درناهای فریاد کش

مترجم: یاسمن پورقاضی

منبع: earthsky.org

* مجموعه تصاویر در انتهای مطلب

چرا این زیست شناس ها مثل درناهای فریادکش لباس پوشیده اند؟

آیا به خاطر حال و هوای هالووین اینجور لباس پوشیده اند؟ البته که نه. این زیست شناسان به طور معمول مثل درناهای فریاد کش (Whooping cranes) لباس می پوشند تا از جوجه هایی که قرار است نهایتا در طبیعت رها شوند نگهداری کنند.

در حال حاضر درناهای فریاد کش که در خطر انقراض هستند، به خاطر زیست شناسانی که موقع نگهداری از جوجه ها لباس مبدل میپوشند کم کم وضعیت حفاظتی بهتری پیدا میکنند. لباس های مبدل از این که جوجه های جوان تر نسبت به انسان حالت Imprinting پیدا کنند جلوگیری میکنند. زمانی که به اندازه ی کافی بزرگ شدند، درناها در طبیعت آزاد میشوند، جایی که میتوانند به گروه های تشکیل شده از درناهای فریادکش بپیوندند.سالانه 5 تا 20 جوجه درنای فریادکش برای برای رها کردن در طبیعت پرورش داده میشوند.

Imprinting یادگیری سریع است که در طی یک دوره پذیرش کوتاه رخ می دهد که معمولا بلا فاصله پس از تولد یا از تخم خارج شدن اتفاق می افتد و باعث تشکیل پیوند های اجتماعی قوی و پاسخ های طولانی مدت رفتاری بین جانور جوان و در اکثر موارد مادرش میشود. زمانی که جانوری به انسان Imprinting پیدا کند، این میتواند باعث ضعیف کردن یا معیوب کردن روابط آنها با دیگر جانوران در طبیعت بشود.

زیست شناسان درحالی که به شکل پرنده تغییر قیافه داده اند با استفاده از عروسک و صداهای ضبط شده به عنوان سرپرست جوجه ها را پرورش میدهند. جوجه ها رفتار های مختلف را که برای وفق دادن خود با طبیعت به آنها نیاز دارند از مادر دروغین خود تقلید میکنند. به پرنده های جوان یاد داده میشود که چگونه برای خوردن غذا در زیستگاه خود به دنبال طعمه بگردند و یا در برخورد با کدام جانوران احتیاط بیشتری به خرج بدهند. زمانی که به اندازه ی کافی بزرگ شدند، به پرنده ها یاد داده میشود چگونه پرواز کنند.

درناهای فریادکش در ویسکانسین هر زمستان به ساحل گرم خلیج فلوریدا مهاجرت میکنند. برای کمک به پرنده های تازه معرفی شده به جمعیت برای همراهی با دسته ی پرندگان، زیست شناسان با استفاده از هواپیمای بسیار سبک و حرکت در مسیر مهاجرتی به عنوان راهنما این مسیر را به این پرندگان پرورش داده شده در اسارت یاد میدهند.

درناهای فریاد کش تقریبا مسیر دودو را در پیش گرفته بودند. تا سال 1940، به خاطر شکار و از بین رفتن زیستگاهشان از بین میرفتند تا جایی که تعدادشان به 24 فرد کاهش یافت. از آن زمان تا کنون جمعیت این پرنده بازگشت قابل توجهی داشته به طوری که حدود 450 فرد از آن در طبیعت و حدود 100 فرد آن در اسارت موجود هستند. درناهای فریادکش در مسیر بهبود هستند ولی تا زمانی که تعداد آنها به حداقل 1000 فرد آزاد در طبیعت برسد به عنوان گونه ی در معرض خطر انقراض به حساب خواهند آمد.

نکته ی جالب نهایی این است که این روش تکثیر با استفاده از لباس مبدل و عروسک و صداهای ضبط شده برای درنای سیبری که به عنوان گونه ی در خطر شدید انقراض در کشور ما وجود دارد نیز انجام میگیرد و این امید وجود دارد که در آینده جمعیت این گونه از درنا نیز روند رو به رشدی به خوبی درناهای فریادکش پیدا کند.

Post Views: 1,712