بایگانی برچسب برای: حفاظت از پرندگان

ماجرای کرکس‌ های هند ; تجربه‌ای تلخ

از ابتدای دهه نود میلادی تا سال 2007 جمعیت 3 گونه از 9 گونه کرکس‌ های هند تا میزان بی‌سابقه‌ای بین 97 تا 99/9 درصد دچار کاهش گردید. در مطالعات انجام شده مشخص شد مصرف داروی دیکلوفناک در دام‌ها دلیل این کاهش جمعیت بوده است.


نگارنده مقاله: محمدعلی آقاابراهیمی

«تمام مطالب منتشر شده در وبلاگ آوای بوم نشان دهنده نظرات نویسنده مطلب بوده و لزوما دیدگاه‌های انجمن را منعکس نمی‌کند.»


سخنی در مورد کرکس

کرکس برای طبیعت، پرنده‌ای سودمند و مفید است که در تمامی نقاط زمین به جز قطب جنوب و استرالیا زندگی می‌کند. حضور 23 گونه کرکس در ابعاد و اشکال گوناگون در اقصی نقاط جهان گزارش شده است.
این پرندگان باشکوه و بزرگ‌جثه، بسیار مورد علاقه پرنده‌نگرها و سایر دوستداران طبیعت هستند و دیدن آن‌ها در طبیعت با اقبال نیک یاد می‌شود. بسیاری از پرنده‌نگرها برای دیدن گونه‌های مختلف این پرنده مسافت‌های طولانی را طی می‌کنند.
در ایران چهار گونه‌ی هما، دال سیاه، دال معمولی و کرکس کوچک (کرکس مصری) زندگی می‌کنند. هما در اساطیر ایران و کرکس‌ کوچک در اساطیر مصر باستان از جایگاه ویژه‌ای برخوردارند. در اساطیر هند نیز از کرکس‌ ها بسیار یاد شده است.
جمعیت کرکس‌ ها که بعنوان رفتگران طبیعت شناخته می‌شوند در سراسر جهان به شدت رو به کاهش است. این کاهش جمعیت از سه دهه‌ی پیش آغاز گردیده و از آن پس مطالعات بسیاری برای یافتن علت آن انجام گرفته است.
ماجرای کرکس های هند

ماجرای کرکس‌ های هند؛ تجربه‌ای تلخ

از ابتدای دهه نود میلادی تا سال 2007 جمعیت 3 گونه از 9 گونه کرکس‌ موجود در شبه‌قار‌ه ‌هند تا میزان بی‌سابقه‌ای بین 97 تا 99/9 درصد دچار کاهش گردید. در مطالعات انجام شده مشخص شد مصرف داروی دیکلوفناک دلیل این کاهش جمعیت بوده است. دیکلوفناک از طریق لاشه حیوانات اهلی از جمله الاغ و گاو وارد چرخه غذایی کرکس‌ ها شده و با توجه به حساسیت بسیار بالای این پرندگان نسبت به این دارو به سرعت موجب مرگ آنان گردیده است.
در آن زمان در بسیاری از مناطق هند برای اینکه حیوانات اهلی بیشتر کار کرده و درد کمتری احساس کنند، دامداران از داروی دیکلوفناک استفاده می‌کردند.

وضعیت کرکس های هند قبل از بحران

در سال‌های ابتدای دهه نود میلادی جمعیت کرکس‌ ها در هند به قدری زیاد بود که هیچکس در پی شمارش آن‌ها نبود. بر اساس یک برآورد که در مناطق حفاظت شده‌ی هند انجام گرفت، تخمین زده شد که در آن زمان حدود چهل میلیون کرکس در هند زندگی می‌کرده‌اند.
کرکس‌ ها در همه جای هند دیده می‌شدند. در شهرها و حومه‌ها، بر روی درختان و تیرهای برق، روی صخره‌ها یا سقف خانه‌ها می‌نشستند یا در کنار جاده‌ها بر روی اجساد حیوانات تجمع می‌کردند و یا همچون ابری سیاه در آسمان می‌چرخیدند.
ماجرای کرکس های هند

عکسی تاریخی از تجمع کرکس ها در دهلی پایتخت هند

تنها در حدود یک دهه جمعیت 3 گونه‌ی کرکس‌ در هند با سرعتی حیرت‌انگیز دچار سقوط گردید، بطوریکه تا لبه پرتگاه انقراض پیش رفتند. از این سقوط مرگبار جمعیتی، بعنوان بزرگ‌ترین و سریع‌ترین کاهش جمعیت در بین گونه‌های پرندگان در سراسر جهان یاد می‌شود.
در ابتدا افراد کمی از این کاهش جمعیت مطلع شدند تا اینکه بر اساس گزارش‌های پراکنده از سوی محققان و روستاییان زنگ خطر به صدا درآمد و مشخص شد که این پرندگان سودمند دیگر به راحتی در همه جا مشاهده نمی‌شوند.

تحقیق برای یافتن دلیل کاهش جمعیت کرکس های هند

دکتر ویبو پراکاش دانشمند شاغل در انجمن تاریخ طبیعی بمبئی در سال‌های 1987 و 1988 در یک پارک ملی در راجستان تعداد 353 لانه‌ی فعال کرکس را در 29 کیلومتر مربع شمارش نمود اما این تعداد لانه تا سال 1996 نصف گردید.
این کاهش جمعیت، دکتر پراکاش را در شوک عمیقی فرو برد او کرکس‌ های مرده‌ای را پیدا کرد که در پوشش گیاهی و یا روی درختان و حتی در لانه‌ها از بین رفته بودند. دکتر پراکاش در همین ارتباط در مصاحبه‌ای گفته بود: “من نگران و گیج بودم و نمی‌توانستم بفهمم که چه اتفاقی برای کرکس‌ ها افتاده است”. سرانجام در سال 2000 دیگر هیچ کرکسی در آن منطقه باقی نماند.
فعالیت‌های دکتر پراکاش اولین زنگ خطر را به صدا درآورد و متعاقب آن بزودی گزارش‌های بسیاری مبنی بر کاهش جمعیت کرکس‌ ها از سراسر هند سرازیر گردید تا اینکه برآوردهای اخیر نشان داد که از جمعیت ده‌ها میلیونی این سه گونه کرکس تنها در حدود 20 هزار کرکس باقی مانده بود.
در سال 2000 اتحادیه بین المللی حفاظت از طبیعت (IUCN) هر سه گونه کرکس یاد شده را در لیست بالاترین ریسک در خطر انقراض اعلام کرد یعنی تا انقراض این گونه‌ها تنها یک قدم باقی مانده بود مگر اینکه اقدامات بسیار فوری و موثر برای احیای جمعیت آن‌ها انجام میشد.

بررسی دلایل احتمالی کاهش جمعیت کرکس های هند

تا آن زمان کاهش چشمگیر و حیرت‌انگیز جمعیت این پرندگان، در نهایت این سوال را پیش روی محققان قرار داده بود که چه مشکلی پیش آمده است؟ سوالی که در آن زمان پاسخ به آن چندان آسان نبود.
کاهش جمعیت پرندگان دلایل گوناگونی دارد از جمله شکار غیرقانونی، اپیدمی‌ها و یا تخریب زیستگاه اما هیچ یک از این عوامل پاسخگوی مقیاس و گستردگی سرعت کاهش جمعیت کرکس‌ ها در هند نبود.
در ابتدا زیست‌شناسان تجمع بیولوژیکی آفت‌کش‌هایی همچون DDT را به عنوان علت بالقوه برای از بین رفتن کرکس‌ ها برشمردند. DDT قبلا در دهه‌ی 1960، عقاب‌های سرسفید را در آمریکا مسموم نموده و با خطر انقراض روبرو کرده بود.
گرچه آثاری از بقایای سموم دفع‌ آفات در برخی از لاشه‌های کرکس‌ ها مشاهده گردید اما باز هم پاسخ قطعی برای کاهش جمعیت سریع کرکس‌ ها به شمار نمی‌رفت.
از سوی دیگر در نزد روستاییان دلایل عجیب و غریبی برای این کاهش جمعیت برشمرده می‌شد. از جمله برخی روستاییان بر این عقیده بودند که آمریکایی‌ها کرکس‌ ها را گرفته و به اسارت درآورده‌ یا کشته‌اند.
تا آن زمان عدم وجود امکانات تشخیصی در هند و همچنین قوانینی که اجازه نمی‌داد لاشه‌ی کرکس‌ ها برای آزمایش به خارج از کشور انتقال یابد، مشکل تشخیص علت را سخت‌تر کرده بود.
ماجرای کرکس های هند

چند کرکس بر سر لاشه یک گاو

دیکلوفناک، دلیل مرگ چشمگیر کرکس های هند

با فراتر رفتن نگرانی‌ها از مرزهای هند و درگیر شدن جامعه‌ی بین‌الملل با این موضوع حیاتی، یک تیم شامل 12 دانشمند تشکیل گردید که با آزمایش لاشه‌ کرکس‌ ها در پاکستان سرانجام مقصر اصلی یعنی داروی دیکلوفناک را یافتند.
دیکلوفناک یک داروی ضدالتهاب است که برای گاو تجویز می‌شد. کرکس‌ هایی که از لاشه گاوهای تازه درمان شده تغذیه می‌کردند دچار نارسایی کلیوی شده و به سرعت از بین می‌رفتند.
دیکلوفناک ابتدا برای انسان تولید و تجویز می‌گردید اما برای دامداران هندی که برای امرار معاش به گاوهای خود متکی بودند، این داروی ضددرد که بسیار ارزان هم بود بزودی به موهبتی تبدیل گردید که با مصرف آن توسط دام‌ها بهره‌ی بیشتری از حیوانات خود می‌بردند.
برای کرکس‌ ها به عنوان رفتگران و پاکیزه‌کنندگان طبیعت، لاشه‌های گاو رایج‌ترین منبع غذایی در کشوری با بیشترین جمعیت گاو در جهان بود. در حالی که به دلایل مذهبی حمل و جابه‌جایی لاشه‌های گاو تابو محسوب میشد وظیفه رهایی از آن لاشه‌های پوسیده و متعفن، قرنها بر عهده کرکس ها گذاشته شده بود. وظیفه‌ای که با مصرف دیکلوفناک در دامداری‌ها ناتمام ماند.
سایر گونه‌های کرکس در هند بنا بر دلایلی که دکتر پراکاش بدان اشاره کرده از مرگ در اثر دیکلوفناک در امان ماندند. پراکاش در این‌باره توضیح داده: “این گونه ها مهاجر هستند و بسیاری از آن‌ها در قسمت‌های بالای هیمالیا و آسیای مرکزی حضور دارند. جایی که استفاده از چنین داروهایی نادر است.”

اهمیت کرکس ها برای سلامت جوامع انسانی

بغیر از افرادی که دستی بر آتش حفاظت از محیطزیست داشتند و قدر کرکس ها را بخوبی میدانستند، احساس خطر از فقدان این رفتگران طبیعت در بین اقشار مختلف جامعه بسیار دیرهنگام بود.
جوامعی که قرن‌ها با بی‌مهری به کرکس ها نگریسته و در فرهنگ و ادبیات خود با مفاهیمی مذموم و نکوهیده از این پرندگان سودمند یاد میکردند، سرانجام به اشتباه خود پی برده و نقش مهم و حیاتی این پرندگان را دریافتند.
آن‌ها دریافتند که کرکس ها نقش مهمی به عنوان پیشرو و خطشکن در اکوسیستم بازی می‌کنند. دفع سریع و کارآمد اجساد حیوانات مانع از گسترش باکتری‌های کشنده میگردد و از سوی دیگر دمای بالای بدن و اسیدهای قوی معده به کرکس اجازه می‌دهد لاشه آلوده به باکتری‌هایی مانند سیاه زخم را بدون هیچ‌گونه عوارض بلعیده و نابود کند.
کاهش چشمگیر جمعیت کرکس‌ ها، مشکلی بزرگ ایجاد کرد که درپی آن میلیون‌ها لاشه‌ی در حال پوسیدن بر روی زمین باقی مانده و احتمال شیوع بیماری‌هایی مانند سل، سیاه‌زخم، تب مالت، تب برفکی و بسیاری بیماری‌های دیگر به شدت افزایش یافت.

افزایش جمعیت سگ‌ها

همزمان با کاهش جمعیت کرکس ها، جمعیت سگ‌ها و موش‌ها به علت وفور زباله در هند به شدت افزایش یافت. بر خلاف کرکس ها که متابولیسم آن‌ها یک بنبست واقعی برای گسترش بیماری‌های واگیردار است، سگ‌ها و موش‌ها ناقل عوامل مختلف بیماری‌زا هستند.
دکتر پراکاش تنها در یک منطقه که دفع زباله صورت میگرفت طی تحقیقی متوجه شد که تعداد 100 سگ حاضر در آن منطقه بلافاصله پس از غیبت کرکس ها به 1200 سگ افزایش یافت. در غیاب کرکس ها در مجموع حدود 6 میلیون سگ به جمعیت سگ‌های هند اضافه گردید.
افزایش ناگهانی جمعیت سگها در هند پیامدهای ناگواری به همراه داشت و باعث شیوع بیماری هاری و از دست رفتن جان انسان‌های بیشماری گردید. به این ترتیب از دست دادن یک پرنده منجر به بحران سلامت بزرگی گردید و یک فاجعه‌ی حفاظتی به فاجعه‌ای انسانی بدل شد.

شروع عملیات نجات کرکس ها

مطالعات انجام شده در هند نشان داد در مورد پرندگانی همانند کرکس ها که هر سال تنها یک جوجه پرورش میدهند و دوران پرورش جوجه‌ها طولانی و سخت است در صورتیکه با کاهش جمعیتی بیش از 5 درصد در سال مواجه شوند، فرصت و شانس کمی برای احیای جمعیت آنها وجود خواهد داشت. بنابراین در شرایطی که بیش از 97 درصد از جمعیت کرکس ها از بین رفته بود چشم‌انداز تیره و تاری برای احیای جمعیت کرکس ها در مقابل محققان و دانشمندان قرار گرفت.
اما خبرهای خوبی نیز از نجات کرکس ها البته به مرور و با سرعت بسیار کم در راه بود. در سال 2017 یک تحقیق که در نشریه دانشگاه کمبریج منتشر شد نشان داد که کاهش جمعیت کرکس ها گرچه در سطح بسیار پایین اما کند و یا معکوس شده بود.

اعمال ممنوعیت بر داروهای خطرناک برای کرکس ها

هند سرانجام در سال 2006 استفاده از داروی دیکلوفناک را در مصارف دامپزشکی ممنوع اعلام کرد. این ممنوعیت در پی توصیه‌ی نهادهای حافظ محیط‌زیست انجام گرفت و همزمان شناسایی جایگزین‌های ایمن برای دیکلوفناک نیز در اولویت قرار گرفت. پاکستان و نپال نیز استفاده از دیکلوفناک را ممنوع نموده و از طرح‌های احیای جمعیت مشابهی برای کرکس ها استفاده نمودند.
از دیگر اقداماتی که با هدف نجات جمعیت کرکس ها آغاز شد، پرورش این پرندگان در اسارت بود. برای این منظور چندین مرکز پرورش در هند تاسیس شد که اقدام به آماده‌سازی نسل‌های جدیدی از کرکس ها و رهاسازی آنها در طبیعت می‌نمود و منطقه‌ی امن و عاری از دیکلوفناک در شعاع 100 کیلومتری اطراف این مراکز پرورش تعیین گردید.
همچنین برای حفظ جمعیت موجود کرکس ها در هند نیاز به وضع قوانین نظارتی سختگیرانه‌ای بود. نظارت شدید بر ممنوعیت استفاده از دیکلوفناک همزمان با ایجاد و اجرای کمپین‌های آگاهی بخشی برای داروخانه‌ها و دامداران از اقداماتی بود که در دستور کار همه‌ی دست‌اندرکاران عرصه حفاظت از محیطزیست هند قرار گرفت.
ماجرای کرکس های هند

یک جفت کرکس به همراه تنها جوجه‌شان

مشکلات پیش رو

در سال 2013 بررسی‌هایی که بر روی لاشه گاوها انجام شد نشان داد که استفاده از دیکلوفناک به کمتر از 2 درصد از کل دام‌ها کاهش یافته است. گرچه این میزان در راجستان با مقدار 5 درصد همچنان نگران کننده بود. همچنین بر اساس یک نظرسنجی که در داروخانه‌ها انجام گرفت مشخص شد که دیکلوفناک دیگر در ایالت آسام استفاده نمی‌شود.
 اما با وجود این کاهش شدید مصرف و شناسایی همزمان داروی جایگزین و ایمن ملوکسیکام، فرمول انسانی دیکلوفناک همچنان بصورت غیرقانونی در برخی نقاط هند استفاده میشد. دولت هند برای پر کردن این شکاف در سال 2015 در دسترس بودن فرمولاسیون دیکلوفناک انسانی را به 3 میلی لیتر محدود کرد و ویال‌های بزرگ 30 میلی‌لیتری که برای استفاده در دامپزشکی‌ها مناسب بود را ممنوع کرد.

اعتراض شرکت‌های داروسازی هند

این ممنوعیت اعتراض برخی شرکت‌های بزرگ داروسازی هند را در پی داشت اما دادگاه عالی هند این ممنوعیت‌ها را تایید کرد. در حکم دادگاه که در اکتبر 2017 ابلاغ گردید چنین آمده بود: ” کرکس‌ ها به طور جهانی به عنوان کارگران بهداشتی طبیعت پذیرفته شده‌اند و وجود آن‌ها برای تعادل زیست‌محیطی و اکولوژیکی جهان کاملاً ضروری است. بنابراین، حفظ جمعیت کرکس‌ ها قابل مذاکره نیست.”
همزمان با این حکم هشدارهایی نیز به گوش میرسید مبنی بر اینکه تا پایان بحران راه درازی در پیش است و استفاده از داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی مثل آسکلوفناک، کارپروفن، فلونیکسین و کتوپروفن که برای کرکس ها حکم سم را دارند همچنان ادامه دارد و باید قطع شود.
تا آن زمان هیچ‌گونه ابتکاری برای اعمال ممنوعیت بر استفاده از این داروها وجود نداشت و مقامات وزارت محیط‌‌‌زیست هند معتقد بودند این کار دشوار خواهد بود و احتمالاً با مقاومت شدید صنعت داروسازی قدرتمند هند روبرو خواهد شد.
ماجرای کرکس های هند

تخم‌گذاری یک کرکس در اسارت

اقدامات صورت گرفته

اجرای طرح‌های احیای جمعیت کرکس ها، همکاری تمامی بخش‌های مربوطه از محیط‌‌زیست تا بهداشت و دامپروری را در پی داشت. عدم استفاده کامل از دیکلوفناک و آزمایش ایمنی داروهای جدید دامپزشکی ضرورت یافت و توسعه‌ی سیستم‌های دفع لاشه کارآمد نیز در اولویت قرار گرفت.
اقدامات دیگر برای جلوگیری از کاهش جمعیت کرکس ها شامل ایجاد مناطق امن و حفاظت از محل‌های زادآوری کرکس ها نیز که همچنان برای توسعه ناپایدار زیرساخت‌ها و دیگر پروژه‌های توسعه تخریب می‌شدند در دستور کار قرار گرفت.
برای اجرای موفقیت‌آمیز طرح‌ها، سایر تهدیدهای موجود نیز از جمله خطوط انتقال برق و توربین‌های بادی که تلفات فزاینده‌ای بر کرکس‌ ها تحمیل می‌کردند مورد بازبینی قرار گرفت.
متاسفانه ارزش کرکس ها تنها هنگامی برای انسان مشخص گردید که این پرندگان ارزشمند در پیشگاه مرگ به زانو درآمدند.

برگزاری کارگاه حفاظت مشارکتی پرندگان مهاجر تالاب قره قشلاق آذربایجان شرقی

تالاب قره قشلاق در جوار روستای قره قشلاق و در نزدیکی شهر بناب قرار دارد. این تالاب که یکی از تالاب های اقماری و فصلی جنوب دریاچه ی ارومیه محسوب میگردد، از دیرباز محل زادآوری و زمستان گذرانی طیف وسیعی از پرندگان مهاجر بوده است. یکی از مهم ترین پرندگانی که در این تالاب زمستانگذرانی میکند، غاز پیشانی سفید کوچک است که پرنده ای در حال انقراض در سطح جهان به شمار می آید. در جهت مشارکت تمامی ذی نفعان تالاب در حفاظت پرندگان، به دعوت گروه های زیست محیطی شهرستان بناب، کارگاهی در روستای قره قشلاق بناب برگزار گردید که تدریس آن را ایمان ابراهیمی، مدیر عامل آوای بوم به عهده داشت.

کارگاه حفاظت مشارکتی پرندگان مهاجر

در تاریخ ۲۳ مهر ماه سال ۱۳۹۹ در روستای قره قشلاق کارگاه حفاظت مشارکتی پرندگان مهاجر با همکاری گروه های زیست محیطی شهر بناب، اداره حفاظت محیط زیست شهرستان بناب و آوای بوم برگزار گردید. از جمله شرکت کنندگان در این کارگاه میتوان به عضو شورای شهر بناب، نماینده ی دفتر تالاب ها از سازمان حفاظت محیط زیست، نماینده ی اداره کل حفاظت محیط زیست استان آذربایجان غربی، مدیر حفاظت محیط زیست شهرستان بناب، دهیاران روستا های اطراف و مردم علاقه مند اشاره کرد.

در این کارگاه ابتدا در مورد اهمیت پرنده نگری، پرندگان ایران و مهاجر بودن طیف وسیعی از پرندگان کشور توضیحاتی داده شد. در ادامه به معرفی پرندگان تالاب قره قشلاق و اهمیت وجود آنان در منطقه پرداخته شد. پس از آن نقش تالاب قره قشلاق در حفظ پرندگان مهاجر مهمی چون غاز پیشانی سفید کوچک بررسی شد و معضلات بقای آنان مورد اشاره قرار گرفت. در بخش انتهایی کارگاه نیز افراد شرکت کننده به صورت مشارکتی به تدوین اقداماتی پرداختند که از سوی هر یک از ذی نفعان برای حفاظت از تالاب میتوان انجام داد.

در ادامه و در روز های پس از برگزاری کارگاه، تالاب قره قشلاق و مناطق طبیعی اطراف جهت بررسی معضلات احتمالی حضور پرندگان مهاجر مورد پیمایش قرار گرفت و از سوی آوای بوم پیشنهاداتی برای بهبود سطح و کیفیت حفاظت منطقه به محیطبانان و فعالین محیط زیست تالاب ارائه گردید.

پرنده نگری قره قشلاق

تالاب قره قشلاق

گزارش روز جهانی پرندگان مهاجر اردیبهشت 1398

“11 می” روز جهانی پرندگان مهاجر است. هرساله سازمان‌ها و انجمن‌های سراسر جهان که در ارتباط با حفاظت از پرندگان فعالیت دارند، در راستای معرفی این روز به مردم و گفتگو درباره‌ی شعار انتخابی آن سال برنامه هایی اجرا می کنند. باتوجه به اهمیت زباله های پلاستیکی و افزایش چشمگیر این دست از زباله ها، شعار جهانی روز جهانی پرندگان مهاجر 2019 “راه حلی باشیم برای آلودگی پلاستیک” اعلام شد.
انجمن پرنده شناسان آوای بوم همچون سال های گذشته، امسال نیز برنامه های متنوعی در این راستا اجرا نموده است. برنامه های اجرایی توسط این انجمن در روز جهانی پرندگان مهاجر در اردیبهشت 1398 به قرار زیر است:
پرنده نگری عمومی در منطقه باغ جوان اصفهان
گفتگوی چهره به چهره در منطقه پارک ناژوان اصفهان
که در ادامه شرح گزارش را می خوانیم.
این انجمن در 20 اردیبهشت، “11 می”، میزبان جمعی از علاقمندان طبیعت و پرنده نگری بوده که در بخش شرقی حاشیه زاینده رود در منطقه باغ جوان به تماشای پرندگان پرداختند. خوشبختانه باتوجه به جاری بودن زاینده رود و شرایط جوی مناسب، همراهان در این برنامه 3 ساعته توانستند 20 گونه از پرندگان را مشاهده و شناسایی کنند.

پرندگان مشاهده شده در روز جهانی پرندگان مهاجر عبارتند از :

  •  
  • بوتیمار کوچک
  • حواصیل شب
  • زنبورخوار
  • پری شاهرخ
  • اگرت کوچک
  • گاوچرانک
  • سسک بیدی
  • سسک درختی زیتونی
  • چنگر نوک سرخ
  • زاغی
  • هدهد
  • دارکوب باغی
  • دم جنبانک ابلق
  • گنجشک خانگی
  • مرغ مینا
  • پرستوی معمولی
  • باد خورک معمولی
  • سبز قبای معمولی
  • آبچلیک تک زی

همچنین در روز 21 اردیبهشت 1398 چهار نفر از اعضای انجمن پرنده شناسان آوای بوم در پارک جنگلی ناژوان اصفهان به میان مردم رفتند و ضمن معرفی روز جهانی پرندگان مهاجر، با مردم در مورد شعار امسال یعنی مقابله با آلودگی پلاستیک گفتگوی چهره به چهره انجام دادند. و ضمن تصویر برداری از مردم به همراه پوستر این روز، راهکارها و توصیه های مردم را شنیدند و از آسیب‌ زباله‌های پلاستیکی به طبیعت و به خصوص پرندگان با مردم گفتگو نمودند.

روز جهانی پرندگان مهاجر 1398

روز جهانی پرندگان مهاجر (WMBD) مهمترین روز در دنیا است که اهمیت ضرورت حفاظت از پرندگان مهاجر و زیستگاه آنها را یادآور می شود.
در این روز در سراسر دنیا سمن ها و دوستداران پرندگان به برگزاری برنامه های متفاوتی از قبیل جشنواره های پرنده شناسی، برنامه های آموزشی، نمایشگاه، تورهای پرنده نگری و … می پردازند.

شعار این روز جهانی چیست؟

هرساله شعاری برای این روز در نظر گرفته می شود، شعار جهانی اعلام شده در سال 2019 حفاظت از پرندگان: راه حلی باشید برای آلودگی پلاستیک” می باشد.
بر این اساس انجمن پرنده شناسان آوای بوم همچون سال های گذشته برای این روز برنامه هایی در نظر گرفته است، لازم به ذکر است با توجه به اعلام جهانی روز پرندگان مهاجر در دو تاریخ 11 می و 12 اکتبر، این انجمن برنامه های ویژه خود را در دو تاریخ اردیبهشت و مهرماه 1398 به شرح زیر برگزار خواهد کرد:
20 اردیبهشت:
پرنده نگری عمومی در باغ جوان، ساعت 11-8 صبح
21 اردیبهشت:
گفتگوی چهره به چهره در پارک ناژوان، ساعت 12-9 صبح
مهرماه:
آموزش به ماهیگیران استان بوشهر

آیا نورانی کردن درختان در شب برای پرندگان آسیب زاست؟

در سال های اخیر در بسیاری از شهرها، شهرداری ها جهت زیبا سازی فضای شهر اقدام به نورپردازی درختان و چراغ های روشنایی در پایین و یا لابه لای درختان حاشیه ی خیابان ها نصب می کنند. اما این کار چه تاثیری بر پرندگان دارد؟ آیا پرندگانی چون شاه بوف که از جمله پرندگان شبگرد یا شب فعال هستند دچار مشکل نخواهند شد؟ و یا حتی برای لانه سازی سایر پرندگان آسیبی نخواهد داشت؟

جواب به این سوال از بسیاری جهات کار راحتی نیست چرا که اغلب تأثیرات این فعالیت بر روی درختان، پرندگان و دیگر موجودات زنده به صورت غیر مستقیم بوده و سنجش این تاثیر را دشوار میکند. در این مطلب به صورت خلاصه، به برخی از تاثیرات احتمالی اشاره کرده و راه حل هایی پیشنهاد میگردد.

تأثیرات نورپردازی درختان

اغلب پرندگان روز فعال بوده و برخی از پرندگان شب فعال هستند. پرندگان روز فعال در شهر، با تاریک شدن هوا به لانه یا محل پنهان شدن خود میروند. در فصول لانه سازی و تخم گذاری، بسیاری از پرندگان لانه ی خود را به گونه ای در میان شاخ و برگ درختان به صورت استتار میسازند که به هنگام شب، پرندگان شکاری شب فعال از جمله جغدها نتوانند به راحتی لانه و در نتیجه خود آن ها و جوجه ها را بیابند. نور پردازی به کل درخت، زحمت آن ها در پنهان شدن را به هدر میدهد.

یکی از مشکلات بسیار مهمی که نور پردازی در شب ایجاد میکند، دشوار کردن فهم چرخه ی شب و روز برای پرندگان و دیگر موجودات زنده و بهم ریختن ساعت مغزی آنها می باشد. این تأثیر هر چند کم باشد، میتواند تاثیرات بلند مدت نامطلوبی داشته باشد. به طور مثال پرندگان در فهم زمان رسیدن فصل بهار اشتباه کرده و چرخه ی زمانی زاد و ولد و تخم گذاری آنها به هم می خورد.

یکی از تأثیرات نورپردازی شبانه در درختان، جذب حشرات است. زمانی که حشرات در تعداد بسیار انبوه در کنار چراغ ها در حال حرکت باشند، بسیاری از پرندگان حشره خوار ممکن است تا ساعاتی پس از غروب آفتاب هم به دلیل وفور غذا، غذا خوردن را ترک نکرده و فعالیت تغذیه ای خود را ادامه دهند. این موضوع میتواند آنها را در معرض خطر شکار شدن توسط پرندگانی قرار دهد که در آن ساعات به طور طبیعی میتوانند فعالیت کنند.

یکی از مهم ترین تأثیرات بالا بردن آلودگی نوری در شهر، ایجاد خطا در مسیر یابی پرندگان مهاجر است. این موضوع به خصوص در شب های مه آلود و بارانی بیشتر به چشم می آید. بسیاری از پرندگان از جهت قرارگیری ستارگان و ماه برای یافتن مسیر خود در طول مهاجرت استفاده میکنند و برای این پرندگان نور بسیار زیاد در شهرها میتواند خطرآفرین باشد. این پرندگان به اشتباه به سوی این نورها حرکت کرده و از مسیر اصلی خود منحرف میشوند.

یکی از تاثیرات نورپردازی بر روی درختان، این است که برخی پرندگان که آن درختان را برای لانه سازی انتخاب کرده اند، در سال های آتی به آن درخت باز نخواهند گشت. چرا که لانه سازی در این درختان که تمام طول شب روشن و در معرض دید هستند، ریسک بسیار بالایی دارد.

راه حل:

تحقیقات بسیاری نشان داده است که استفاده از لامپ های LED برای نورپردازی شهری، برای سلامت انسان نیز میتواند مضر باشد. همچنین میتواند چرخه ی زندگی خود درختان را نیز دچار آسیب کرده و به درختان ضرر برساند.
اما چه میتوان کرد که پروژه های نورپردازی شبانه شهرها و زیباسازی از طریق آن ها منتفی نشود و آسیب به محیط زیست و پرندگان نیز به حداقل برسد؟

یکی از مهم ترین راه حل ها، استفاده از نورهای طیف رنگی قرمز-نارنجی-زرد است. به طور کلی به نظر میرسد در امر نورپردازی درختان میزان آسیب ناشی از نورهای قرمز حداقل، و آسیب ناشی از نورهای سفید رنگ حداکثر است. همچنین میتوان برای کاهش میزان آسیب، نه تمام درختان یک منطقه یا یک خیابان، که برخی از درختان را برای نورپردازی انتخاب کرد و برخی از درختان را نیز برای حفظ پرندگان، بدون نورپردازی رها کرد. همچنین اگر نور پردازی در خیابان ها به گونه ای تنظیم و برنامه ریزی شود که نور به صورت مستقیم رو به درخت نباشد، آسیب وارده کاهش می یابد.