دنیای زیبای جانداران در شب آشنا نماید.