بایگانی برچسب برای: کرکس

ماجرای کرکس‌ های هند ; تجربه‌ای تلخ

از ابتدای دهه نود میلادی تا سال 2007 جمعیت 3 گونه از 9 گونه کرکس‌ های هند تا میزان بی‌سابقه‌ای بین 97 تا 99/9 درصد دچار کاهش گردید. در مطالعات انجام شده مشخص شد مصرف داروی دیکلوفناک در دام‌ها دلیل این کاهش جمعیت بوده است.


نگارنده مقاله: محمدعلی آقاابراهیمی

«تمام مطالب منتشر شده در وبلاگ آوای بوم نشان دهنده نظرات نویسنده مطلب بوده و لزوما دیدگاه‌های انجمن را منعکس نمی‌کند.»


سخنی در مورد کرکس

کرکس برای طبیعت، پرنده‌ای سودمند و مفید است که در تمامی نقاط زمین به جز قطب جنوب و استرالیا زندگی می‌کند. حضور 23 گونه کرکس در ابعاد و اشکال گوناگون در اقصی نقاط جهان گزارش شده است.
این پرندگان باشکوه و بزرگ‌جثه، بسیار مورد علاقه پرنده‌نگرها و سایر دوستداران طبیعت هستند و دیدن آن‌ها در طبیعت با اقبال نیک یاد می‌شود. بسیاری از پرنده‌نگرها برای دیدن گونه‌های مختلف این پرنده مسافت‌های طولانی را طی می‌کنند.
در ایران چهار گونه‌ی هما، دال سیاه، دال معمولی و کرکس کوچک (کرکس مصری) زندگی می‌کنند. هما در اساطیر ایران و کرکس‌ کوچک در اساطیر مصر باستان از جایگاه ویژه‌ای برخوردارند. در اساطیر هند نیز از کرکس‌ ها بسیار یاد شده است.
جمعیت کرکس‌ ها که بعنوان رفتگران طبیعت شناخته می‌شوند در سراسر جهان به شدت رو به کاهش است. این کاهش جمعیت از سه دهه‌ی پیش آغاز گردیده و از آن پس مطالعات بسیاری برای یافتن علت آن انجام گرفته است.
ماجرای کرکس های هند

ماجرای کرکس‌ های هند؛ تجربه‌ای تلخ

از ابتدای دهه نود میلادی تا سال 2007 جمعیت 3 گونه از 9 گونه کرکس‌ موجود در شبه‌قار‌ه ‌هند تا میزان بی‌سابقه‌ای بین 97 تا 99/9 درصد دچار کاهش گردید. در مطالعات انجام شده مشخص شد مصرف داروی دیکلوفناک دلیل این کاهش جمعیت بوده است. دیکلوفناک از طریق لاشه حیوانات اهلی از جمله الاغ و گاو وارد چرخه غذایی کرکس‌ ها شده و با توجه به حساسیت بسیار بالای این پرندگان نسبت به این دارو به سرعت موجب مرگ آنان گردیده است.
در آن زمان در بسیاری از مناطق هند برای اینکه حیوانات اهلی بیشتر کار کرده و درد کمتری احساس کنند، دامداران از داروی دیکلوفناک استفاده می‌کردند.

وضعیت کرکس های هند قبل از بحران

در سال‌های ابتدای دهه نود میلادی جمعیت کرکس‌ ها در هند به قدری زیاد بود که هیچکس در پی شمارش آن‌ها نبود. بر اساس یک برآورد که در مناطق حفاظت شده‌ی هند انجام گرفت، تخمین زده شد که در آن زمان حدود چهل میلیون کرکس در هند زندگی می‌کرده‌اند.
کرکس‌ ها در همه جای هند دیده می‌شدند. در شهرها و حومه‌ها، بر روی درختان و تیرهای برق، روی صخره‌ها یا سقف خانه‌ها می‌نشستند یا در کنار جاده‌ها بر روی اجساد حیوانات تجمع می‌کردند و یا همچون ابری سیاه در آسمان می‌چرخیدند.
ماجرای کرکس های هند

عکسی تاریخی از تجمع کرکس ها در دهلی پایتخت هند

تنها در حدود یک دهه جمعیت 3 گونه‌ی کرکس‌ در هند با سرعتی حیرت‌انگیز دچار سقوط گردید، بطوریکه تا لبه پرتگاه انقراض پیش رفتند. از این سقوط مرگبار جمعیتی، بعنوان بزرگ‌ترین و سریع‌ترین کاهش جمعیت در بین گونه‌های پرندگان در سراسر جهان یاد می‌شود.
در ابتدا افراد کمی از این کاهش جمعیت مطلع شدند تا اینکه بر اساس گزارش‌های پراکنده از سوی محققان و روستاییان زنگ خطر به صدا درآمد و مشخص شد که این پرندگان سودمند دیگر به راحتی در همه جا مشاهده نمی‌شوند.

تحقیق برای یافتن دلیل کاهش جمعیت کرکس های هند

دکتر ویبو پراکاش دانشمند شاغل در انجمن تاریخ طبیعی بمبئی در سال‌های 1987 و 1988 در یک پارک ملی در راجستان تعداد 353 لانه‌ی فعال کرکس را در 29 کیلومتر مربع شمارش نمود اما این تعداد لانه تا سال 1996 نصف گردید.
این کاهش جمعیت، دکتر پراکاش را در شوک عمیقی فرو برد او کرکس‌ های مرده‌ای را پیدا کرد که در پوشش گیاهی و یا روی درختان و حتی در لانه‌ها از بین رفته بودند. دکتر پراکاش در همین ارتباط در مصاحبه‌ای گفته بود: “من نگران و گیج بودم و نمی‌توانستم بفهمم که چه اتفاقی برای کرکس‌ ها افتاده است”. سرانجام در سال 2000 دیگر هیچ کرکسی در آن منطقه باقی نماند.
فعالیت‌های دکتر پراکاش اولین زنگ خطر را به صدا درآورد و متعاقب آن بزودی گزارش‌های بسیاری مبنی بر کاهش جمعیت کرکس‌ ها از سراسر هند سرازیر گردید تا اینکه برآوردهای اخیر نشان داد که از جمعیت ده‌ها میلیونی این سه گونه کرکس تنها در حدود 20 هزار کرکس باقی مانده بود.
در سال 2000 اتحادیه بین المللی حفاظت از طبیعت (IUCN) هر سه گونه کرکس یاد شده را در لیست بالاترین ریسک در خطر انقراض اعلام کرد یعنی تا انقراض این گونه‌ها تنها یک قدم باقی مانده بود مگر اینکه اقدامات بسیار فوری و موثر برای احیای جمعیت آن‌ها انجام میشد.

بررسی دلایل احتمالی کاهش جمعیت کرکس های هند

تا آن زمان کاهش چشمگیر و حیرت‌انگیز جمعیت این پرندگان، در نهایت این سوال را پیش روی محققان قرار داده بود که چه مشکلی پیش آمده است؟ سوالی که در آن زمان پاسخ به آن چندان آسان نبود.
کاهش جمعیت پرندگان دلایل گوناگونی دارد از جمله شکار غیرقانونی، اپیدمی‌ها و یا تخریب زیستگاه اما هیچ یک از این عوامل پاسخگوی مقیاس و گستردگی سرعت کاهش جمعیت کرکس‌ ها در هند نبود.
در ابتدا زیست‌شناسان تجمع بیولوژیکی آفت‌کش‌هایی همچون DDT را به عنوان علت بالقوه برای از بین رفتن کرکس‌ ها برشمردند. DDT قبلا در دهه‌ی 1960، عقاب‌های سرسفید را در آمریکا مسموم نموده و با خطر انقراض روبرو کرده بود.
گرچه آثاری از بقایای سموم دفع‌ آفات در برخی از لاشه‌های کرکس‌ ها مشاهده گردید اما باز هم پاسخ قطعی برای کاهش جمعیت سریع کرکس‌ ها به شمار نمی‌رفت.
از سوی دیگر در نزد روستاییان دلایل عجیب و غریبی برای این کاهش جمعیت برشمرده می‌شد. از جمله برخی روستاییان بر این عقیده بودند که آمریکایی‌ها کرکس‌ ها را گرفته و به اسارت درآورده‌ یا کشته‌اند.
تا آن زمان عدم وجود امکانات تشخیصی در هند و همچنین قوانینی که اجازه نمی‌داد لاشه‌ی کرکس‌ ها برای آزمایش به خارج از کشور انتقال یابد، مشکل تشخیص علت را سخت‌تر کرده بود.
ماجرای کرکس های هند

چند کرکس بر سر لاشه یک گاو

دیکلوفناک، دلیل مرگ چشمگیر کرکس های هند

با فراتر رفتن نگرانی‌ها از مرزهای هند و درگیر شدن جامعه‌ی بین‌الملل با این موضوع حیاتی، یک تیم شامل 12 دانشمند تشکیل گردید که با آزمایش لاشه‌ کرکس‌ ها در پاکستان سرانجام مقصر اصلی یعنی داروی دیکلوفناک را یافتند.
دیکلوفناک یک داروی ضدالتهاب است که برای گاو تجویز می‌شد. کرکس‌ هایی که از لاشه گاوهای تازه درمان شده تغذیه می‌کردند دچار نارسایی کلیوی شده و به سرعت از بین می‌رفتند.
دیکلوفناک ابتدا برای انسان تولید و تجویز می‌گردید اما برای دامداران هندی که برای امرار معاش به گاوهای خود متکی بودند، این داروی ضددرد که بسیار ارزان هم بود بزودی به موهبتی تبدیل گردید که با مصرف آن توسط دام‌ها بهره‌ی بیشتری از حیوانات خود می‌بردند.
برای کرکس‌ ها به عنوان رفتگران و پاکیزه‌کنندگان طبیعت، لاشه‌های گاو رایج‌ترین منبع غذایی در کشوری با بیشترین جمعیت گاو در جهان بود. در حالی که به دلایل مذهبی حمل و جابه‌جایی لاشه‌های گاو تابو محسوب میشد وظیفه رهایی از آن لاشه‌های پوسیده و متعفن، قرنها بر عهده کرکس ها گذاشته شده بود. وظیفه‌ای که با مصرف دیکلوفناک در دامداری‌ها ناتمام ماند.
سایر گونه‌های کرکس در هند بنا بر دلایلی که دکتر پراکاش بدان اشاره کرده از مرگ در اثر دیکلوفناک در امان ماندند. پراکاش در این‌باره توضیح داده: “این گونه ها مهاجر هستند و بسیاری از آن‌ها در قسمت‌های بالای هیمالیا و آسیای مرکزی حضور دارند. جایی که استفاده از چنین داروهایی نادر است.”

اهمیت کرکس ها برای سلامت جوامع انسانی

بغیر از افرادی که دستی بر آتش حفاظت از محیطزیست داشتند و قدر کرکس ها را بخوبی میدانستند، احساس خطر از فقدان این رفتگران طبیعت در بین اقشار مختلف جامعه بسیار دیرهنگام بود.
جوامعی که قرن‌ها با بی‌مهری به کرکس ها نگریسته و در فرهنگ و ادبیات خود با مفاهیمی مذموم و نکوهیده از این پرندگان سودمند یاد میکردند، سرانجام به اشتباه خود پی برده و نقش مهم و حیاتی این پرندگان را دریافتند.
آن‌ها دریافتند که کرکس ها نقش مهمی به عنوان پیشرو و خطشکن در اکوسیستم بازی می‌کنند. دفع سریع و کارآمد اجساد حیوانات مانع از گسترش باکتری‌های کشنده میگردد و از سوی دیگر دمای بالای بدن و اسیدهای قوی معده به کرکس اجازه می‌دهد لاشه آلوده به باکتری‌هایی مانند سیاه زخم را بدون هیچ‌گونه عوارض بلعیده و نابود کند.
کاهش چشمگیر جمعیت کرکس‌ ها، مشکلی بزرگ ایجاد کرد که درپی آن میلیون‌ها لاشه‌ی در حال پوسیدن بر روی زمین باقی مانده و احتمال شیوع بیماری‌هایی مانند سل، سیاه‌زخم، تب مالت، تب برفکی و بسیاری بیماری‌های دیگر به شدت افزایش یافت.

افزایش جمعیت سگ‌ها

همزمان با کاهش جمعیت کرکس ها، جمعیت سگ‌ها و موش‌ها به علت وفور زباله در هند به شدت افزایش یافت. بر خلاف کرکس ها که متابولیسم آن‌ها یک بنبست واقعی برای گسترش بیماری‌های واگیردار است، سگ‌ها و موش‌ها ناقل عوامل مختلف بیماری‌زا هستند.
دکتر پراکاش تنها در یک منطقه که دفع زباله صورت میگرفت طی تحقیقی متوجه شد که تعداد 100 سگ حاضر در آن منطقه بلافاصله پس از غیبت کرکس ها به 1200 سگ افزایش یافت. در غیاب کرکس ها در مجموع حدود 6 میلیون سگ به جمعیت سگ‌های هند اضافه گردید.
افزایش ناگهانی جمعیت سگها در هند پیامدهای ناگواری به همراه داشت و باعث شیوع بیماری هاری و از دست رفتن جان انسان‌های بیشماری گردید. به این ترتیب از دست دادن یک پرنده منجر به بحران سلامت بزرگی گردید و یک فاجعه‌ی حفاظتی به فاجعه‌ای انسانی بدل شد.

شروع عملیات نجات کرکس ها

مطالعات انجام شده در هند نشان داد در مورد پرندگانی همانند کرکس ها که هر سال تنها یک جوجه پرورش میدهند و دوران پرورش جوجه‌ها طولانی و سخت است در صورتیکه با کاهش جمعیتی بیش از 5 درصد در سال مواجه شوند، فرصت و شانس کمی برای احیای جمعیت آنها وجود خواهد داشت. بنابراین در شرایطی که بیش از 97 درصد از جمعیت کرکس ها از بین رفته بود چشم‌انداز تیره و تاری برای احیای جمعیت کرکس ها در مقابل محققان و دانشمندان قرار گرفت.
اما خبرهای خوبی نیز از نجات کرکس ها البته به مرور و با سرعت بسیار کم در راه بود. در سال 2017 یک تحقیق که در نشریه دانشگاه کمبریج منتشر شد نشان داد که کاهش جمعیت کرکس ها گرچه در سطح بسیار پایین اما کند و یا معکوس شده بود.

اعمال ممنوعیت بر داروهای خطرناک برای کرکس ها

هند سرانجام در سال 2006 استفاده از داروی دیکلوفناک را در مصارف دامپزشکی ممنوع اعلام کرد. این ممنوعیت در پی توصیه‌ی نهادهای حافظ محیط‌زیست انجام گرفت و همزمان شناسایی جایگزین‌های ایمن برای دیکلوفناک نیز در اولویت قرار گرفت. پاکستان و نپال نیز استفاده از دیکلوفناک را ممنوع نموده و از طرح‌های احیای جمعیت مشابهی برای کرکس ها استفاده نمودند.
از دیگر اقداماتی که با هدف نجات جمعیت کرکس ها آغاز شد، پرورش این پرندگان در اسارت بود. برای این منظور چندین مرکز پرورش در هند تاسیس شد که اقدام به آماده‌سازی نسل‌های جدیدی از کرکس ها و رهاسازی آنها در طبیعت می‌نمود و منطقه‌ی امن و عاری از دیکلوفناک در شعاع 100 کیلومتری اطراف این مراکز پرورش تعیین گردید.
همچنین برای حفظ جمعیت موجود کرکس ها در هند نیاز به وضع قوانین نظارتی سختگیرانه‌ای بود. نظارت شدید بر ممنوعیت استفاده از دیکلوفناک همزمان با ایجاد و اجرای کمپین‌های آگاهی بخشی برای داروخانه‌ها و دامداران از اقداماتی بود که در دستور کار همه‌ی دست‌اندرکاران عرصه حفاظت از محیطزیست هند قرار گرفت.
ماجرای کرکس های هند

یک جفت کرکس به همراه تنها جوجه‌شان

مشکلات پیش رو

در سال 2013 بررسی‌هایی که بر روی لاشه گاوها انجام شد نشان داد که استفاده از دیکلوفناک به کمتر از 2 درصد از کل دام‌ها کاهش یافته است. گرچه این میزان در راجستان با مقدار 5 درصد همچنان نگران کننده بود. همچنین بر اساس یک نظرسنجی که در داروخانه‌ها انجام گرفت مشخص شد که دیکلوفناک دیگر در ایالت آسام استفاده نمی‌شود.
 اما با وجود این کاهش شدید مصرف و شناسایی همزمان داروی جایگزین و ایمن ملوکسیکام، فرمول انسانی دیکلوفناک همچنان بصورت غیرقانونی در برخی نقاط هند استفاده میشد. دولت هند برای پر کردن این شکاف در سال 2015 در دسترس بودن فرمولاسیون دیکلوفناک انسانی را به 3 میلی لیتر محدود کرد و ویال‌های بزرگ 30 میلی‌لیتری که برای استفاده در دامپزشکی‌ها مناسب بود را ممنوع کرد.

اعتراض شرکت‌های داروسازی هند

این ممنوعیت اعتراض برخی شرکت‌های بزرگ داروسازی هند را در پی داشت اما دادگاه عالی هند این ممنوعیت‌ها را تایید کرد. در حکم دادگاه که در اکتبر 2017 ابلاغ گردید چنین آمده بود: ” کرکس‌ ها به طور جهانی به عنوان کارگران بهداشتی طبیعت پذیرفته شده‌اند و وجود آن‌ها برای تعادل زیست‌محیطی و اکولوژیکی جهان کاملاً ضروری است. بنابراین، حفظ جمعیت کرکس‌ ها قابل مذاکره نیست.”
همزمان با این حکم هشدارهایی نیز به گوش میرسید مبنی بر اینکه تا پایان بحران راه درازی در پیش است و استفاده از داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی مثل آسکلوفناک، کارپروفن، فلونیکسین و کتوپروفن که برای کرکس ها حکم سم را دارند همچنان ادامه دارد و باید قطع شود.
تا آن زمان هیچ‌گونه ابتکاری برای اعمال ممنوعیت بر استفاده از این داروها وجود نداشت و مقامات وزارت محیط‌‌‌زیست هند معتقد بودند این کار دشوار خواهد بود و احتمالاً با مقاومت شدید صنعت داروسازی قدرتمند هند روبرو خواهد شد.
ماجرای کرکس های هند

تخم‌گذاری یک کرکس در اسارت

اقدامات صورت گرفته

اجرای طرح‌های احیای جمعیت کرکس ها، همکاری تمامی بخش‌های مربوطه از محیط‌‌زیست تا بهداشت و دامپروری را در پی داشت. عدم استفاده کامل از دیکلوفناک و آزمایش ایمنی داروهای جدید دامپزشکی ضرورت یافت و توسعه‌ی سیستم‌های دفع لاشه کارآمد نیز در اولویت قرار گرفت.
اقدامات دیگر برای جلوگیری از کاهش جمعیت کرکس ها شامل ایجاد مناطق امن و حفاظت از محل‌های زادآوری کرکس ها نیز که همچنان برای توسعه ناپایدار زیرساخت‌ها و دیگر پروژه‌های توسعه تخریب می‌شدند در دستور کار قرار گرفت.
برای اجرای موفقیت‌آمیز طرح‌ها، سایر تهدیدهای موجود نیز از جمله خطوط انتقال برق و توربین‌های بادی که تلفات فزاینده‌ای بر کرکس‌ ها تحمیل می‌کردند مورد بازبینی قرار گرفت.
متاسفانه ارزش کرکس ها تنها هنگامی برای انسان مشخص گردید که این پرندگان ارزشمند در پیشگاه مرگ به زانو درآمدند.

پرندگان کمیاب ایران و جهان

پرندگان کمیاب ایران را تا چه اندازه می‌شناسید؟ آیا نام هیچ‌کدام از نادرترین پرندگان دنیا را شنیده‌اید؟ دنیای پرندگان، همچون سایر بخش‌ها و اجزاء طبیعت، سرشار از شگفتی است. در مطالب پیش همه چیز درباره پرندگان ، برترین‌های دنیای پرندگان ، میزان هوش در پرندگان ، چرا برخی پرندگان تقلید صدا می‌کنند ، بینایی در پرندگان ، شنوایی در پرندگان گفتیم. در این مقاله قصد داریم که با 5 گونه از پرندگان کمیاب ایران و نادرترین پرندگان دنیا آشنا شویم.

  1. درنای سیبری (Siberian Crane)پرندگان کمیباب ایران

بی شک درنای سیبری یکی از نادرترین پرندگانی است که در جهان یافت می‌شود و به شدت در خطر انقراض قرار دارد. جمعیت درناهای سیبری به سه دسته شرقی، غربی و مرکزی تقسیم‌بندی می‌شود و متاسفانه روزی خواهد رسید که به‌طور قطع جمعیت غربی این پرنده زیبا به‌طور کامل منقرض شود، چرا که تنها یک فرد از این جمعیت در حال حاضر باقی‌مانده است.

امید نام یک درنای سیبری نر است که سال‌هاست برای گذران زمستان از سیبری به فریدون‌کنار مهاجرت می‌کند. درناهای سیبری نخستین بار در سال ۱۳۵۳ در ایران رویت شدند. جمعیت غربی درناهای سیبری با گذر از تالاب‌های نارزوم در قزاقستان، ذخیره‌گاه طبیعی آستراخان روسیه در دهانهٔ رود ولگا، و آذربایجان و طی مسافت تقریباً ۵۰۰۰ کیلومتری در آبان هر سال به تالاب‌های فریدونکنار در استان مازندران مهاجرت می‌کنند و تا اوایل اسفند را در این تالاب می‌گذرانند. جمعیت این دسته از درناها از بیش از ۲۰۰ قطعه در سال ۱۹۳۰ به دو قطعه در سالیان اخیر و با مرگ «آرزو» به یک قطعه رسیده‌است. از سال ۱۳۸۵، امید آخرین بازماندهٔ جمعیت غربی درناهای سیبری  به تنهایی به ایران می‌آید.

  1. پرندگان کمیاب و زیبا

    کاکاپو (kakapo)

کاکاپو یا طوطی شب پرنده بومی نیوزلند است که به شدت در حال انقراض است. در سال 2019 تنها 142 فرد از این پرنده ثبت شده است هر چند که در همین سال 34 جوجه در زمان زاد و ولد جان سالم به در بردند اما همچنان خطر انقراض آن‌ها را تهدید می‌کند. جالب است بدانید که این پرنده زیبا تنها پرنده جهان است که قادر به  پرواز نیست و از بال‌های خود تنها برای ایجاد تعادل در راه رفتن خود استفاده می‌کنند. همچنین آنها از بال‌های خود به عنوان یک چتر فرود برای پریدن ارتفاعات مانند بالای درخت نیز استفاده می کنند.

پرهای این پرنده از مابقی پرنده‌ها بسیار نرم‌تر است. کاکاپوها پاهای قوی دارند که می‌توانند به کمک آن‌ها از کوه‌ها بالا بروند و بر روی زمین به راحتی بچرخند آن‌ها معمولا در شب به بیرون از لانه خود بیرون می‌آید. این پرنده معمولاً تنها زندگی می‌کند و در هنگام شب به ارتفاعات کوهستان می‌رود و در طول مسیر خود چاله‌‌های کم‌عمقی حفر می‌کند. کاکاپو داخل این چاله‌ها می‌نشیند و به کمک کیسه هوایی که در سینه دارد صدای بسیار بلند و پر حجمی تولید می‌نماید. این صدا در تمام کوهستان و دره‌های آن پیچیده و باعث جذب طوطی ماده می‌گردد.

نکته بسیار جالب توجه این است که کاکاپوها بوی خوشایندی دارند که می‌توان آن‌را به بوی شیرین تشبیه کرد. این بو برای پیدا کردن همدیگر به کار می‌رود هرچند که ضعف آن‌ها در مقابل شکارچیان خود به خصوص پستانداران را می‌رساند.

  1. رخ کرکس کالیفرنیا (California Condor)پرنده کمیاب

رخ کرکس کالیفرنیا یکی از بزرگ‌ترین پرندگان جهان و بزرگ‌ترین پرنده آمریکای شمالی است. این حیوان زیبا زمانی تقریباً در کل آمریکای شمالی سکونت داشت. امروزه رخ کرکس کالیفرنیا فقط در مناطق جنوبی و شرقی کالیفرنیا و آریزونا زندگی می‌کند. تعداد رخ کرکس‌های كالیفرنیا در قرن بیستم به دلیل سرقت غیرقانونی تخم‌ها و مسمومیت به شدت كاهش یافت. در سال 1987 ، تنها 22 رخ کرکس کالیفرنیا در طبیعت باقی‌مانده بودند. دانشمندان تمام حیوانات باقی‌مانده از طبیعت را جمع‌آوری و برنامه‌ای را برای پرورش آغاز کردند. امروزه کمتر از 300 رخ کرکس کالیفرنیا در جهان زندگی می‌کنند. حدود 130 فرد از آن‌ها را می‌توان در طبیعت یافت.

اگرچه این پرنده دارای بال‌های بلندی است، اما آن‌ها عمدتا با سوار شدن بر روی جریان‌های هوای گرم پرواز می‌کنند. آن‌ها می‌توانند تا ارتفاع 15000 پا از سطح دریا پرواز کنند. بدن آن‌ها کاملا (به جز سر) با پرهای سیاه پوشانده شده است و سر طاس دارند یا فقط با دو پر پوشیده شده است. نکته جالب از ظاهر این پرنده این است که رنگ سر او بر اساس احساساتی که دارد در حال تغییر است و در فصول جفت‌گیری به‌خصوص رنگ آن متمایز می‌شود. با توجه به این که لاشخور هستند بیشتر به لاشه حیواناتی مثل گوزن، گاو و گوسفند و جوندگان علاقه دارند.

  1. اکراس بزرگ (Giant Ibis)پرندگان کمیاب

این گونه پرنده ملی کامبوج است و به دلیل نادر بودن و وسعت استثنایی آن، موقعیتی تقریباً اسطوره‌ای برای تماشاچیان پرندگان، طبیعت‌گردان دارد. دامنه این گونه اکنون بسیار کاهش یافته است. اکراس‌های بزرگ با داشتن مناطق وسیعی از سرزمین‌های جنوب شرقی آسیا که در گذشته سکونت داشتند. اکنون جمعیت کاملاً کم و در حال کاهش دارد که در کامبوج متمرکز شده است. همچنین در لائوس و در ویتنام نیز رؤیت شده است. در حال حاضر به‌طور کامل در تایلند منقرض شده اند. علت انقراض این پرنده شکار بی‌رویه انسان‌ها و از بین‌رفتن طعمه‌های بزرگ مثل بوفالوهای وحشی گزارش شده است. جمعیت فعلی این پرنده کمتر از 500 فرد گزارش شده است.

  1. کبوتر میوه خوار ماریانا (Mariana Fruit Dove)نادرترین پرندگان دنیا

این پرنده زیبا در گوام و جزایر اقیانوس آرام زندگی می‌کند و یکی از نمادهای مهم منطقه است و پرندهٔ ملی جزایر ماریانای شمالی محسوب می‌شود. حیات کبوتر میوه‌خوار ماریانا به دلیل تخریب زیستگاه‌هایش مورد تهدید واقع شده و این پرنده در فهرست گونه‌های در خطر انقراض جای گرفته است. همچنین خطر بزرگ‌تری نیز از جانب مار درختی قهوه‌ای که تصادفاً در زمان جنگ جهانی دوم به گوام آورده شده است. کبوتر میوه‌خوار ماریانا را تهدید می‌کند. از آن‌جا که پرندگان بومی جزیره با این شکارچیان تازه‌وارد آشنایی نداشتند جمعیت‌شان بر اثر حملات مارهای درختی قهوه‌ای دچار تلفات شدیدی شد.

 

در این مقاله کوتاه شما را با 5گونه از پرندگان کمیاب ایران و نادرترین پرندگان دنیا آشنا نمودیم. تعداد این پرندگان کمیاب بسیار است که تنها به 5 گونه از آن اشاره شد. درصورتی که مجال شد شما را با سایر گونه‌های پرندگان کمیاب آشنا خواهیم نمود. متأسفانه بسیاری از این گونه‌های کمیاب در خطر انقراض هستند، بنابراین لزوم حفاظت از آن‌ها ضروری است. برای حفاظت از گونه‌های کمیاب پرندگان و حیات‌وحش بهتر آن است که اطلاعات و آگاهی خود را افزایش دهیم و در حد توان خود تلاش کنیم که در افزایش ارتقاء سطح دانش و آگاهی دیگران نیز سهیم باشیم.

علل و عواقب کاهش کرکس ها در سطح جهان

شما تا چه میزان با کرکس پرنده شکاری آشنایی دارید؟ آیا تا به حال کرکس این پرنده شکاری را در طبیعت از نزدیک دیده اید؟ کرکس پرنده شکاری است که دارای بیشترین طول بال در بین هم خانواده های خود است. از بین 23 گونه کرکس در سر تا سر جهان، 5 گونه از آن ها را می توان در ایران مشاهده کرد. پیش تر برای شما مقالاتی از جمله مقابله پرندگان در برابر تغییرات دما ، کلیدهای شناسایی پرندگان و بویایی در پرندگان آورده ایم. در این مطلب قصد داریم شما را با عوامل و عواقب کاهش کرکس ها در سطح جهان بیشتر آشنا کنیم.

کرکس پرنده شکاری

کرکس ها پرنده شکاری محسوب میشوند که دارای بیشترین طول بال در پرندگان شکاری هستند. همچنین کرکس پرنده شکاری ای است که به دلیل سبک تغذیه ی متفاوتشان معمولا دارای گردن لخت و بدون پر هستند. کرکس پرنده شکاری است که به عنوان موفق ترین رفتگران طبیعت محسوب می شوند و طیفی وسیع از خدمات اکولوژیکی اقتصادی را ارائه می دهند. کرکس ها به عنوان رفتگران اجباری طبیعت دارای سازگاری هایی چون ارتفاع پرواز بسیار زیاد و قدرت بینایی و بویایی زیاد و ph  پایین معده هستند. درحال حاضر 61% از کرکس های جهان در خطر انقراض هستند که سریعترین کاهش ها در مناطق غنی آسیا و آفریقا رخ داده است.

عوامل تهدید کننده سلامت و جمعیت کرکس ها

کرکس ها به دلیل تکیه داشتن بر خوردن گوشت مردار و یا زباله ها نسبت به آلاینده ها آسیب پذیری زیادی دارند. همچنین کرکس ها به دلیل تغذیه دسته جمعی ریسک مسمومیت بالایی دارند به گونه ای که یک لاشه ی مسموم میتواند تعداد زیادی کرکس را درگیر کند. دلایل کاهش جمعیت کرکس ها متنوع است و مهم ترین عامل مسمومیت توسط  داروهای غیراستروئیدی و ضد التهابی به ویژه دیفلوفناک استفاده شده در دامداری ها می باشد که موجب انتقال از طریق لاشه دام به کرکس ها میشود و باعث نارسایی کلیه و درنهایت مرگ آنها میشود. در آسیا 95%کرکس ها بدلیل مسمومیت با دیفلوفناک کشته شده اند. استفاده از  این دارو در سال 2006 توسط بسیاری از دولتها ممنوع شده است.

قرار گرفتن این پرنده ها در سطوح تغذیه ای بالا و تجمع کشنده الاینده ها میتواند موجب اختلال در موفقیت تولید مثلی، پاسخ ایمنی بدن و مشکلات فیزیولوژی آنها شود. برخی کشورهای اروپایی چون انگلستان و اسپانیا از طریق مجازات های سخت گیرانه و محدودیت های تولید مواد شیمیایی و افزایش آگاهی مردم و تربیت سگ های شکاری برای تشخیص سموم خاص در مقابل حیات وحش به موفقیت هایی در زمینه حفاظت این گونه ها دست یافته اند. از جمله عوامل دیگر کاهش جمعیت کرکس ها مسمومیت از طریق سرب گلوله های موجود در لاشه ها می باشد که یک تهدید جدی به خصوص برای کرکس کالیفرنیا محسوب میشود. همچنین آزار و اذیت و قربانی شدن کرکس ها در مقابل جهل و خرافات و هوس رانی مردم که معتقد به گسترش بیماری هایی چون سیاه زخم و طاعون توسط کرکس ها به نمایندگی از ارواح شیطانی میدانند از عوامل خطر بقای این گونه است. از دیگر عوامل خطر میتوان به این موارد اشاره کرد:

• تیراندازی و شکار کرکس ها برای قطعاتی از بدن انها که در طب سنتی استفاده میکنند که در افریقا شایع است و هیچ تلاشی برای مقابله با ان صورت نگرفته است.

• برق گرفتگی و برخورد با خطوط برق و توربین های بادی نیز میتواند در این زمنیه سهیم باشد.

• تغییر زیستگاه و کمبود موادغذایی نیز باعث کاهش جمعیت کرکس ها شده است.

پیامدهای ناشی از کاهش جمعیت کرکس ها

کاهش کرکس این پرنده شکاری به عنوان متخصصین حذف مردار در طبیعت می توانند موجب تغییراتی در ترکیب جامعه زیستی شود و نرخ مهار برای گونه های فردی را کاهش دهد. در مناطقی که کرکس ها منقرض شده اند از جمله هند موجب افزایش گونه های فرصت طلب همچون سگهای وحشی و موش ها می شود که این دو گونه هردو مخازن اولیه انتقال بیماری هایی چون هاری و طاعون هستند که در غیاب حضور کرکس ها می تواند نرخ انتقال بیماری های عفونی به حیات وحش و دام را افزایش دهد. مرگ کرکس ها می تواند موجب تسهیل انتقال بیماری ها شود. علاوه بر اثرات زیست محیطی، کاهش جمعیت کرکس ها  موجب اثرات اقتصادی و فرهنگی در جنوب اسیا  شده است. زرتشتیان بر این باور بوده اند که اتش آب هوا و خاک عناصری هستند که باید حفظ شوند و آنها اجساد مردگان خود را در دخمه هایی روی تپه ها و کوهها قرار میدادند که خوراک کرکس ها شود.

هما

نویسنده: زهرا ابراهیمی

عکس: اینترنت

هما یا کرکس ریش دار یک پرنده شکاری و از خانواده لاشخورها محسوب میشود که قدیمی ترین کرکس جهان در نظر گرفته می شود و کرکس مصری نزدیکترین خویشاوند زنده آن محسوب میشود.داشتن یک سری ویژگی ها این نوع کرکس را از سایر کرکس ها متمایز کرده که در این مطلب به آن میپردازیم.هما برعکس سایر کرکس ها سر لخت و بدون پر ندارد و دلیل آن شاید به نحوه ی تغذیه ی متمایز آن برمیگردد.هما با طول بال 270 سانتی متر بزرگترین کرکس محسوب میشود.این پرنده که از دیرباز در ایران باستان مورد توجه و قداست بوده است نماد سعادت و خوشبختی بوده و اعتقاد بر این بوده است که سایه ی هما برسر هرکس بیفتد موجب سعادت و خوش شانسی آن فرد میشود به همین دلیل آن را همای سعادت مینامیدند.همچنین گفته میشود تغذیه هما از بدن بی جان فرد نشان از بهشت رفتن آن فرد داشته است. در تخت جمشید نیز مجسمه هایی از هما ساخته شده است که نشان دهنده اهمیت این پرنده در آن زمان بوده است.

قلمرو

این پرنده تقریبا بطور کامل با کوه در ارتباط است و اغلب در مناطق صخره ای و مرتفع و یا مراتع کوهستانی و گاه در اطراف جنگل دیده می شود.دیدن این پرنده در ارتفاع کمتر از 1000متر بسیار نادر است و معمولا در ارتفاعات بالای 2000 و گاهی در ارتفاعات 7500 هیمالیا دیده شده است.هما دارای قلمروی بسیار وسیع بوده و پرندگان جوان معمولا بصورت سرگردان دیده می شوند.این پرنده در مناطقی که شکارچیانی چون گرگ و عقاب طلایی زیست میکنند حضور دارند و نمایانگر کامل بودن زیستگاه است.

رژیم غذایی

هما همچون دیگر کرکس ها لاشه خواری میکند ولی 85 تا 90 درصد رژیم غذایی آن را مغزاستخوان تشکیل میدهد.هما خود را با لاشخوران دیگر بر سر لاشه درگیر نمیکند و زمانی که تنها استخوان لاشه باقی میماند استخوان های کوچک را خورده و استخوانهای بزرگتر را با خود حمل کرده و از ارتفاع 50تا 80 متری بر صخره های تیز پرتاب میکند تا استخوان به قطعات کوچکتر تبدیل شود و این کار نیاز به مهارت بالایی دارد و در پرندگان جوان چندین سال به طول می انجامد تا آنها به این امر تسلط یابند.غلظت بالای اسید معده ی این پرنده و دستگاه گوارش قوی آن برای هضم استخوان تکامل یافته است.

جفتگیری

این پرنده معمولا در فصل زمستان جفت گیری کرده و مونوگام دائمی است یعنی تا آخر عمر با جفت خویش میماند. لانه  معمولا در ارتفاعات بالا و صخره ها و غارهای غیرقابل دسترس ساخته می شود.لانه معمولا با توده ی عظیمی از شاخه و پشم و پوست خشک شده و گاهی زباله ساخته میشود که یک و نیم تا دومتر قطر لانه و حدود 70 سانتی متر ارتفاع لانه است. هما معمولا یک یا دو تخم میگذارد و 53 تا 60 روز  دوره انکوباسیون بطول می انجامد.جوجه پس از 100 تا 130 روز پردار میشود و تا حدود یکسال به والدین وابسته است و بعد از 5 سال به بلوغ میرسد. طول عمر این پرنده در طبیعت حدود 21 سال پیش بینی شده است.