بایگانی برچسب برای: درمان پرندگان

گزارش تیمار و رهاسازی پرندگان وحشی آسیب دیده

تیمار و رهاسازی

انجمن حفاظت پرندگان آوای بوم از بدو تاسیس در سال 1394 فعالیت خود را در ارتباط با دریافت، درمان، تغذیه و رهاسازی پرندگان وحشی آسیب دیده آغاز نمود. فقدان هرگونه مرکزی در استان اصفهان برای دریافت این پرندگان، آوای بوم را بزودی به تنها مرجع دریافت کننده‌ی پرندگان وحشی آسیب دیده در استان اصفهان تبدیل نمود.
آوای بوم در این سال‌ها همکاری‌ مستمری با اداره کل حفاظت محیط زیست استان اصفهان و برخی از ادارات شهرستان‌ها از جمله ادارات محیط‌زیست خمینی‌شهر، فلاورجان، اصفهان، نایین، شاهین‌شهر، نطنز، ورزنه در ارتباط با تعیین تکلیف پرندگان آسیب دیده داشته و از سوی این ادارات بعنوان مرجع قابل اطمینان و در دسترس، شناسایی گردید.

آماری از پرندگان دریافتی

در طول این سال‌ها تعداد 12 عقاب شامل 1 عقاب طلایی، 1 عقاب دوبرادر و 10 عقاب صحرایی، 10 جغد شامل 3 شاه‌بوف، 1 جغد جنگلی، 2 جغد شاخدار، 2 جغد کوچک، 1 مرغ حق و 1 جغد انبار تحویل انجمن آوای بوم گردید.
همچنین در ادواری که زاینده‌رود جاری بود و در فصل مهاجرت پرندگان آب‌زی به استان اصفهان تعداد 11 پرنده‌ی آب‌زی و مهاجر شامل باکلان، اگرت بزرگ و کوچک، گاوچرانک، بوتیمار بزرگ و کوچک، یلوه و کشیم‌گردن‌سیاه به انجمن آوای بوم ارجاع گردید.

از خانواده‌ی پرندگان شکاری کوچک جثه تعداد 11 سارگپه، 2 کورکور، 2 پیغو و 25 دلیجه به انجمن آوای بوم ارجاع گردید و از سایر گونه‌های پرندگان تعداد 3 شبگرد مصری، 3 بادخورک، 2 هدهد و 2 کبک نیز به بخش تیمار و رهاسازی پرندگان در انجمن آوای بوم تحویل گردید تا درمان و رهاسازی شوند.

در تیرماه سال 1400 در پی کشف 2 پرنده‌ی شکاری کمیاب به نام بالابان از متخلفین شکار و قاچاق، توسط محیط‌بانان شهرستان نایین، این دو پرنده به انجمن آوای بوم تحویل گردیدند. بالابان از اعضای شاخص خانواده‌ی شاهین‌سانان به‌شمار می‌رود و در لیست قرمز جهانی و در معرض خطر انقراض قرار داشته و جریمه حمل، نگهداری و خرید و فروش آن در ایران مبلغ 200 میلیون تومان است.

آمار رهاسازی

تعداد 7 عقاب در مناطق مناسب از جمله مناطق حاشیه کلاه‌قاضی و کرکس رهاسازی شدند. همچنین 1 جغد کوچک، 1 مرغ حق و 1 جغد شاخدار به طبیعت بازگردانده شدند. 1 بوتیمار بزرگ در گاوخونی رهاسازی شد و 1 باکلان در دریاچه‌ی سد قره‌قاچ در نزدیکی سمیرم به دریاچه سپرده شد. کشیم‌گردن‌سیاه دریافتی پس از مدتی تغذیه و تقویت در فصل حضور این پرندگان در زاینده‌رود و در نزدیکی سی‌وسه‌پل رهاسازی گردید. این پرنده به مدت سه روز پیاپی پایش گردید و سرانجام در بین 4 کشیم‌گردن‌سیاه حاضر در محل مشاهده شد.
2 شبگرد مصری، 2 پیغو، 4 سارگپه، 1 کورکور سیاه و 1 بادخورک نیز به طبیعت بازگشتند. همچنین از تعداد 25 دلیجه دریافتی 18 دلیجه اغلب از محل نگهداری پرندگان به مرور به طبیعت بازگردانده شدند. کورکور سیاه که از جوجگی به اسارت درآمده و قدرت شکار و بقا را فرانگرفته بود، مدت چهار ماه در اطراف محل نگهداری پرندگان آزادانه زندگی می‌کرد تا اینکه در پایان سال 1399 و همزمان با فصل برانگیختگی و تولید مثل با کورکور دیگری دیده شده و ناپدید گردید.
2 بالابان توقیفی در نایین نیز پس از دو روز تست پرواز و شکار و تغذیه مناسب در منطقه حفاظت شده‌ی کرکس رهاسازی شدند.

آمار پرندگان زمینگیرشده

در بین پرندگان دریافتی، تعداد کمی از پرندگان به دلیل اصابت گلوله به بال‌هایشان برای همیشه قدرت پرواز را از دست دادند اما در سلامتی کامل به زندگی خود ادامه دادند و هم‌اکنون نیز مهمان انجمن آوای بوم هستند. این پرندگان شامل یک عقاب صحرایی و 2 شاه‌بوف و 2 سارگپه هستند.

اقدامات درمانی

در طول سالیان گذشته کلینیک دامپزشکی آراد همراه و پشتیبان صمیمی و بی‌چون‌و‌چرای پرندگان آسیب دیده‌ای بوده که از سوی انجمن آوای بوم برای درمان به این کلینیک اعزام می‌شدند. در این کلینیک تعداد 1 عقاب، 1 کورکورسیاه و 1 جغدجنگلی مورد عمل جراحی و میله گذاری در بال‌های شکسته قرار گرفتند و از بقیه پرندگان نیز گراف تهیه گردید و داروهای مورد نیاز توسط دامپزشک کلینیک تجویر گردید. شایان ذکر است که تمامی اقدامات انجام شده در کلینیک آراد بصورت رایگان انجام گرفت.

منابع مالی

تمامی فعالیت‌های انجمن آوای بوم در ارتباط با تیمار و رهاسازی پرندگان از بدو تاسیس تاکنون بصورت داوطلبانه و متکی به اعضاء انجمن و امکانات آنها بوده است. در ارتباط با تغذیه پرندگان با توجه به استمرار هزینه‌ها در این بخش شرکت محترم ایرانیکارت همراه و یاور انجمن آوای بوم برای تهیه غذای پرندگان مهمان بوده ‌است. این شرکت از سال 1394 تا کنون بطور مستمر تمامی هزینه‌های تغذیه پرندگان را پشتیبانی نموده است.
انجمن آوای بوم در یک مرحله و براساس نیازهای فوری خود اقدام به توسعه جایگاه‌ نگهداری پرندگان نمود و برای این منظور از انجمن نذر طبیعت کمک گرفته شد. انجمن نذر طبیعت با ارسال یک فراخوان برای اعضاء خود مبلغ 55 میلیون ریال برآوردی در پروژه ساخت جایگاه را تامین نمود و در اختیار انجمن آوای بوم قرار داد و کار ساخت و بهره‌برداری از این پروژه نیز در ابتدای سال 1399 انجام پذیرفت.

دستاوردها

در طول شش سال فعالیت بخش تیمار و رهاسازی در کنار کسب تجربیات فراوان توسط اعضاء انجمن، دستاوردهای ارزشمند دیگری نیز حاصل گردید. ارتباط مستمر و مفید با ادارات محیط زیست و برقراری ارتباط با محیط‌بانان مناطق گوناگون استان از اهم این دستاوردها بوده است. همچنین در بعد آموزش حفاظت از محیط زیست تمامی فعالیت‌های انجمن بخصوص در بخش درمان و رهاسازی پرندگان مستندسازی و در رسانه‌های گوناگون منتشر گردید و ضمن برقراری ارتباط این انجمن با جامعه بزرگ مخاطبین که اغلب از دوست‌داران طبیعت هستند به منظور آگاهی بخشی در جامعه در اختیار علاقمندان قرار گرفته است و تجربیات حاصل شده نیز در قالب چندین مقاله در وب‌سایت انجمن آوای بوم در دسترس عموم قرار گرفته است.

چالش‌ها

نداشتن امکانات کافی و مناسب از جمله عدم وجود جایگاهی استاندارد و وسیع به منظور نگهداری پرندگان سالم در شرایط تست پرواز و شکار قبل از رهاسازی، مهمترین چالش پیش روی بخش تیمار انجمن آوای بوم بوده است. هم‌اکنون اداره کل حفاظت محیط زیست استان اصفهان با همکاری بخش خصوصی در حال ساخت یک مرکز بزرگ و مجهز برای نگهداری و تیمار حیات وحش می‌باشد. این مرکز در محیط‌بانی منطقه حفاظت شده کلاه قاضی در دست ساخت بوده و امیدواری‌ها برای سامان بخشیدن به وضعیت پرندگان وحشی آسیب دیده در طبیعت را افزایش داده است.

 

درمان پرندگان آری یا نه؟

تغییرات اقلیمی، خشکسالی، آلودگی هوا و انقراض گونه‌ها در سال‌های اخیر توجهات زیادی را به خود جلب کرده‌اند. رسانه‌های گروهی بطور مستمر از اخبار این حوادث سخن می‌گویند و احساس خطر از آینده‌ی زمین برای بخش بزرگی از جامعه برانگیخته شده و مردم را به سمت مسئولیت‌پذیری برای کمک به حفاظت از محیط‌ زیست سوق داده است.


نگارنده مقاله: محمدعلی آقاابراهیمی

«تمام مطالب منتشر شده در وبلاگ آوای بوم نشان دهنده نظرات نویسنده مطلب بوده و لزوما دیدگاه‌های انجمن را منعکس نمی‌کند.»


 

در این بین اخبار حمایت از حیوانات آسیب دیده پررنگ‌تر از سایر موضوعات انعکاس یافته و افراد بیشتری را درگیر خود نموده است. همزمان با تبلیغات رسانه‌ها، تشکل‌های مردمی بسیاری برای حمایت از حیوانات شکل گرفته و در بین سایر گروه‌های اجتماعی نیز که به نوعی با طبیعت سروکار دارند، همانند گردشگران، کوهنوردان و سایر گروه‌ها، کمک به حیوانات آسیب دیده به امری رایج تبدیل شده است.

این روزها حیوانات بیشتری توسط انسان‌ها و به دلیل آسیب دیدگی از طبیعت خارج می‌شوند و برای مداوا به اسارت‌ در می‌آیند. با گشت‌و‌گذاری در کلینیک‌های دامپزشکی خواهیم دید که علاوه بر مراقبت‌های فراوانی که از حیوانات خانگی در حال انجام است، موارد بسیاری نیز جانداران وحشی آسیب‌دیده به این کلینیک‌ها انتقال می‌یابند تا بلکه درمان شده و به دامان طبیعت بازگردند.

علت تلفات بیشمار پرندگان وحشی

بخش بزرگی از این جانوران که به اسارت درمی‌آیند، به پرندگان وحشی اختصاص دارند؛ زیرا پرندگان در همه‌جا حضور دارند و در حالی که بسیار آسیب‌پذیر هستند تعارض بیشتری نیز با انسان دارند و متاسفانه هدف‌های خوبی نیز برای شلیک شکارچیان هستند که همه این موارد منجر به بالا رفتن آمار آسیب دیدگی و تلفات آنها شده است.

پرندگان وحشی آسیب دیده به ندرت درمان می‌شوند و آمار برگشت آنان به طبیعت بسیار ناچیز است بنابراین تعداد قابل توجهی از این پرندگان تا پایان عمر در اسارت زندگی می‌کنند و یا در مراحل انتقال و درمان تلف می‌شوند.

در گذشته زمانیکه آنگونه مسئولیت‌پذیری که در بالا اشاره شد در جامعه وجود نداشت و در غیاب تبلیغات فراوان رسانه‌ای، حیوانات و پرندگان آسیب دیده همانطور که به طبیعت تعلق داشتند در طبیعت نیز باقی می‌ماندند و کمتر از چرخه طبیعت خارج می‌شدند. اگر تلف می‌شدند به غذایی آماده برای سایر گونه‌ها تبدیل می‌شدند و اگر توان بازگشت و ماندگاری را بازمی‌یافتند باز هم در چرخه طبیعت به راهشان ادامه می‌دادند.

 

درمان پرندگان

دخالت انسان و کمک به حفاظت از حیات وحش

اکنون این دخالت انسان در طبیعت به امری موجه تبدیل شده است. از یک سو برخی طرفداران اذعان می‌کنند که چون انسان با زندگی شهرنشینی عرصه را بر حیات‌وحش تنگ کرده و تعارضات آسیب‌زای بسیاری بر سر راه حیات‌وحش قرار داده، پس رسیدگی به درمان حیات‌وحش نیز از وظایف انسان به شمار می‌رود. از سوی دیگر افرادی هم با ترسیم هرم حیات و قرار دادن انسان در راس آن و جایگذاری سایر موجودات در بدنه این هرم مدعی هستند که آسیب به گونه‌ها و انقراض گونه‌ها و قهر و خشونت انسان نسبت به حیوانات، هرم زندگی را نااستوار می‌کند و به عبارت ساده‌تر زیر پای بشر را خالی می‌کند و ادامه‌ی حیات بر زمین را دشوار می‌سازد پس کمک به حیات وحش آسیب دیده امری منطقی به نظر می‌رسد.

 

درمان پرندگان

 

اما برای فعالان محیط‌ زیست که به کار درمان و رهاسازی پرندگان می‌پردازند همواره سوال زیر برای آنها مطرح است:

کمک به درمان پرندگان وحشی آسیب دیده کار درست یا نادرستی است؟

حقیقت این است که کمک به حیات وحش نه وظیفه انسان است و نه هیچ یک از موجودات روی زمین انتظار این کمک را دارند در حالی که بعضا دیده شده برخی افراد از این نیز فراتر رفته و خود را قیم مطلق حیوانات می‌دانند، یا حکم به کشتن حیوانات غیر قابل درمان می‌دهند و یا درباره‌ی نحوه نگهداری این حیوانات نسخه می‌پیچند.

آنچه که در عمل در حال وقوع است بیش از آنکه کمک به حفاظت از محیط زیست محسوب شود، باعث خسارت بیشتر به طبیعت می‌گردد. خروج بسیاری از حیوانات از طبیعت بنا به هر دلیلی نه تنها کمک به آنان نمی‌کند بلکه معمولا اسارت و مرگ با سختی و درد را بر سر راهشان قرار می‌دهد.

از طرفی بسیار دیده شده که افراد هنگام مشاهده‌ی توله‌های حیوانات و جوجه‌های پرندگان به اشتباه و با این خیال که والدین آنها را رها کرده‌اند و در شرایط خطرناکی قرار دارند، این موجودات وحشی را با خود می‌برند تا زندگی دوباره به آنها ببخشند در حالی که والدین حیوانات و پرندگان به ندرت فرزندان خود را رها می‌کنند و تنها در آن موقعیت به خاطر احساس خطر، خود را پنهان کرده‌اند و در نهایت اقدام خیرخواهانه‌ی آن افراد باعث از بین رفتن نسل جدیدی از آن گونه می‌شود. زیرا توله‌ها و جوجه‌ها هرگز در اسارت راه و روش زندگی در طبیعت و تنازع بقا را یاد نمی‌گیرند و اینها نیز متاسفانه تا آخر عمر در اسارت باقی می‌مانند.

مشکل اساسی دیگر در این راه عدم وجود مراکز مجهز و مجرب و نبود اطلاعات و تجهیزات و امکانات مورد نیاز برای نگهداری و درمان حیات وحش است که باعث می‌شود، حیوانات آسیب دیده به محض خروج از چرخه طبیعت با دورانی پر از سرگردانی و استرس و سوء تغذیه روبرو ‌شوند.

تنها موارد بسیار نادری وجود دارند که درمان، برای حیوانات در خطر انقراض آن هم تحت مراقبت متخصصان و در شرایطی بسیار پیچیده و حساس، کاری موجه خواهد بود و در سایر موارد این دخالت انسان در طبیعت به غیر از فرهنگ‌سازی و آموزش جوامع برای حفاظت از محیط زیست، تاثیر مثبت دیگری در بر ندارد.

 

درمان پرندگان

 

در پایان ذکر این نکته ضروریست که عدم آگاهی جامعه نسبت به موارد مطرح شده، مسئولیت رسانه‌ها و تشکل‌ها را برای آگاهی بخشی به مردم برای عدم دخالت‌های بی‌مورد در طبیعت دو چندان کرده است.