برقراری ارتباط در پرندگان

گردآورنده: فاطمه موسوی

طنین آواز پرندگان می تواند آرامش بخش و الهام بخش باشد، اما پرندگان دلایلی بجز برای زیبایی صدایشان نیز آواز می خوانند. پرندگان از آواز، نُت خوانی (کال) و رفتار جهت ارتباط با یکدیگراستفاده می کنند .

پرندگان از صدا و حرکت برای ترساندن شکارچیان یا هشدار دادن به پرنده های دیگر هنگام خطر، برای جذب جفت و یا برای دفاع از قلمرو خود استفاده می کنند. همه ی پرندگان آواز نمی خوانند، اما آنهایی که می خوانند در یک راسته از پرندگان شناخته شده ای هستند با نام گنجشکسانان، یا پرندگانی که پاهایی مناسب برای نشستن گاهی اوقات به اشتباه، اصطلاح ( .» درخت نشینان « روی شاخه ی درخت دارند “گنجشکسان” برای مترادف “پرندگان آوازخوان” استفاده می شود، اما این ذهنیت اشتباه است زیرا وضعیت گنجشکسان به دلیل ساختار پاهای پرندگان تعریف شده است. همه ی پرندگان آوازخوان گنجشکسان هستند، اما همه ی گنجشکسانان آواز خوان نیستند.( بسیاری از پرندگان آشنای حیاط خلوت ها آوازخوان هستند، ازجمله گنجشک ها، الیکایی ها، سسک ها و طرقه ها. اغلب، نرها بیشتر از ماده ها آواز می خوانند. نرها برای اعلان حضورشان و در دسترس بودنشان جهت جفت گیری، آواز می خوانند. آنها همچنین برای دفاع از قلمرویی که در آن جفتگیری، لانه سازی یا تغذیه می کنند، آواز می خوانند. ماده ها مانند نرها خیلی زیاد نمی خوانند. اغلب، آواز یک عبارت چند نُتی)جمله ای( است که بارها تکرار می شود. برخی از گونه ها تنها یک آواز در مجموعه ی خودشان دارند، درحالیکه ممکن است گونه های دیگر چندین آواز داشته باشند. برخی از پرندگان مانند سارها، آواز پرندگان دیگر را تقلید می کنند و شاید توانایی تولید ده ها آواز مختلف را داشته باشند.

رایج ترین شکل ارتباطات بین پرندگان نُت خوانی)کال( است. بیشتر ارتباطات پرندگان شنوایی است، اگرچه تعدادی بیشتر از دیگران آواز می خوانند و هر گونه ای از پرندگان چندین نوع نُت خوانی برای رساندن انواع پیام های مختلف دارد. پرندگان برای هشدار دادن خطر به دیگر پرندگان از نُت خوانی استفاده می کنند و ممکن است برخی از گونه ها نتُ خوانی های مختلفی برای تهدیدات مختلف داشته باشند )برای مثال، آنها ممکن است یک نتُ جهت هشدار برای یک شکارچی هوابرد مانند یک شاهین یا جغد و نُت دیگری برای یک شکارچی زمینی مانند یک گربه داشته باشند(. پرندگان همچنین از نُت خوانی برای برای پیدا کردن جفت یا فرزندشان و یا ارتباط با پرندگان دیگر در گله خود به هنگام پرواز استفاده می کنند. در پرندگان کوچکتر، نُت خوانی مانند یک چیپ، جیرجیر و یا جیک جیک صدا می کند و در پرندگان بزرگتر ممکن است نُت خوانی مانند صدای خش خش، قار قار و یا تیک تیک باشد.

پرندگان همچنین با رفتارشان ارتباط برقرار می کنند. در بسیاری از گونه ها، پرنده ی نر برای جذب یک ماده می رقصد، می خرامد یا اجراها و حرکات دیگری را به نمایش می گذارد. برخی پرندگان، مانند یک نوع سلیم که برای دور کردن شکارچیان از لانه هایشان، وانمود به زخمی بودن می کند. بسیاری از پرندگان دیگر، اگر لانه ها یا قلمرو هایشان تهدید شود، تهاجمی رفتار می کنند و شاید به مزاحم حمله کنند، حتی اگر آنها خیلی بزرگتر از خودشان باشند.