بایگانی برچسب برای: شناسایی پرندگان

دوره ی آموزشی پرنده نگری: آغاز ثبت نام دوره ی دوم

پرنده نگری ، فعالیتی است که در آن افراد به وسیله ی یک دوربین دوچشمی کوچک به یافتن پرندگان و لذت بردن از تماشای آن ها می پردازند. در دوره ی آموزشی پرنده نگری که در فرهنگسرای پرسش اصفهان برگزار می گردد، افراد در طول ۶ جلسه با اصول پرنده نگری، روش های یافتن پرندگان، شناسایی پرندگان و رفتار های مختلف پرندگان آشنا میشوند.

برای آشنایی بیشتر با پرنده نگری اینجا را کلیک کنید.

در پایان دوره ی آموزشی مذکور، افراد در یک نیم روز به همراه راهنمای پرنده نگری به یک محل مناسب رفته و به صورت عملی با پرنده نگری آشنا میشوند.

در ایران بیش از ۵۵۰ پرنده زندگی میکند و در شهر های بزرگی چون اصفهان و تهران، بیش از ۱۸۰ گونه پرنده قابل یافتن و تماشا هستند. این در حالی است که اغلب ما در شهرمان نام بیش از ۳-۴ گونه پرنده را نمیشناسیم. پرنده نگری فعالیتی است که در آن دریچه ی زیبایی به روی طبیعت اطرافتان برایتان باز میشود و مهارتی را یاد میگیرید که در زندگی روزمره تان میتوانید از انجام آن لذت برده و آرامش بیشتری کسب کنید.

در صورتی که در مورد دوره ی آموزشی پرنده نگری سوالی دارید، می توانید در بخش نظرات سوالات خود را پرسیده و یا با شماره تماس قید شده در پوستر تماس حاصل نمایید.

جهت ثبت نام در این دوره ی آموزشی به سایت سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان رفته و با گذراندن مراحل زیر، ثبت نام خود را قطعی نمایید.

۱) اینجا کلیک کرده و وارد وبسایت شوید.

بر روی قسمت مشخص شده کلیک کرده و وارد اکانت خود شوید. اگر اکانتی ندارید، از همین طریق بسازید.

۲) بر روی قسمت مشخص شده در تصویر زیر کلیک کنید.

۳) در قسمت جستجو، نام پرسش را کلیک کرده و مشابه تصویر زیر بر روی این فرهنگسرا کلیک کنید.

۴) بر روی گزینه ی مشخص شده در زیر کلیک کنید.

۵) بر روی گزینه ی مشخص شده در زیر کلیک کرده و ثبت نام خود را تکمیل نمایید.

ثبت نام شما تکمیل شده و ما در دوره ی آموزشی پرنده نگری منتظر حضورتان خواهیم بود.

کلید های شناسایی پرندگان

پرنده‌نگری تفریح سالم و مفیدی است. ما وقتی یک پرنده جدید را در‌طبیعت می‌بینیم به اوج هیجان می‌رسیم. در بعضی از سفرهای پرنده‌نگـــری، گــاهــــی در دفــــتـــر یادداشت خود جلوی برخـــی از‌پرندگان علامت سوال می‌گذاریم و از خـــود می‌پرسیم این کدام پرنده بود. یکی از راه‌های شناخت هرچه بهتر پرندگان این است که زیاد به طبیعت برویم و رفتار پرندگان را با دقت ببینیم، همچنین باید کتاب و منابع را به‌خوبی مطالعه و تصاویر پرندگان را به خوبی ببینیم و بررسی کنیم. به طور معمول پرنده‌هایی که هم خانواده هستند یا زیرگونه‌ها و پرنده‌هایی که در دسته‌بندی‌ها در‌جایگاه گونه‌ای مجزا قرار گرفته‌اند یا حتی پرندگانی که از لحاظ شکل ظاهری به هم شبیه هستند گاهی با یکدیگر اشتباه گرفته می‌شوند و‌شناسایی آنها کمی مشکل است. در بعضی مواقع برای شناسایی آنها باید زمان بیشتری صرف کنیم و به بررسی و دقت بیشتری نیاز است. تفاوت‌ها و شباهت‌های بین دوگونه و بررسی کلیدهای شاخص می‌تواند در شناسایی سریع‌تر پرنده به‌ما کمک قابل توجهی کند. گاهی شباهت‌های ظاهری بسیار زیاد است تا جایی که تنها از روی صدا می‌توانیم دو پرنده را از هم تشخیص دهیم، مانند شباهت بین سسک ابرو زرد و سسک ابرو زرد هیوم که در بیشتر موارد شناسایی آنها از روی صدا انجام می‌شود. یکی از موارد مهم شناسایی پرندگان تشخیص از روی صداست و یکی از راه‌های یادگیری آن تمرین شنیدن صدای پرندگان است. در پرنده‌نگری مراحل بررسی شناسایی پرندگان لذت‌بخش و هیجان انگیز است. در مورد کلید های شناسایی پرندگان که در شناسایی یک پرنده زیاد به کار می‌رود می‌توان به رنگ، فرم کلی بدن و جثه، اندازه و‌فرم نوک، پاها، دم، بال، چشم‌ها، زیستگاه، فصل حضور پرنده و … توجه کرد. هر کدام از این موارد خود به قســـمت‌های مختلف و گســـترده‌ای تبدیـــل مـــــی‌شـــــونـــــد تاجایی که برای مثال در شناسایی از روی بال پرنده باید رنگ، پچ یا پنجره بالی، پرایمری یا شــــاهپرهـــا، خطوط روی بال‌ها (عمودی، افقی، نیم دایره و اریــب، راه راه) و رنگ آنها را در نظر گرفت، این فقط در حالتی است که پرنده نشسته باشد. برای این موارد می‌توان سنگ‌چشم‌ها و چکاوک‌ها را مثال زد. در حالت بال باز هم شرایطی وجود دارد که می‌تواند در شناسایی به ما کمک کند مانند طرح و‌اندازه بال، پهن، دراز، کوتاه یا باریک بودن بال‌ها. برای شناسایی سنقرها، عقاب‌ها و کاکایی‌ها در‌پرواز توجه به کلیدهای مربوط به بال کاربرد زیادی دارد. برای مثال برای شناسایی برخی از‌شکاری‌ها در پرواز باید به خطوط زیر بال، روشنی یا تیر‌گی سرشانه یا خمیدگی بال‌ها، تعداد شاهپرها و رنگ آنها توجه به خطوط زیر بال، نوار حاشیه بال، نوک شاه‌پرها، رنگ شاه‌پرها، خطوط پایه شاه‌پرها یا عدم خط‌‌دار بودن، تفاوت بلندی و‌کوتاهی انگشت‌ها توجه کرد، چون اینها هرکدام در پرندگان متفاوت هستند. ما می‌توانیم با تفکیک هرکدام از‌ کلید های شناسایی پرندگان را تا حدودی به خوبی انجام دهیم. این مواردی که در سطور بالا به آنها پرداختیم در شناسایی هنگام پرواز زیاد کاربرد دارد.یکی دیگر از موارد شناسایی، دم پرنده است و شکل آن که مانند بال پرنده می‌تواند به ما در شناسایی پرندگان کمک کند، دم گرد، بلند، باریک، پهن، کوچک، دوشاخه و …دم گرد، مانند سسک هــــای تالابی و نیــــزار و دم‌چتری، دم کوتاه مانند چکاوک درختی، دم بلند مثل دم‌جنبانک‌ها و پیپت‌ها، دم پهن مانند سارگپه جنگلی، دم مثلثی شکل مثل کرکس‌ها، دم دوشاخه مانند برخی از پرستوهای دریایی و گلاریول‌ها. این چند مثال راجع به شکل کلی دم پرنده بود. حالا اگر بخواهیم طرح دم‌ها را در نظر بگیریم باید به غیر از مواردی که اشاره کردیم، به‌رنگ دم و طرح‌های زیر دم و روی دم پرنده نیز توجه کنیم. در دم پرندگان مشخصه‌هایی وجود دارد که می‌تواند شناسایی را برای ما راحت‌تر کند. از چکچک‌ها در پرندگان کوچک گرفته تا سارگپه‌ها در پرندگان بزرگ جثه.رنگ حاشیه دم و نوار انتهای آن و همین‌طور خطوط عرضی بر روی دم نیز می‌تواند از کلیدهای شناسایی برای ما محسوب شود. پوشپرهای زیر دم و روی دم یا دمگاه پرنده و رنگ و‌اندازه آنها نیز در شناسایی پرندگان نقش دارند. در‌برخی پرندگان توجه به پوشپرهای زیر دم و‌خالدار بودن یا عدم خال بر روی پوشپرها می تواند برای شناسایی به ما کمک کند. یکی از تفاوت‌های مهم در بلبل معمولی و بلبل خالدار توجه به همین پوشپرهای زیر دم آنهاست.توجه به جزییات بال پرندگان نیز در صورتی که برای مثال از پرنده عکس گرفته‌ایم یا تصویر آن را در اختیار داریم می‌تواند شناسایی را ساده‌تر کند.

یکی دیگر از کلید های شناسایی پرندگان ، فرم کلی بدن آنهاست. در این حالت شاید اندازه پرنده، دوکی شکل بودن، کشیدگی، چاقی یا لاغری آنها می‌تواند شناخت کلی از پرنده را برای ما نمایان کند. برای مثال ما گاهی مبنای شناسایی یک پرنده را بر‌اساس پرنده‌هایی که زیاد دیده‌ایم و از آنها شناخت داریم، قرار می‌دهیم. به این ترتیب برای مقایسه پرندگانی که دارای جثه متوسط هستند کبوتر یا کلاغ و برای پرندگان کوچک و گنجشک سانان، گنجشک خانگی و همچنین برای پرندگان آبزی و کنار آبزی می‌توانیم اردک سرسبز و کاکایی سرسیاه را مبنای شناسایی قرار دهیم. برخی پرندگان را با یک‌بار دیدن می‌توانیم برای همیشه در ذهن خود ثبت کنیم. با‌توجه به شکل ظاهری و رنگ منحصر به فرد یک پرنده آن را با هیچ‌گونه دیگری اشتباه نمی‌گیریم، برای مثال زاغی را چون رنگ خاص سیاه و سفید و دم دراز و منقار بلند دارد و در بین پرندگان ایران این نوع رنگ کم نظیر است و فقط همین گونه را با این مشخصات کلی داریم آن را با هیچ گونه دیگری اشتباه نمی‌گیریم و همچنین پری‌شاهرخ را که رنگ و فرم زرد و سبز خاصی دارد یا برای مثال طوطی که در بین پرندگان ایران فقط آنها هستند که رنگ سبز دارند و‌به‌طور تقریبی برای همه ما شناخته شده اند. کلیدهای مربوط به چشم پرنده را هم می‌توانیم برای شناسایی برخی از پرندگان به کار ببریم، مثل رنگ چشم پرنده، خطوط اطراف چشم مانند ابرو، حلقه دور چشم، خط چشم یا فاصله چشم تا منقار. تفاوت رنگ چشم برخی پرندگان در شناخت آنها موثر است. برای مثال رنگ چشم در قوشر ها زرد و قرمز و‌در‌شاهین ها سیاه است. با شناخت این کلید کوچک می‌توانیم به راحتی خانواده این پرندگان را از‌هم تشخیص بدهیم.یکی دیگر از کلیدهای شناخت پرندگان فرم و شکل پاست. اندازه ساق یا‌ناخن ها، کلفتی یا باریکی، پردار بودن یا بدون پر، انگشت‌های دارای پرده و رنگ پا در شناسایی پرندگان نـــقــــش دارد، مانند رنگ زرد، سبز، صورتی یا نارنجی، قرمز، ســــیـــــاه و حتــی قهوه‌ای که در آبچلیک‌ها و پی‌پت‌ها و سسک‌ها کلیـــــد مناسبـــــی بــــرای شناخت آنهاست.یکی دیگر از کلید های شناسایی پرندگان نوک آنهاست که بررسی آن در‌شناسایی پرندگان زیاد کاربرد دارد. وقتی در مورد نـــوک خمیده صحبت می‌کنیم اولین پرنده‌ای که به ذهنمان می‌آید عقاب است و بعد از آن طوطی. مـــــا حـــتـــی در فرهنگ عامیانه خود نیز به کسانی که بینی بزرگ و خمیده‌ای دارند، بینی یا دماغ عقابی می‌گوییم.شناسایی پرنده بر اساس نوک، بیشتر در‌مراحلی به کار می‌رود که شناسایی آن از روی جثه یا کلیدهای دیگر امکان‌پذیر نباشد. زمانی که می‌دانیم پرنده در کدام خانواده قرار دارد‌ وقتی که براساس کلیدهای دیگر برای شناسایی پرنده به‌نتیجه نرسیده‌ایم می‌توانیم از این کلید برای شناسایی استفاده کنیم. در این صورت باید چه مواردی را در نظر بگیریم که شناسایی بهتر صورت بگیرد؟ دقت در اندازه نوک پرنده، کوتاه یا بلند، باریک یا کلفت، خمیده یا مخروطی شکل بودن و‌رنگ نوک می‌تواند ما را در شناخت بهتر پرنده کمک کند. مانند رنگ نوک توکای سیاه و برخی از سسک‌ها یا نوک آبچلیک‌ها و کاکایی‌ها. شاید با خواندن و دیدن کلیدهای شناسایی پرندگان در ابتدا دچار سردرگمی شویم و به خودمان بگوییم که چقدر سخت و پیچیده است، اما با چند بار دیدن پرندگان در طبیعت و دقت به رفتار و حالات پرندگان اصلا نیازی نیست همه کلیدها با هم به‌کار ببریم . ما به طور کاملا آگاهانه می‌توانیم توصیف کلی از پرنده داشته باشیم، آن را در ذهن متصور سازیم، حتی بر روی کاغذ تصویر پرنده را نقاشی کنیم.برای شناخت کلی یک پرنده اصلا نیاز نیست همه کلیدها را با هم به کار ببریم، مانند حروف الفبا که نیاز نداریم برای نوشتن یک متن تک‌تک حروف را دوباره از اول بررسی کنیم تا بتوانیم با آنها کلمه و‌جمله‌ای بسازیم و بنویسم. کلیدهای شناسایی پرندگان نیز چنین حالتی دارند، آنها با تمرین کردن در ذهن ما شکل می‌گیرند و تنها نیاز به ارائه دارند. فقط در مواردی که شناسایی کمی پیچیده می‌شود می‌توانیم به این جزییات توجه کنیم.شناسایی پرندگان با دانستن این کلیدها به تنهایی ممکن نمی‌شود گرچه به راحتی بسیاری از گونه‌ها را از هم تشخیص می‌دهیم و می‌توانیم در دسته‌بندی راسته یا خانواده مربوطه قرار دهیم. علاوه بر همه اینها و در زمانی که شناسایی یک پرنده مشکل می‌شود، باید شناخت کلی از رفتار و تغییرات فصلی و سنی که در رنگ و طرح پرهای پرندگان ایجاد می‌شود و همچنین زیستگاه پرندگان نیز داشته باشیم. ما باید پرندگان را در طبیعت به طور مرتب ببینیم و‌آنها را مورد بررسی قرار دهیم. دنیای پرنـــدگان دنیـــای شگفت‌انگیزی اســت و‌مشــاهـــده و شناخت پـــرنـــدگــــان آن را زیباتـــر و‌جذاب‌تر‌می‌کند.

صدای پرندگان :: ابزاری برای شناسایی پرندگان

 یکی از راه های مفید شناسایی پرندگان در بین پرنده نگران و پرنده شناسان، کمک گرفتن از صدای پرندگان (آواز پرندگان) یا Birding by ear است که در اینجا معادل “پرنده شنوی “ را برای آن برگزیده ایم . این کار اگرچه در ابتدا مشکل به نظر می رسد ، لیکن برای پرنده نگران بسیار حائز اهمیت می باشد.حتی اخیراً اپلیکیشن هایی وارد بازار شده که قادر به تشخیص صدای برخی پرندگان است!

  در این مقاله در خصوص اهمیت پرنده شنوی، مشکلات آن و چگونگی کسب مهارت استفاده از صدای پرندگان برای شناسایی آن ها صحبت خواهیم نمود.

اهمیت پرنده شنوی :

 درک حضور بسیاری از پرندگان بدون شنیدن صدای آنها شاید غیر ممکن باشد . صدای کمرکولی در کوهستان ، پری شاهرخ در لابلای شاخشنیدن صدای آواز پرندگان و برگ های درخت، سسک پر سر و صدا در میان نیزار و مرغ حق در دل تاریکی شب ، معمولاً اولین راه پی بردن به حضور این پرندگان در یک محل است.

    در مناطقی با پوشش گیاهی متراکم و یا هنگام شب ، استفاده از شنوایی  ممکن است تنها راه پی بردن به حضور پرنده و یا تشخیص گونه آن باشد .  آقای Ted Parker – از پرنده شناسان برجسته ی آمریکا که می توانسته   صدای حدود هزار گونه پرنده را از هم تشخیص دهد (!) –  اینگونه مثال       می زند: ” اکتفا به بینایی برای تشخیص پرندگان در یک جنگل استوایی ، مانند دیدن اخبار تلویزیون بدون صدا می باشد ! “

 علاوه بر این در تشخیص برخی گونه های کوچک و یا مشابه ، نظیر برخی سسک ها و یا گونه هایی که در فرم تابستانه و زمستانه تشخیص آنها مشکل     می شود ، شنیدن صدا کمک قابل توجهی خواهد نمود.

انواع صدای پرندگان و آواز پرندگان :

    صداهایی که پرندگان تولید می کنند معمولاً به صورت آواز ( Song  ) ،صدای کوتاه ( Call  ) و  یا صداهایی مانند بهم زدن منقار (نظیر حاجی لک لک ها ) ، نوک زدن به درخت ( مانند دارکوب ها ) یا بال زدن می باشد . آواز ( Song ) ، صدایی آهنگین است که معمولاً برای جفت یابی یا تعیین قلمرو استفاده می شود. صدا ( Call  ) ، صداهایی ساده و کوتاه است که در مواردی همچون هشدار ، علامت دادن ، هماهنگی بین گروه و غیره به کار    می رود.

مشکلات پرنده شنوی :

  هنگام یک طلوع بهاری در حاشیه ی جنگل ممکن است صدای ده ها پرنده به طور همزمان به گوش برسد که تفکیک آنها از یکدیگر برای افراد تازه کار مشکل و یا غیر ممکن به نظر می رسد ! این نکته را هم باید در نظر داشت که برخی گونه ها دارای آوازها و صداهای متنوعی بوده و یا قدرت تقلید صدای پرندگان دیگر را دارند. جالب اینکه در برخی موارد صدای گونه های مشابه در نقاط مختلف جهان تفاوت هایی با یکدیگر دارد ! علاوه بر این اگر صدا فقط شنیده شود و ثبت نگردد ، ممکن است به زودی فراموش شود. در نتیجه ، این کار در مقایسه با مشاهده پرندگان نیاز به تمرین و دقت بیشتری دارد.

پرنده شنوی را از کجا شروع کنیم ؟

  نکته ی مهم در آغاز کسب مهارت پرنده شنوی این است که یادگیری صدای همه یا تعداد زیادی از گونه ها در ابتدا نیاز نیست و فقط می بایست با گونه های محدود و در دسترس یا اطراف محل زندگی شروع نمود. تا مدتی تمرینات باید فقط روی این گونه ها و به صورت مستمر باشد و بعد به تدریج روی سایر   گونه ها کار شود. با این کار ابتدا مهارت شنیدن و ثبت صداها و به خاطر سپاری آنها افزایش پیدا کرده و در نتیجه کار روی گونه های بعدی آسان تر انجام خواهد شد.

  گوش دادن به صدای پرندگان نباید صرفاً به گوش دادن ختم شود ، بلکه باید همراه با آنالیز و تحلیل صدا باشد. در این خصوص توجه به نکات زیر ضروری است :

– آغاز صبح ، فصل بهار و ابتدای تابستان ، بهترین زمان برای شنیدن آواز پرندگان است.

– معمولاً صدای پرندگان در صورت احساس خطر کم می شود، پس باید آرام و بی حرکت بود.

– برای بهتر شنیدن ، حذف صداهای اضافی نظیر صدای پا ، خش خش لباس، صحبت کردن و هر گونه صدای دیگر ضروری است.

– موقع ثبت صدا ، توجه به حالت پرنده نظیر ترس یا جلب جفت نیز در تکمیل مشخصات صدا کمک می کند.

ثبت صدای پرندگان :

  برای ثبت و به خاطر سپاری صدای پرندگان ، روش های مختلفی وجود دارد. حتی در زبان های مختلف ، صدای پرندگان را با کلمات متفاوتی نشان می دهند. به عنوان مثال صدای گنجشک در زبان فارسی به صورت ” جیک – جیک ” و در زبان انگلیسی با ” chiddik – ثبت صدای پرندگان برای پرنده نگرانchiddik ” نشان داده می شود.

  نکته ی مهم در اینجا این است که به هیچ وجه به روشهای استاندارد یا ثبت شده تکیه نکنید. راز به خاطر سپاری صداها ، شخصی سازی ثبت آنهاست . شما ممکن است به جای حروف و کلمات از نت های موسیقی استفاده کنید و یا صدای گنجشک را به جای ” جیک جیک ” به شکل دیگری بشنوید. حتی ممکن است صدای پرنده در ذهن شما تداعی کننده جمله ی خاصی باشد.

  پس آنگونه که می شنوید و به شکل کلماتی که برایتان آشناست صدا را به شکل حروف یا نت یا هر چیز دیگری درآورید. برای به خاطرسپاری بهتر، تا حد امکان ارتباطی تصویری بین صدا و شکل پرنده در ذهن خود ایجاد کنید . این تصویر ترجیحاً باید اغراق آمیز یا همراه با طنز باشد تا بهتر به حافظه ی تصویری سپرده شود.

 علاوه بر حروف ، از نمودارهایی که خودتان رسم می کنید برای نشان دادن بلندی صدا ، زمان وقفه و طول مدت صدا بهره ببرید.

 در هنگام گوش دادن به صدا ، به موارد زیر توجه نمایید:

– تعداد پرنده ها : صدای چند پرنده را می شنوید ؟ سعی کنید با تفکیک صداها فقط روی صدای یک پرنده تمرکز کنید.

– زیر و بم بودن : زیر و بم بودن صدا به چه صورت است و در کجای صدا تغییر می کند؟

– تشبیه : آیا می توانید صدا را به جیغ ، سوت ، چهچهه ، فریاد یا صدای یک ساز تشبیه کنید ؟ حتماً آنرا هم در کنار مشخصات صدا یادداشت کنید.

– طول مدت : صدا چند ثانیه طول می کشد؟

– ریتم : ریتم آواز پرندگان سریع است یا کند ؟ ثابت است یا متغیر ؟

– میزان بلندی : میزان بلندی صدا چقدر است ؟ آیا تغییر می کند ؟ کجا و چگونه ؟

– تکرار : آیا آواز پرندگان مختلف تکرار می شود ؟ چند بار ؟ چند صدای مشابه در یک آواز وجود دارد ؟

  برای تمرین مؤثرتر می توانید در ابتدا یک یا چند گزینه از موارد فوق را روی پرندگان در دسترس تمرین کنید و در دفعات بعد،  گزینه های بیشتری را به یافته های خود در رابطه با صدای آن گونه  اضافه نمایید.

  برخی سایت های خارجی تست هایی جهت پرنده شنوی دارند ، می توانید از آنها کمک بگیرید و یا با استفاده از صداهایی که ضبط یا دانلود می کنید چنین آزمون هایی برای خود ترتیب دهید و با شنیدن صدای گونه ها بدون دیدن عکس یا نام آنها، نوع پرنده را حدس بزنید. یکی از سایت های مناسب یافتن صدا های مختلف پرندگان را با کلیک بر اینجا میتوانید مشاهده کنید.

کلام آخر

  کلام آخر اینکه همانگونه که دیدن پرنده ها همیشه همراه با شناسایی نیست ، شنیدن صدای پرندگان و آواز پرندگان هم ممکن است منجر به شناسایی آنها نشود. پس ناامید نشوید و از همین حالا شروع کنید تا پرنده نگری لذت بخش تر و  حرفه ای تری داشته باشید.

مترجم و نگارنده: امین اخوت

 

در پایان پیشنهاد میکنیم کلیپ آواز و صدای بلبل هزار دستان  را پخش کرده و از شنیدنش لذت ببرید. اگر نام پرنده نگری را پیش از این نشنیده بودید و به آن علاقه مند شدید، توصیه می کنیم مطلب (چگونه یک پرنده نگر باشم) را مطالعه نمایید.

امیدواریم در این مطلب توانسته باشیم به خوبی در ارتباط با صدای پرندگان و انواع آواز پرندگان صحبت کرده باشیم. و توانسته باشیم به خوبی بیان کنیم که شناسایی پرندگان و شناخت گونه های پرندگان تا چه حد نیازمند شناخت صدای پرندگان و آواز پرنده ها بوده و میتواند در یک پرنده نگری به شما کمک کند.