بایگانی برچسب برای: تخریب زیستگاه

پرندگان مهاجر زاینده رود اصفهان

اگر شما هم از ساکنان اصفهان هستید یا به اصفهان سفر کرده باشید، با پرنده مهاجر زاینده رود که در جریان آب این رودخانه زیبا دیده می شوند، روبه رو شده اید. البته مشروط به این که در فصل مهاجرت پرندگان و زمان جاری بودن زاینده رود به حاشیه زاینده رود بروید. پیش تر نیز در مورد پرندگان مهاجر، مهمان های دوست داشتنی و اینکه چرا پرندگان مهاجرت می کنند برایتان گفته ایم. همچنین در مورد پرندگان مهاجر، صدای بندر و مهاجران تالاب ها مطالبی را عنوان نمودیم. در این مطلب به طور ویژه به پرنده های مهاجر زاینده رود می پردازیم.

اصفهان میزبان پرندگان مهاجر

با رسیدن فصول سرد سال، زاینده رود اصفهان بار دیگر مامن پرندگان مهاجر شده است و در هر گوشه ای از رودخانه میتوان پرندگان را مشاهده نمود. عمده ی پرندگانی که در فصل پاییز به رودخانه ی زاینده رود می آیند پرندگان آبزی مهاجر هستند. مبدا این پرندگان عموما مناطق شمالی دریای خزر و شمال اروپا است و مقصد این پرندگان هم عموما مناطق جنوبی تری همچون شمال آفریقا و هند است. در نتیجه عمده ی پرندگانی که در زاینده رود قابل مشاهده هستند تنها مدت کوتاهی در رودخانه بوده و پس از استراحتی چند روزه، مسیر مهاجرت خود را ادامه میدهند.

زاینده رود اصفهان در منطقه ی مرکزی ایران، در جایی قرار گرفته است که چندان خبری از رودخانه ها و تالاب های بزرگ نیست و در نتیجه استراحتگاهی مهم برای پرندگان مهاجر تلقی میشود که در صورت آسیب دیدن یا از بین رفتن، بسیاری از پرندگانی که در این مسیر مهاجرت میکنند از بین خواهند رفت.

گونه های پرنده مهاجر زاینده رود

از جمله مهم ترین و پر تعداد ترین پرندگانی که در زاینده رود اصفهان قابل مشاهده است میتوان به اردک سرسبز، خوتکا، اگرت کوچک و بزرگ، حواصیل خاکستری، چنگر معمولی و نوک سرخ، آبچلیک تکزی و چوب پا اشاره کرد. یکی از پرندگانی که تمامی مردم شهر اصفهان آن را شناخته و به آن علاقه دارند، کاکایی سر سیاه است. کاکایی سر سیاه پرنده ای سفید رنگ است که در تمامی نقاط رودخانه در جمعیت های فراوان حضور داشته و مردم عموما به عنوان پرنده ی دریایی از آن یاد میکنند.

 

پرنده مهاجر زاینده رود

با یک پیاده روی ۲۰ دقیقه ای حدفاصل سی و سه پل و پل خواجو در حال حاضر میتوان بیش از ۲۰ گونه ی پرنده آبزی و کنار آبزی را مشاهده نمود. تنها ابزاری که نیاز داریم چشمانی تیزبین، کمی کنجکاوی و علاقه ی فراوان است. در زمانی از سال قرار داریم که نباید مشاهده ی این پرندگان زیبا را از دست داد. همچنین میتوان برای افزایش دانش در مورد پرندگان و پرنده نگری و مشاهده ی بهتر این پرندگان، به باشگاه های پرنده نگری ملحق شد. باشگاه های پرنده نگری که در شهر اصفهان هم حضور دارند محل هایی هستند که علاقه مندان به پرنده نگری در آن گرد آمده و به اتفاق هم در محل هایی پیاده روی کرده و از مشاهده ی پرندگان لذت میبرند.

افزایش تعداد پرنده های مهاجر شهر اصفهان در روز های اخیر

افزایش حجم آب در روز های اخیر در زاینده رود که با هدف آبرسانی به کشاورزان جهت کشت پاییزه انجام شده است، باعث شده با افزایش ناگهانی تعداد پرندگان در رودخانه نیز رو به رو باشیم. دلیل این افزایش تعداد این است که رودخانه در طول مسیر حرکت خود، گل و لای بیشتری را همراه آورده است که در نتیجه پرندگان میتوانند در این گل و لای، حشرات، دانه ها و ریشه های بیشتری را برای خوردن بیابند و در نتیجه محیط رودخانه محیطی سرشار از منابع غذایی گشته است.

مشکلات پرندگان مهاجر اصفهان

غذادهی به پرندگان

  • یکی از مشکلاتی که در اصفهان در زمینه پرندگان مهاجر با آن رو به رو هستیم، غذایی دهی مردم به این پرندگان است. گرچه غذا دادن مردم به پرندگان مهاجر در اصفهان نشان از علاقه ی آن ها به پرندگان و حیوانات دارد اما باید گفت این کار به هیچ عنوان اقدامی صحیح نیست. غذا دادن به دست به پرندگان سبب کاهش مصنوعی ترس پرندگان مهاجر از انسان شده و این موضوع در ادامه ی مسیر مهاجر آنان میتوانند امری خطرساز باشد. از سویی دیگر این غذا دهی باعث به هم خوردن چرخه ی طبیعی شده و سبب ایجاد بی نظمی در زمان مهاجرت میشود. همچنین اغلب این پرندگان با مواد غذایی مشخصی همچون نان، پفک و برنج پخته تغذیه میشوند که نه تنها برای آنان مناسب نیست بلکه به بدن آن ها آسیب میرساند.

خشک شدن زاینده رود

  • خشک شدن ناگهانی رودخانه بعضا میتواند آسیب های جدی به جمعیت های مختلف این پرندگان وارد کند. پرندگانی که در طول چند هزار سال در زمان مهاجرت در این نقطه استراحت کرده و کمی چربی به عنوان سوخت برای ادامه ی مهاجرت ذخیره میکردند، ناگهان شاهد خشک شدن محل استراحت و تغذیه خود هستند. عمده ی این پرندگان با آخرین انرژی هایی که دارند باید به دنبال زیستگاهی جایگزین بگردند و چنانچه زیستگاهی اشتباه یا نامناسب انتخاب کنند احتمالا محکوم به نابودی خواهند بود. باید توجه داشت این پرندگان متعلق به شهر اصفهان یا حتی کشور ایران نیستند بلکه متعلق به بیش از ۱۵ کشوری هستند که در طول مهاجرت خود از آن ها عبور میکنند. این موضوع علاوه بر یادآوری اهمیت بین المللی رودخانه ی زاینده رود، این موضوع را به ما گوشزد میکند که اگر در حفظ پرندگان مهاجر شهر نکوشیم، ممکن است زحمات حافظان حیات وحش و محیط زیست در دیگر کشور ها را نیز هدر دهیم.

کاهش پوشش گیاهی

  • کاهش پوشش گیاهی در رودخانه نیز میتواند منجر به کاهش تعداد پرنده مهاجر زاینده رود شود. در سال های اخیر شاهدیم که به طور متناوب نیزار ها و گیاهانی که در حاشیه ی پل های شهر و در رودخانه وجود دارد توسط ارگان های مختلف با هدف زیبا سازی رودخانه از بین میرود. باید توجه داشته باشیم که رودخانه یک اکوسیستم پویا است و نه یک کانال انتقال آب. حضور پوشش گیاهی در آن نه تنها نشان دهنده ی زنده و سالم بودن این اکوسیستم است بلکه باعث افزایش غنای زیستی نیز میشود. به این معنی که وجود این گیاهان باعث میشود مکان هایی امن و مناسب برای استراحت پرندگان مهاجر و یا پنهان شدن آن ها در مواقع نیاز وجود داشته باشد.

سیاه خروس: پرنده اسرارآمیز ارسباران

از زندگی سیاه خروس ارسباران چیزی شنیده اید؟ در مقاله های قبلی گفتیم دارکوب، شاخصی برای سلامت زیستگاه محسوب می شود. همچنین به معرفی گونه هایی چون کاکایی سر سیاه ، گلو آبی ، زاغ بور ، هوبره پرداختیم و از عجایب کلاغ ها سخن گفتیم. در این مطلب قصد داریم شما را با سیاه خروس ارسباران یا همان سیاه خروس قفقازی بیشتر آشنا کنیم. پرنده ای اسرار آمیز تا چندی پیش کسی نمی دانست که این پرنده همان گونه سیاه خروس قفقازی است که در ایران وجود دارد.

زیستگاه

جنگل های بکر و زیبای ارسباران در شمال شرقی آذربایجان میزبان اسرارآمیزترین گونه از ماکیان است. جنگل های ارسباران از ورقان تا کلیبر ادامه دارد و در شمال این منطقه رود ارس جاری است. امروزه به دلیل عدم مراقبت و فعالیت معادن از وسعت این منطقه کاسته شده اما وجود گونه های گیاهی منحصر به فرد، تنوع زیاد و طبیعت بکر و دست نخورده این منطقه را به یکی از شاهکارهای خلقت تبدیل کرده است.

سیاه خروس در ایران از کمیاب ترین پرندگان است و فقط در منطقه حفاظت شده ارسباران زندگی می کند. پرنده بزرگی از راسته ماکیان که با ظاهر سیاه رنگ خود اسرارآمیز تر از سایر پرندگان این دسته به نظر می-رسد. تا دهه 1950 چنین تصور می‌شد که سیاه خروس قفقازی تنها در کوهستان های قفقاز و شمال شرقی ترکیه زندگی می کند ولی در دهه 1960 شایعات وجود یک پرنده قابل شکار سیاه رنگ در جنگل های کوهستانی کلیبر در شمال آذربایجان شرقی قوت گرفت.  حضور این پرنده برای اولین بار در سال 1350 توسط مدیر کل وقت سازمان محیط زیست آذربایجان شرقی گزارش شد و به دنبال آن چند مشاور خارجی وقت سازمان از منطقه دیدن کردند و مشخص کردند که این گونه سیاه خروس قفقازی است و تا آن زمان کسی نمی دانست که این گونه در ایران هم وجو دارد.

خصوصیات سیاه خروس ارسباران

این پرنده 40 تا 48 سانتی متر طول دارد و جثه اش بزرگ است. پرنده نر پرهای سیاه با جلای سبز آبی دارد. زیر بال ها سفید است و دو لکه سفید روی شانه ها و یک لکه قرمز تاج مانند بالای هر چشم دیده می شود. دم در انتها دوشاخه می شود و شاه پرهای کناری دم به شکل منحصر به فرد و زیبایی به سمت پایین پیچ خورده اند. در فصل بهار نمایش زیبای این پرنده بعد از طلوع آفتاب بسیار دیدنی است که با سروصدا تا ارتفاع 5/1 متر می پرد و پرهای دم را مانند تاجی بلند برای پرنده ماده روی زمین به نمایش می گذارد.

زیبایی این پرنده و پرندگان مشابه و آوازه خوانی و سروصدای دل نشین آن ها می تواند گردشگران زیادی را از داخل و خارج کشور به محل زیست گاه های این پرندگان بکشاند. سیاه‌ خروس ها پرندگانی‌ اجتماعی‌ هستند و به صورت گروهی در پاییز و زمستان دیده می شوند. پرواز سیاه‌ خروس ها سریع ، مستقیم‌ توام با بال زدن های قوی است.

تغذیه

سیاه‌ خروس‌ ارسباران از برگ‌، جوانه‌ و میوه‌های‌ آبدار و حشرات تغذیه‌ می کند و در حاشیه جنگل ها، بوته زارها، علف زارها و نواحی کوهستانی به سر می برد و در زمستان به جنگل ها و مناطق کم ارتفاع کوچ می کند. پرنده ماده در زیر بوته های کوتاه و یا پای صخره ها آشیانه می سازد و نگهداری از جوجه ها را به عهده دارد. سیاه خروس در زمـرة پرنـدگان حمايـت شـده اسـت و به همین دلیل شکار آن ممنوع است و از جمله پرندگاني است که به دليل شرايط سـخت زيـستگاهي و زندگي مخفي، مطالعات مناسـبي دربـاره زنـدگي ايـن پرنـده صـورت نگرفتـه اسـت.

عوامل تهدید کننده سیاه خروس

جنگل زدایى و نابودى علفزارهاى زیستگاه این پرنده توسط اهالى محلى از جمله مهم ترین عامل تهدید این گونه  ی نادر جهانی اعلام شده است. بعـد از جنگل تراشي در زيستگاه سياه خروس، اين پرنـده يـك سـال و گاهي تا دو سال در منطقه باقي مي ماند و به دنبـال آن يـا نـابود مي شود و يا منطقـه را تـرك می کند. در محدوده معدن مس سونگون، تخریب جنگل به همراه آلودگی صوتی ناشی از انفجار و تردد ماشین الات سنگین باعث شد که جمعیت های این پرنده به منطقه دیگری کوچ کنند.

از عوامل مهم کاهش مساحت جنگل در زيستگاه سياه خـروس ارسباران ، جنگل تراشي براي تأمين هيزم و ايجـاد فـضاي چـراي دام در حاشيه جنگل است. تغييـر اقليم نیز، باعث افزايش گون زار و بوته زار و کاهش علفزار در منطقه می شود. کاهش مساحت جنگل متراکم و کـاهش علفـزار کـه بـه نـوعي کاهش پناهگاه سياه خروس قفقازی محسوب مي شود بدون ترديـد اثـر منفي بر روي جمعيت این پرنده ی زیبا و نادر خواهد داشت.