زالی در پرندگان یک بیماری حاصل از جهش ژنی است که باعث میشود جاندار نتواند به اندازه‌ی کافی رنگدانه‌ی ملانین تولید کند و در نتیجه رنگ پوست، مو و چشم به سفیدی مایل میشود. میزان رنگدانه‌ی ملانین در پرندگان مبتلا به زالی متفاوت است و در یک طیف قرار میگیرد. در نتیجه گاهی پرندگان به طور کامل سفید رنگ با چشمانی مایل به صورتی هستند و گاهی بخش هایی از بدن سفید و بخش هایی شبیه به رنگ طبیعی گونه است. در صورت که زالی در پرندگان کامل بوده و هیچ رنگ دانه ی ملانینی در بدن پرنده تولید نشده باشد، پرنده با مشکل بینایی هم مواجه خواهد بود که منجر به حذف سریع از طبیعت میشود. البته باید توجه داشت که رنگ در بدن پرندگان حاصل از رنگدانه‌های کاروتنويد هم هست که از طریق غذا و توسط آنزیم ها تولید میشود و نمونه‌ی آن را میتوان در فلامینگو دید که رنگ صورتی خود را مدیون کارتنوئید های قرمز در غذای خود است که در صورتی کمبود آن، رنگ پرنده روشن تر و به سفیدی مایل میشود. جهش هایی که منجر به تغییر در رنگدانه های رنگی مبتنی با کارتنوئید باشند بسیار نادر هستند.

به پرندگانی که دچار آلبنیسم یا زالی باشند، آلبینو گفته میشود. یک پرنده‌ی آلبینو که نتوانسته است رنگدانه‌ی ملانین ایجاد کند، دارای منقار سفید، پوست بی رنگ، ناخن های سفید و چشمان مایل به صورتی است. پدیده‌ی زالی در پرندگان البته در طبیعت چندان شایع نیست و از هر ۱۸۰۰ پرنده تنها در یک پرنده دیده میشود.

زالی در پرندگان باعث میشود پرنده نتواند به خوبی با محیط خود را استتار کند و در نتیجه اغلب پرندگان آلبینو عمر بسیار کوتاه‌تری نسبت به دیگر افراد دارند. مطالعاتی نشان داده است که پرندگان آلبینو حتی در یک محیط محصور و حفاظت شده هم عمری مشابه پرندگان عادی ندارند. با این حال گزارشاتی از پرندگان آلبینو ای وجود دارد که توانسته‌اند سال‌ها در طبیعت زنده بمانند. مشاهده‌ی یک پرنده‌ی زال در طبیعت برای پرنده‌نگران معمولا بسیار جذاب و هیجان انگیز است.

زالی در یک گنجشک تصویر برداری شده در اصفهان