اسکلت بدن پرندگان از برخی جهات مشابه اسکلت شماست. مانند اسکلت شما دارای جمجمه، پا و دیگر قسمت هاست. اما، تفاوت های مهم و کاربردی بسیاری نیز دارد. بعنوان مثال، تعداد کل استخوان ها در بدن پرندگان کمتر از پستانداران و خزندگان است که در زمان پرواز بسیار کمک کننده است. مطالب دیگری چون استراتژی پرندگان در مقابل سرما ، آیا پرندگان با یکدیگر حرف می زنند ، بویایی در پرندگانرا می توانید در مطالب پیش وبسایت انجمن حفاظت پرندگان آوای بوم بخوانید.

اسکلت بدن پرندگان

اسکلت بدن پرندگان به شدت سبک است اما به اندازه کافی برای تحمل تنش های ایجاد شده در اثر بلند شدن، پرواز و فرود آمدن مقاومت دارد. استخوان های توخالی پرندگان، اسکلت را برای پرواز سبک تر می کند و باعث جذب اکسیژن بیشتر به خون می شود، که انرژی اضافی موردنیاز پرنده درحین پرواز را تامین می نماید.

استخوان پرندگان معمولا دارای هوا می باشد. بسیاری از استخوان های پرندگان توخالی است، با ساختار درونی مانند دیوارهای متقاطع که باعث افزایش قدرت و استحکام می شود. با این حال برخی پرندگانی که قدرت پرواز ندارند مانند پنگوئن ها، فقط استخوان توپر دارند.

استخوان های جمجمه پرندگان حفره های هوا دارند که به حفره بینی ختم می شود.

استخوان های تنه، از جمله استخوان های مهره، سینه و لگنی نیز دارای کیسه های هوایی ختم شونده به شش ها هستند. این ها همگی استخوان های بادی نامیده می شوند.

تعداد استخوان های توخالی پرندگان در هر گونه متفاوت است. بهرحال پرندگان بزرگی که مانند عقاب ها هواسر میروند (با بال های باز و بدون بال زدن با استفاده از جریان باد پرواز میکنند) بیشترین تعداد استخوان های توخالی را دارند.

پرندگان مهره های گردنی بیشتری نسبت به دیگر حیوانات دارند. اکثر پرندگان بین 13 تا 25 عدد از این استخوان های بسیار منعطف را دارند.

استخوان مازه ای مانند پرندگان

پرندگان تنها مهره دارانی هستند که استخوان ترقوه جوش خورده (چنگالک) دارند. آنها همچنین تنها مهره دارانی هستند که استخوان سینه ای مازه ای دارند، استخوان سینه ای که بلند است و ساختاری شبیه مازه کشتی دارد.

مازه کشتی از جلو تا پشت کشتی کشیده شده است و تمام کالبد کشتی به آن متصل می باشد. قسمت مازه مانند استخوان سینه پرنده از بالای استخوان و قسمت زیر سینه به بیرون گسترش پیدا کرده است، و برای ماهیچه های پروازی قوی پرنده مانند لنگر عمل می کند. داشتن مازه از قابلیت های پرندگان قوی یا شناگر می باشد.

اکثر پرندگان فقط چهار انگشت دارند.برخی فقط سه انگشت دارند. با این حال شترمرغ فقط 2 انگشت دارد. اکثر پرندگان شاخه نشین  4 انگشت دارند، که سه تای آنها رو به جلو و یکی رو به عقب می باشد. با این حال تعداد کمی از جمله فاخته ها، طوطی ها و جغد ها، شاخه را با دو انگشت رو به جلو و دو انگشت رو به عقب چنگ می زنند.

حقایق جذابتر درباره اسکلت پرندگان:

• در اکثر موارد، کل وزن اسکلت یک پرنده از کل وزن پرهای آن کمتر است. می دانید که پرها چقدر سبکند!
• پرنده ها زانو دارند، که اکثرا زیر پرها هستند و قابل مشاهده نیستند. زانوی یک پرنده دقیقا همانند زانوی شما خم می شود. قسمتی از پای پرنده که می بینید به هنگام راه رفتن به عقب خم می شود، قوزک پای پرنده است.
• روی پای یک جغد، انگشت خارجی، قابل چرخش می باشد در نتیجه جغد می تواند با دو انگشت رو به جلو و دو انگشت رو به عقب، جغدی بنشیند، یا مانند سایر پرندگان بنشیند، با سه انگشت رو به جلو و یک انگشت رو به عقب. جغد حتی از انگشت قابل چرخش خودبرای چنگ زدن بهتر به شکار استفاده می کند.

در این مقاله تلاش کردیم شما را با ساختار اسکلت بدن پرندگان آشنا کنیم و نکات جذابی درمورد ساختار اسکلتی پرندگان و نقش آن در بهتر پرواز کردن آن ها را با شما در میان بگذاریم. امیدواریم که این مطالب مفید به شما کمک کرده باشد. نکته ی جالبی که بهتر است آن را بدانید آن است که فسیل پرندگان به دلیل توخالی و شکننده بودن استخوان های آنها، بسیار کمیاب است. بنابراین کمتر می شنویم که فسیل پرنده ای یافت شده است.