دنیای پر رنگ تر پرندگان: قدرت بینایی و چشمان پرندگان

سیستم بینایی پرندگان حساس ترین حسِ پرندگان است و پرندگان احساس شدیدی نسبت به رنگ دارند که برای غذا خوردن، تولیدمثل و موارد دیگری حیاتی است. پیش تر در مورد میزان هوش در پرندگان ، بویایی در پرندگان ، منطقه مهم پرندگان ، راز مهاجرت پرندگان ، تاثیر گرمایش جهانی بر پرندگان و چگونگی تاثیر زباله های ما بر زندگی پرندگان مطالبی را عنوان کردیم. حال با توجه به جذابیت موضوع بینایی در پرندگان این مقاله را به این موضوع اختصاص داده ایم.

درک اینکه پرندگان چگونه رنگ ها را می بینند و قدرت بینایی پرندگان ، می تواند به پرنده نگرها کمک کند تا با استفاده از این حس بیشتر لذت ببرند و پرندگان را جذب کنند.

در طول میلیون ها سال، پرهای زینتی پرندگان از خسته کننده بودن به خیره کننده تغییر کرده است؛ اما رنگ های درخشانی که انسان ها می بینند فقط اندکی از رنگ هاییست که پرندگان می بینند.

“لباس های ما تا قبل از اختراع رنگ های آنیلین بسیار یکنواخت و کسل کننده بود، اما پس از آنکه رنگ ارزان شد، انقلابی در لباس هایی که ما امروز می پوشیم ایجاد شد.” به نظر می رسد که همین موضوع برای پرنده ها نیز اتفاق افتاده است.

دانشمندان طی سالیان متمادی درباره این فکر می کردند که پرندگان چگونه رنگهای خود را به دست می آورند، اما با مطالعات ییل / کمبریج اولین پرسش این بود که در واقع تنوع رنگ پرندگان برای خودشان شبیه چیست. به طرز کنایه داری، پاسخ این است که پرندگان رنگ های بیشتری نسبت به انسان ها می بینند. آنها نه تنها می توانند رنگهای بیشتر از آنچه در پرهایشان هست را ببینند، بلکه به دلیل سلولهای مخروطی اضافه که در شبکیه چشم خود دارند، نسبت به طیف فرابنفش حساس هستند، همچنین آنها رنگهایِ نامرئی برای انسان را می بینند.

با گذشت زمان، پرندگان به ترکیب خیره کننده ای از رنگ های حاوی رنگدانه های مختلف ملانین تبدیل شده اند، که همان رنگش را به پوست انسان می بخشد؛ رنگدانه های کاروتنوئیدی و رنگ های ساختاری، مانند چشم های آبی انسانها ناشی از رژیم غذایی شان است.

رنگهای ساختاری، تنوع رنگیِ شیرها را برای پرهای پرندگان تولید می کنند، حتی با اینکه آن رنگها بین پرندگان به طور نسبی کمیاب هستند.

پرندگان رنگهای بیشتر از رنگهای موجود در پرهایشان را می بینند، چراکه با وجود سلول های مخروطی اضافی در شبکیه چشم شان، به طیف فرابنفش حساس هستند. (منبع: دانشگاه ییل)

محققان به دانستن اینکه چرا پرندگان هنوز باید توانایی تولید رنگ را پرورش دهند، علاقه مند هستند؛ رنگهای زرد و قرمز موجود در پرهایشان نمونه ای از رنگهایی است که برای انسان ها نامریی، ولی برای خود پرنده قابل مشاهده است.

یکی از محققان دانشگاه کمبریج می گوید “ما نمی دانیم که چرا رنگ پرهای پرندگان به این زیرمجموعه محدود می شود.”

• “شاید ساخت رنگهای خارج از این محدوده با دستگاه های امروزی امکان ناپذیر یا بی فایده باشد.”
• “این بدان معنی نیست که سرانجام تغییر و گسترش پالت رنگهای پرندگان به رنگهای جدید امکان پذیرنباشد.”
• “پرندگان تنها توانایی درست کردن حدود 26 تا 30 درصد از رنگ هایی را که مشاهده می کنند، دارند؛ اما در طول میلیون ها سال به سختی برای غلبه بر این محدودیت ها تلاش کرده اند.”
• “حیرت انگیز است متوجه شویم که اگرچه رنگ های پرندگان برای ما به طرز باورنکردنی گوناگون و زیبا است، ولی ما درمقایسه با پرندگان کور رنگ هستیم.”

همانطور که بیان شد، سیستم بینایی در پرندگان بسیار حساس و حیاتی است؛ چراکه آن ها تعداد رنگ های بیشتری در پرهای خود می بینند، که ما به عنوان انسان قادر به مشاهده آن نیستیم. حال این قدرت دید را بسط دهید؛ حیرت آور است! قدرت بینایی پرندگان در مقایسه با انسان به طور باورنکردنی متفاوت و شگفت انگیز است به طوری که در واقع ما در قیاس با پرندگان کور رنگ هستیم.