در این بخش مطالب و مقالات مرتبط با پرندگان، پرنده نگری و حفاظت پرندگان که توسط اعضا و همراهان آوای بوم نگاشته شده است منتشر میگردد.
پرندگان به پارک می آیند
به نقل از سمّیه امین پور در اصفهان زیبا فضای سبز شهری (پارک های شهری) نقش مهمی در تعیین استانداردهای زندگی شهری به عهده دارند و یگانه مناطقی هستند که امکان آرامش شهرنشینان در اوقات فراغت را بدون خارج شدن از شهر فرآهم میکنند. وجود حیات وحش ، به ویژه پرندگان در پارک میتواند بر جاذبههای پارک بیفزاید. پرندگان به دلیل داشتن صدا و زیباییهای خاص و منحصر به فرد، میتوانند عامل محرکی برای جذب شهروندان به پارکها و فضاهای سبز شهری شوند.
پرندگان، گونههای غالب جانوری را در بسیاری از فضاهای سبز تشکیل میدهند. به همین جهت در ارتباط با موقعیت آب و هوای منطقه و وضعیت پوشش گیاهی در فصول مختلف، پرندگان مهاجر متفاوتی وارد فضای سبز شهری شده یا از آن کوچ میکنند و در نتیجه روی اکوسیستم آن منطقه اثر گذاشته یا از آن متأثر میشوند. پرندگان بازگو کننده وضعیت اکولوژیکی محیط زیست خود میباشند و با داشتن خصوصیاتی چون توانایی زندگی در محیطهای مختلف، امکان استفاده از مواد غذایی گوناگون و مشاهده آسان آنها، از شاخصهای مناسب محیطی در شهرها به شمار میروند. گونههای پرنده موجود در پارکها با کمک به فرآیندهای اکوسیستم مانند گرده افشانی، کنترل حشرات و پراکنش گیاهی، موجب حفظ سلامتی این مناطق میشوند.
تأثیر فضای سبز شهری در غنای گونه ای پرندگان
در پارکهایی که از نظر مدیریتی در سطح بالاتری قرار دارند، غنای گونه ای به مراتب بیشتر است. تنوع و ساختار پوشش گیاهی، موجب افزایش مواد غذایی و تنوع بیشتر پناهگاه و فرآهم کردن نیازهای آشیانهای میشود و در نتیجه تنوع پرندگان نیز بیشتر میشود. غنای گونهای پرندگان در مناطق شهری وابسته به اندازه، شکل و پوشش گیاهی موجود است و در پارکهایی که دارای فرمهای رویشی درختی و درختچهای است، در مقایسه با پارکهایی که سطوح وسیعی از آن به چمن اختصاص یافته بیشتر است و بنابراین حفاظت از تنوع ساختاری پارکها در حفاظت از پرندگان مؤثر می باشد.
در پارک ها و فضاهای سبز شهری هرچه تنوع گونههای گیاهی بیشتر باشد، آشیانهای بیشتری به وجود میآید. گیاهان بلند باعث به وجود آمدن اشکوبهای مختلف گیاهی و در نتیجه ریزبومهای بیشتر میشوند و هر چه اشکوببندی پوشش گیاهی بیشتر باشد، پرندگان متنوعتری را در خود جای میدهند. همچنین وجود چشم اندازهای اکولوژیکی متنوع در جذب پرندگان مختلف مؤثر میباشد.
امروزه با اعمال روشهای مدیریتی صحیح در پارکها و ایجاد امکاناتی مانند نصب دوربینهایی برای تماشای پرندگان، برگزاری کارگاههای آموزشی، مستقرکردن ایستگاههای پرندهنگری، عرضه پوستر و بروشور مربوط به پرندگان محل و… می توان شهروندان را ترغیب به آشنایی بیشتر با پرندگان نمود.
گسترش فرهنگ استفاده صحیح از طبیعت سبب حفاظت از گونه های مختلف پرندگان در پارکهای شهری میشود و در عین حال این فعالیت تفریحی موجب تقویت رابطه انسان شهرنشین با طبیعت میگردد.
فضای سبز شهری اصفهان
در این خصوص شهر زیبای اصفهان با داشتن فضاهای سبز متنوع شهری، بیش از 160 گونه پرنده را در خود جای داده و بنابراین بستری مناسب برای توسعه فعالیت پرندهنگری میباشد و در این میان پارک کوهستانی صفه از جمله نقاط بسیار حائز اهمیت است.
این پارک به دلیل واقع شدن در دامنه کوه صفه، تنوع ساختاری مناسبی دارد و به دلیل وجود چشم اندازها و پوشش گیاهی متنوع از جمله پارکهای مهم شهر محسوب میشود و کارشناسان پرنده نگری ، مشاهده بیش از 80 گونه پرنده را در فصول مختلف گزارش دادهاند. مرکز پرنده نگری اصفهان با استقرار در پارک کوهستانی صفه به عنوان اولین و تنها مرکز تخصصی پرنده نگری کشور با ایجاد شرایط و امکانات مناسب لازم در جهت حفظ تنوع زیستی و در راستای ترویج تفریح و فعالیت پرنده نگری در اسفندماه سال 96 افتتاح گردید و همواره میزبان عموم گردشگران و شهروندان علاقهمند میباشد.
چگونه پرندگان را بشناسیم؟
به نقل از سمیه امین پور در اصفهان زیبا:
کشور ایران به دلیل وسعت زیاد، شرایط اقلیمی، دامنه تغییرات ارتفاعی و موقعیت جغرافیای دارای تنوع غنی زیستگاهی و به تبع آن تنوع جالب پرندگان است.
آشنا ساختن مردم با توریسم پرندهنگری (Birdwatching) به حفظ محیط زیست كمك خواهد كرد اما مشروط به آن كه در زمان مناسب و با رعایت اصول علمی و فنی صورت بگیرد.
پرنده نگری لذت مشاهده پرنده های آزاد در زیستگاه های آنها و محیط های طبیعی مثل تالاب ها، دشت ها، کوه ها، دریاچه ها، جنگلها، مراتع و حتی منزل و پارک های درون شهر است.
پرنده ها همه جا هستند و مشاهده آن ها نیاز به وسایل و لوازم زیادی ندارد و تجهیزات آن به سهولت قابل دسترسی است.
وسایل مورد نیاز برای ورود به فعالیت پرنده نگری به شرح زیر است:
• لباس مناسب:
پرنده نگران همیشه سعی می کنند از پوششی همرنگ با محیط استفاده کنند. در این صورت پرندگان متوجه حضور شما نمی شوند و شما با تأمل خاطر بیشتری می توانید به مشاهده آن ها در لانه و در حین فعالیت های روزمره نظیر غذادهی به جوجه ها بپردازید.
• دوربین دو چشمی:
برای مشاهده پرندگان به یک دوربین دو چشمی نیاز دارید. نمی توان به پرندگان زیاد نزدیک شد اما با استفاده از یک دوربین مناسب می توان آنها را مورد کاوش قرار داد.
• کتاب راهنما:
شما باید در آغاز این راه یک راهنما داشته باشید. کتاب راهنما با تصاویری از پرندگان و نکاتی برای شناسایی آنها در کشف این دنیای شگرف بسیار موثر است.
در این زمینه استفاده از کتاب راهنمای پرنگان ایران نوشته، جمشید منصوری و کتاب راهنماي ميداني پرندگان ايران اثر فريد مبصر مفید می باشد. همچنین انواع نرم افزارها و اپلیکشن ها نیز می توانند جایگزین های مناسبی برای این کتابها باشد.
• مداد و دفترچه یادداشت:
سعی کنید مشاهدات خود را سریع یادداشت کنید. پرنده نگران حرفه ای مشاهدات خود را به دقت ثبت می کنند.
اما علاوه بر موارد گفته شده برای پرنده نگر حرفه ای شدن اولین شرط داشتن حوصله و پشتکار و سپس حفظ سکوت و آرامش در طبیعت است.
سیاه خروس: پرنده اسرارآمیز ارسباران
از زندگی سیاه خروس ارسباران چیزی شنیده اید؟ در مقاله های قبلی گفتیم دارکوب، شاخصی برای سلامت زیستگاه محسوب می شود. همچنین به معرفی گونه هایی چون کاکایی سر سیاه ، گلو آبی ، زاغ بور ، هوبره پرداختیم و از عجایب کلاغ ها سخن گفتیم. در این مطلب قصد داریم شما را با سیاه خروس ارسباران یا همان سیاه خروس قفقازی بیشتر آشنا کنیم. پرنده ای اسرار آمیز تا چندی پیش کسی نمی دانست که این پرنده همان گونه سیاه خروس قفقازی است که در ایران وجود دارد.
زیستگاه
جنگل های بکر و زیبای ارسباران در شمال شرقی آذربایجان میزبان اسرارآمیزترین گونه از ماکیان است. جنگل های ارسباران از ورقان تا کلیبر ادامه دارد و در شمال این منطقه رود ارس جاری است. امروزه به دلیل عدم مراقبت و فعالیت معادن از وسعت این منطقه کاسته شده اما وجود گونه های گیاهی منحصر به فرد، تنوع زیاد و طبیعت بکر و دست نخورده این منطقه را به یکی از شاهکارهای خلقت تبدیل کرده است.
سیاه خروس در ایران از کمیاب ترین پرندگان است و فقط در منطقه حفاظت شده ارسباران زندگی می کند. پرنده بزرگی از راسته ماکیان که با ظاهر سیاه رنگ خود اسرارآمیز تر از سایر پرندگان این دسته به نظر می-رسد. تا دهه 1950 چنین تصور میشد که سیاه خروس قفقازی تنها در کوهستان های قفقاز و شمال شرقی ترکیه زندگی می کند ولی در دهه 1960 شایعات وجود یک پرنده قابل شکار سیاه رنگ در جنگل های کوهستانی کلیبر در شمال آذربایجان شرقی قوت گرفت. حضور این پرنده برای اولین بار در سال 1350 توسط مدیر کل وقت سازمان محیط زیست آذربایجان شرقی گزارش شد و به دنبال آن چند مشاور خارجی وقت سازمان از منطقه دیدن کردند و مشخص کردند که این گونه سیاه خروس قفقازی است و تا آن زمان کسی نمی دانست که این گونه در ایران هم وجو دارد.
خصوصیات سیاه خروس ارسباران
این پرنده 40 تا 48 سانتی متر طول دارد و جثه اش بزرگ است. پرنده نر پرهای سیاه با جلای سبز آبی دارد. زیر بال ها سفید است و دو لکه سفید روی شانه ها و یک لکه قرمز تاج مانند بالای هر چشم دیده می شود. دم در انتها دوشاخه می شود و شاه پرهای کناری دم به شکل منحصر به فرد و زیبایی به سمت پایین پیچ خورده اند. در فصل بهار نمایش زیبای این پرنده بعد از طلوع آفتاب بسیار دیدنی است که با سروصدا تا ارتفاع 5/1 متر می پرد و پرهای دم را مانند تاجی بلند برای پرنده ماده روی زمین به نمایش می گذارد.
زیبایی این پرنده و پرندگان مشابه و آوازه خوانی و سروصدای دل نشین آن ها می تواند گردشگران زیادی را از داخل و خارج کشور به محل زیست گاه های این پرندگان بکشاند. سیاه خروس ها پرندگانی اجتماعی هستند و به صورت گروهی در پاییز و زمستان دیده می شوند. پرواز سیاه خروس ها سریع ، مستقیم توام با بال زدن های قوی است.
تغذیه
سیاه خروس ارسباران از برگ، جوانه و میوههای آبدار و حشرات تغذیه می کند و در حاشیه جنگل ها، بوته زارها، علف زارها و نواحی کوهستانی به سر می برد و در زمستان به جنگل ها و مناطق کم ارتفاع کوچ می کند. پرنده ماده در زیر بوته های کوتاه و یا پای صخره ها آشیانه می سازد و نگهداری از جوجه ها را به عهده دارد. سیاه خروس در زمـرة پرنـدگان حمايـت شـده اسـت و به همین دلیل شکار آن ممنوع است و از جمله پرندگاني است که به دليل شرايط سـخت زيـستگاهي و زندگي مخفي، مطالعات مناسـبي دربـاره زنـدگي ايـن پرنـده صـورت نگرفتـه اسـت.
عوامل تهدید کننده سیاه خروس
جنگل زدایى و نابودى علفزارهاى زیستگاه این پرنده توسط اهالى محلى از جمله مهم ترین عامل تهدید این گونه ی نادر جهانی اعلام شده است. بعـد از جنگل تراشي در زيستگاه سياه خروس، اين پرنـده يـك سـال و گاهي تا دو سال در منطقه باقي مي ماند و به دنبـال آن يـا نـابود مي شود و يا منطقـه را تـرك می کند. در محدوده معدن مس سونگون، تخریب جنگل به همراه آلودگی صوتی ناشی از انفجار و تردد ماشین الات سنگین باعث شد که جمعیت های این پرنده به منطقه دیگری کوچ کنند.
از عوامل مهم کاهش مساحت جنگل در زيستگاه سياه خـروس ارسباران ، جنگل تراشي براي تأمين هيزم و ايجـاد فـضاي چـراي دام در حاشيه جنگل است. تغييـر اقليم نیز، باعث افزايش گون زار و بوته زار و کاهش علفزار در منطقه می شود. کاهش مساحت جنگل متراکم و کـاهش علفـزار کـه بـه نـوعي کاهش پناهگاه سياه خروس قفقازی محسوب مي شود بدون ترديـد اثـر منفي بر روي جمعيت این پرنده ی زیبا و نادر خواهد داشت.
کوکو : تکامل عجیب پرنده ی انگل
کوکو معمولی از خارق العاده ترین پرندگان ایران است. در ارتباط با شگفتی این پرنده در این مطلب بیشتر بخوانید و بدانید.
نام معمولی: کوکوی معمولی
زیر خانواده Cuculinae (خانواده ی Cuculidae)
طول پرنده از 15 تا 63 سانتی متر و وزن بین 17 تا 630 گرم می باشد.
اکثر کوکو ها انگل نیستند ولی حدود 60 گونه از آنها هستند( حدود 56 تا از دنیای قدیم و 3 تا از دنیای جدید).
نوزادان خانواده ی انگل در ابتدا رنگشان به شکلی است که تا شبیه به فرزند خانواده ی میزبان باشند.
زیستگاه کوکو
خانواده ی کوکو در سراسر نقاط معتدل و استوایی جهان وجود دارد ، همچنین استثنائاتی از جنوب غربی و جنوب آمریکا و مناطقی از شمال آفریقا و خاور میانه. کوکو های انگل زیر مجموعه ای از این محدوده را اشغال میکنند، به طور عمده در دنیای قدیم.
کوکو چه کار میکند؟
والدین بودن سخت است. خواب کمتر، وقت آزاد کمتر و تمام آن دهان های گرسنه که باید به آنها غذا رسانده شود. یک مادر پر مشغله چکار باید بکند؟ شما میدانید که باید نسل گونه های خود را حفظ کنید ، ولی چه کسی وقت این کار را دارد؟ جالب این است که کوکوها به همان پاسخی رسیده اند که انسان ها رسیده اند: برون سپاری.
تولید مثل کوکو
زمانی که یک کوکوی ماده جفت گیری کرده و آماده ی تخم گذاری میباشد، به جای این که لانه بسازد و خود را برای زحمت کشیدن برای نگهداری از بچه ها آماده کند، صبر میکند تا یک ماده ی دیگر را که تازه تخم گذاشته پیدا کند و منتظر می ماند تا پرنده برای پیدا کردن غذا از لانه اش خارج شود و بعد تخم خود را در همان لانه میگذارد و این کار را در چند لانه ی دیگر تکرار میکند. زمانی که پرنده ی ماده ی گول خورده برمیگردد، در لانه ی خود قرار میگیرد و از تخم های جدید هم مثل تخم های خود نگهداری میکند. تخم های کوکو دوره ی جوجه کشی کوتاه تری نسبت به تخم های میزبان خود دارند، بنابر این تخم های غریبه زودتر تفریخ پیدا میکند، که در آن صورت جوجه کوکو دیگر تخم ها (یا جوجه ها اگر زمان بندی درست عمل نکرده باشد) را به بیرون هل می دهد، و از داشتن لانه و مادری فداکار برای فقط برای خودش لذت میبرد. جوجه کوکو زودتر از گونه های میزبان خود رشد می کند ، بنابر این والدین نا تنی خود را با درخواست مداوم غذا مشغول نگه میدارد، و رقابت را از بین میبرد.
اما این یک مسابقه ی جالب تکاملی نمی بود اگر گونه های میزبان این مشکل را به راحتی و بدون اعتراض میپذیرفتند. پرندگان به ستوه آمده توسط تخم های کوکو چندین راهکار را در تلاش برای مقابله کردن با این مشکل امتحان کرده اند. اول از همه ، والبته این روش خیلی دورازذهن نیست، در بین آنها نفرت شدیدی نسبت به وجود آمده است. کوکو های بالغ دیده شده در محدوده ی لانه های میزبانان توسط گروهی از مادران عصبانی سریعا محاصره و رانده میشوند. اگرچه، کوکوها توانسته اند از این قضیه به نفع خود استفاده کنند، به این طریق که از یک جفت، پرنده ی نر به اذیت کردن و فریب دادن گروه پرندگان عصبانی می پردازد در حالی که هم زمان پرنده ی ماده در آرامش تخم های خود را میگذارد.
استراتژی دوم برای پرنده های میزبان این است که یاد بگیرند که تخم های غریبه را تشخیص بدهند و به صورت پیشگیرانه آن ها را از لانه به بیرون بی اندازند. کوکو ها به دو روش به این استراتژی پاسخ داده اند. اول، آنها تخم هایشان را طوری تکامل یافته اند که از نظر رنگ و اندازه شبیه به تخم های میزبان باشد ( و در جاهایی که لانه پوشیده است تخم های خیل تیره میگذارند که اصلا به راحتی قابل دیدن نیستند گونه های پرنده با سطوح بالاتری از رد کردن تخم های غریبه ، در نهایت با تعدادی تخم کوکو مواجه خواهند شد که بیبشتر و بیشتر به تخم های آن ها شباهت پیدا کرده اند. دوم، اگر یک میزبان تخم غریبه را پس بزند، کوکوای که آن تخم را گذاشته بعضی اوقات می آید و کل لانه را خراب میکند و هر چیزی را که داخل آن باقی مانده است را در یک عمل انتقام مادرانه از بین میبرد.
استراتژی سوم که توسط پری گنجشک ها(Superb Fairy Wren) طراحی شده کمی خلاقانه تر است. به محض این که مادر میزبان تخم های خود را میگذارد، او شروع به آواز خواندن برای آنها با یک الگوی و ریتم مشخص میکند. حال ، تخم کوکو حدودا هم زمان با تخم های خودش تفریخ پیدا میکند، ولی چند روز دیرتر از تخم های خودش در آنجا قرار داده شده اند. این به این معنی است که جوجه های خودش قبل از تولد آواز او را برای مدت طولانی تری نسبت به جوجه کوکو یاد گرفته اند. زمانی که تخم ها تفریخ می یابند، تنها جوجه های خودش میتوانند به درستی آواز های او را تکرار کنند. پس جوجه ای که نتواند آواز را بخواند غذایی را هم دریافت نمیکند. وحتی اگر قبل از این که از گرسنگی بمیرد، جوجه ی انگل بتواند جوجه های او را از لانه به بیرون بیندازد، مادر به کلی پاسخ درست به آواز خودش را نخواهد شنید و می فهمد که باید لانه را به کلی ترک کند بنابر این به نفع این گونه است.
حداقل یک مورد شناخته شده از یکی از گونه های سابقا میزبان وجود دارد که به طور کامل این مانع انگلی را برای خود از میان برده است. سنگ چشم پشت سرخ ، به جز این که به طور مشخص نسبت به کوکو ها (و بسیاری چیز های دیگر) حالت تهاجمی قاتلانه دارد، در شناسایی تخم های کوکو بسیار ماهر شده است. بسیار سریع. انقدر سریع که محققان اعتقاد دارند که کوکو صرفا برای سازگاری با آن فرصت نداشته اند. در آزمایشات آزمایشگاهی سنگ چشم ها 93.3% از تمام تخم های کوکو را شناسایی کرده و پس زدند. این توان شناسایی الگو ها برای این پرنده فوق العاده است. با این که رابطه ی انگلی کوکوها و سنگ چشم ها برای زمان طولانی ای شناخته شده است ولی در 30-40 سال اخیر در طبیعت دیده نشده است.
نکات جالب در مورد کوکو
– حتی کوکوهایی که به طور معمول انگل نیستند گاهی اوقات تخم های خود را لانه های افراد گونه های خود یا دیگر گونه ها میگذارند، ولی با این حال برای غذا رسانی به جوجه ها کمک میکنند.
– پوسته ی تخم های کوکوهای انگل به طور غیر عادی ضخیم است، که هنگامی که مادر تخم ها را از بالا به داخل لانه ی میزبان می اندازد از شسکتن آنها جلوگیری میکند.
– کوکوهای نواردار با بیرون انداختن خواهر و برادر های نا تنی خود راضی نمیشوند و تا سرحد مرگ آنها را نوک میزنند.
– بعضی پرنده ها با ساختن لانه هایی با لبه های با شیب تند با این کوکوهای قاتل مواجه میشوند به طوری که بیرون انداختن جوجه ها را از لانه دشوار میکنند و مادر به بزرگ کردن همه ی جوجه ها میپردازد.
چگونه یک پرنده نگر باشم؟
پرنده نگری تفریحی است که علاوه بر نشاط باعث افزایش فعالیت جسمی فرد نیز می شود. راه رفتن در مسیرهایی که پرنده ها هستند، به سرحال ماندن جسم کمک می کند. هم چنین دیدن پرنده ها، سنجیدن ویژگی هایشان و مقایسه با اطلاعاتی که در کتابچه های راهنما وجود دارد، مغز را به سمت یادگیری بیشتر سوق می دهد. مشاهیر پرنده نگری ایران و تاریخچه پرنده نگری را در مطالب پیشین بیان نمودیم. اکنون اگر می خواهید پرنده نگر باشید، بهتر است قبل از شروع سفر پرنده نگری به نکات زیر توجه کنید:
۱- مطالعات و تحقیقات جزیی انجام دهید.
قبل از اینکه به پرنده نگری بروید، زمان کوتاهی در مورد پرنده هایی که در منطقه هستند تحقیق کنید. با این کار خود را برای گردش پرنده نگری آماده کنید. این جست و جو باعث می شود پیش زمینه و تصوری در مورد پرنده هایی که انتظار دارید در هر محدوده ای ببینید، داشته باشید.
۲- لباس تیره یا همرنگ طبیعت بپوشید.
بخشی از یک پرنده نگر خوب بودن یکی شدن با محیط پیرامون است. با پوشیدن لباس همرنگ طبیعت و یکی شدن با محیط، پرنده ها به راحتی متوجه حضور شما نمی شوند و می توانید برای دیدن پرنده ها زمان بیشتری در طبیعت بمانید. رنگ لباس نامناسب، بهم ریختگی و آشفتگی پرنده ها را به دنبال خواهد داشت.
۳- اصطلاحات پرنده نگران را بیاموزید.
در اجتماعات پرنده نگران، پرنده نگری شهری (birdwatcher) و پرنده نگری حرفه ای (birder) متفاوت است. پرنده نگر شهری کسی است که معمولاً در محدوده ای نزدیک به محل زندگی اش، از دیدن پرنده ها لذت می برد. پرنده نگر حرفه ای کسی است که برای دیدن انواع خاص پرندگان و گونه های کمیاب آن ها به فواصل دورتر سفر می کند.
بعضی از مردم این اصطلاحات را به جای هم استفاده می کنند.
۴- دوربین دوچشمی مناسب تهیه کنید.
برای دیدن پرنده هایی که در فواصل دورتر هستند به یک دوربین دوچشمی نیاز دارید.
دوربین های ضد آب و با قدرت بزرگنمایی حداقل 8X را جست و جو و تهیه کنید. هم چنین میتوان از تلسکوپ استفاده کرد که نسبت به دوربین به راحتی قابل حمل نیست.
۵- کتابچه ی راهنما تهیه کنید.
اهمیت بالای کتابچه راهنما به این خاطر است که به شما اجازه می دهد گونه ای را که در طبیعت دیده اید به درستی و با دقت بیشتر تشخیص دهید و ویژگی های گونه های مختلف پرنده ها را یاد بگیرید؛ درواقع اطلاعات و مشاهدات را هماهنگ کنید.
برخی از کتابچه های راهنما از عکس های مختلف پرنده ها استفاده می کنند، در برخی دیگر از این کتابچه ها از نقاشی و شکل ها استفاده شده است. این تصمیم با شماست که کدام نوع از تصاویر را می پسندید.
بهتر است در ابتدای شروع پرنده نگری با کتابچه ی راهنمایی که به محدوده ی منطقه ی جغرافیایی محل زندگی شما اختصاص دارد، شروع کنید.
۶- یک بسته برای سفر پرنده نگری آماده کنید.
با توجه به این پرنده نگری شما چه مدت زمانی خواهد بود و به چه محل و فاصله ای از خانه می روید، بعضی موارد مهم را بسته بندی کنید و در کیف یا کوله پشتی با همراه خود داشته باشید:
چند بطری آب
مقداری خوراکی
لباس گرم
چراغ قوه
چاقوی جیبی
پماد دفع حشرات
دفترچه برای ثبت کردن مشاهدات
کیسه خواب یا چادر
دنیای پر رنگ تر پرندگان: قدرت بینایی و چشمان پرندگان
سیستم بینایی پرندگان حساس ترین حسِ پرندگان است و پرندگان احساس شدیدی نسبت به رنگ دارند که برای غذا خوردن، تولیدمثل و موارد دیگری حیاتی است. پیش تر در مورد میزان هوش در پرندگان ، بویایی در پرندگان ، منطقه مهم پرندگان ، راز مهاجرت پرندگان ، تاثیر گرمایش جهانی بر پرندگان و چگونگی تاثیر زباله های ما بر زندگی پرندگان مطالبی را عنوان کردیم. حال با توجه به جذابیت موضوع بینایی در پرندگان این مقاله را به این موضوع اختصاص داده ایم.
درک اینکه پرندگان چگونه رنگ ها را می بینند و قدرت بینایی پرندگان ، می تواند به پرنده نگرها کمک کند تا با استفاده از این حس بیشتر لذت ببرند و پرندگان را جذب کنند.
در طول میلیون ها سال، پرهای زینتی پرندگان از خسته کننده بودن به خیره کننده تغییر کرده است؛ اما رنگ های درخشانی که انسان ها می بینند فقط اندکی از رنگ هاییست که پرندگان می بینند.
“لباس های ما تا قبل از اختراع رنگ های آنیلین بسیار یکنواخت و کسل کننده بود، اما پس از آنکه رنگ ارزان شد، انقلابی در لباس هایی که ما امروز می پوشیم ایجاد شد.” به نظر می رسد که همین موضوع برای پرنده ها نیز اتفاق افتاده است.
دانشمندان طی سالیان متمادی درباره این فکر می کردند که پرندگان چگونه رنگهای خود را به دست می آورند، اما با مطالعات ییل / کمبریج اولین پرسش این بود که در واقع تنوع رنگ پرندگان برای خودشان شبیه چیست. به طرز کنایه داری، پاسخ این است که پرندگان رنگ های بیشتری نسبت به انسان ها می بینند. آنها نه تنها می توانند رنگهای بیشتر از آنچه در پرهایشان هست را ببینند، بلکه به دلیل سلولهای مخروطی اضافه که در شبکیه چشم خود دارند، نسبت به طیف فرابنفش حساس هستند، همچنین آنها رنگهایِ نامرئی برای انسان را می بینند.
با گذشت زمان، پرندگان به ترکیب خیره کننده ای از رنگ های حاوی رنگدانه های مختلف ملانین تبدیل شده اند، که همان رنگش را به پوست انسان می بخشد؛ رنگدانه های کاروتنوئیدی و رنگ های ساختاری، مانند چشم های آبی انسانها ناشی از رژیم غذایی شان است.
رنگهای ساختاری، تنوع رنگیِ شیرها را برای پرهای پرندگان تولید می کنند، حتی با اینکه آن رنگها بین پرندگان به طور نسبی کمیاب هستند.
پرندگان رنگهای بیشتر از رنگهای موجود در پرهایشان را می بینند، چراکه با وجود سلول های مخروطی اضافی در شبکیه چشم شان، به طیف فرابنفش حساس هستند. (منبع: دانشگاه ییل)
محققان به دانستن اینکه چرا پرندگان هنوز باید توانایی تولید رنگ را پرورش دهند، علاقه مند هستند؛ رنگهای زرد و قرمز موجود در پرهایشان نمونه ای از رنگهایی است که برای انسان ها نامریی، ولی برای خود پرنده قابل مشاهده است.
یکی از محققان دانشگاه کمبریج می گوید “ما نمی دانیم که چرا رنگ پرهای پرندگان به این زیرمجموعه محدود می شود.”
- “شاید ساخت رنگهای خارج از این محدوده با دستگاه های امروزی امکان ناپذیر یا بی فایده باشد.”
- “این بدان معنی نیست که سرانجام تغییر و گسترش پالت رنگهای پرندگان به رنگهای جدید امکان پذیرنباشد.”
- “پرندگان تنها توانایی درست کردن حدود 26 تا 30 درصد از رنگ هایی را که مشاهده می کنند، دارند؛ اما در طول میلیون ها سال به سختی برای غلبه بر این محدودیت ها تلاش کرده اند.”
- “حیرت انگیز است متوجه شویم که اگرچه رنگ های پرندگان برای ما به طرز باورنکردنی گوناگون و زیبا است، ولی ما درمقایسه با پرندگان کور رنگ هستیم.”
همانطور که بیان شد، سیستم بینایی در پرندگان بسیار حساس و حیاتی است؛ چراکه آن ها تعداد رنگ های بیشتری در پرهای خود می بینند، که ما به عنوان انسان قادر به مشاهده آن نیستیم. حال این قدرت دید را بسط دهید؛ حیرت آور است! قدرت بینایی پرندگان در مقایسه با انسان به طور باورنکردنی متفاوت و شگفت انگیز است به طوری که در واقع ما در قیاس با پرندگان کور رنگ هستیم.
“منطقه ی مهم پرندگان” یا “آی بی ای”* چیست؟
” منطقه ی مهم پرندگان و تنوع زیستی *” منطقه ای است که توسط یک سری مولفه های پذیرفته شده ی بین المللی شناسایی می شود و در امر حفاظت از جمعیت پرندگان اهمیت جهانی دارد. پیش تر در مورد موسسه بردلایف و خدماتش “Birdlife International ” مطالبی را عنوان نمودیم. اکنون به معرفی IBA ” important bird and biodiversity area ” یا همان منطقه ی مهم پرندگان می پردازیم.
طرح اولیه
ارائه ی طرح اولیه و کار شناسایی سایت ها توسط بردلایف اینترنشال* در سال 1980 انجام گردید. بردلایف اینترنشنال بزرگترین انجمن مشارکتی حفاظتی دنیاست که در زمینه حفاظت پرندگان، زیستگاه ها و تنوع زیستی جهانی فعالیت می کند. در حال حاضر بیش از 12000 منطقه ی مهم پرندگان در سراسر دنیا وجود دارد. وسعت این سایت ها کوچک است به شکلی که بتوان کل آن را تحت حفاظت قرار داد و ویژگی، نوع زیستگاه و اهمیت پرنده شناسی این مناطق از زیستگاه های اطراف آن متفاوت است.
“مناطق مهم پرندگان” اغلب بخشی از شبکه ی مناطق تحت حفاظت موجود یک کشور را تشکیل می دهد و بنابراین تحت قوانین ملی کنترل می شوند. اما به رسمیت قانونی شناختن و حفاظت از آن دسته از “مناطق مهم پرندگان” که جزو مناطق تحت حفاظت موجود یک کشور قرار ندارند در کشورهای مختلف متفاوت است.
برخی کشورها استراتژی ملی حفاظتی منطبق با “آی بی ای” دارند در حالی که در برخی دیگر کشورها اساسا حفاظتی وجود ندارد. در سال 2013 عبارت “منطقه ی مهم پرندگان” به “منطقه ی مهم پرندگان و تنوع زیستی” تغییر یافت تا بیانگر پراهمیت بودن این مناطق برای سایر گونه های جانداران نیز باشد.
بر اساس سایت برد لایف در ایران 105 “آی بی ای” یا “منطقه مهم پرندگان” با مساحتی بیش از 8 میلیون هکتار شناسایی شده است. از ایران هیچ سازمان مردم نهادی جزو سازمان های مشارکت کننده در طرح “آی بی ای” نمی باشد. مشارکت در طرح “آی بی ای” و به روز شدن اطلاعات زیستگاه ها می تواند عامل مهمی در جلب حمایت و کمک های بین المللی در زمینه ی حفاظت باشد.
مولفه ها
مولفه های بین المللی برای انتخاب یک سایت به عنوان “آی بی ای” شامل حضور گونه های در معرض خطر انقراض و یا گونه های است که جمعیت آنها قابل جایگزینی نباشد. این مولفه ها بر پایه ابزارهای قانونی موجود همچون کنوانسیون رامسر و قانون حفاظت پرندگان وحشی اتحادیه اروپا تبیین گردیده است. برای انتخاب یک سایت “آی بی ای” می بایست یک یا بیش از یکی از مولفه های زیر وجود داشته باشد:
- وجود گونه های در معرض خطر جهانی: سایت با حضور تعداد قابل توجهی از یک گونه ی در معرض خطر جهانی شناسایی میشود. (از جمله گونه های: به شدت در خطر انقراض، در خطر انقراض و گونه های آسیب پذیر طبق لیست قرمز “آی یو سی ان”*)
- وجود گونه های با محدویت پراکندگی جغرافیایی: سایت با حضور بخش قابل توجهی از گونه های با محدودیت پراکندگی شناسایی می شود. (به عبارت دیگر گونه هایی که پراکندگی جهانی آنها کمتر از 50000 کیلومتر مربع باشد) که پراکندگی جمعیت زادآور آنها “منطقه پرندگان اندمیک” را تعریف میکند.
- گونه های با محدودیت بیوم: سایت با حضور بخش عمده ای از گونه هایی شناسایی می شود که آن گونه ها اکثر و یا تماما محدود به یک بیوم خاص باشند.
- گونه های پرندگان اجتماعی (گونه هایی که در دسته های بزرگ به صورت جمعیتی زندگی می کنند):
مولفه هایی که قابلیت تبدیل به IBA را دارد:
یک سایت ممکن است با داشتن یک و یا بیش از یکی از زیر مولفه های ذیل قابلیت تبدیل به “آی بی ای” را داشته باشد:
- سایت به صورت متداول 1% از کل جمعیت زیست جغرافیایی یک گونه آبزی اجتماعی را در خود جای داده باشد.
- سایت به صورت متداول 1% از کل جمعیت جهانی یک گونه اجتماعی دریازی و یا خشکی زی را در خود جای داده باشد.
- سایت به صورت متداول تعداد 20000 پرنده آبزی و یا 10000 جفت از یک یا بیش از یک گونه دریازی را در خود جای داده باشد.
- سایت، آستانه ی خط قرمز جمعیتی مربوط به گونه های مهاجر را رد کرده باشد.
آستانه خط قرمز جمعیتی به صورت جهانی و یا منطقه ای تعیین می شود. به علاوه در برخی مناطق همچون اتحادیه اروپا و یا خاورمیانه، زیر مولفه های بیشتر منطقه ای وضع شده است.
سرنوشت پرندگان آسیب دیده
نویسنده : محمدعلی آقاابراهیمی
در طی بیشتر از دو سال که از فعالیت انجمن آوای بوم می گذرد، یکی از فعالیت های مستمر و مفید این موسسه دریافت، تیمار و رهاسازی پرندگان آسیب دیده در طبیعت بوده است. در این مدت آوای بوم با اطلاع رسانی جامع و دقیق در سطح کشور و ایجاد هماهنگی های لازم با سازمان حفاظت از محیط زیست به محل ارجاع پرندگان آسیب دیده در مرکز ایران بدل گردید و موفق شد تعداد زیادی از پرندگانی که به دست انسان دچار آسیب شده بودند را دریافت نموده، ابتدا با مراجعه به دامپزشک و انجام رادیوگرافی و سایر اقدامات درمانی مورد نیاز، وضعیت آنها را به ثبات برساند و سپس بر طبق توصیه های دامپزشک و تجربیات مدیریت موسسه اقدام به نگهداری پرندگان تا زمان مناسب برای رهاسازی نماید.
در طی این مدت تعداد بیشتری از پرندگان که قدرت پرواز خود را بازیابی نمودند و آسیب های وارده به آنان پروازشان را مختل نکرده بود در دامان طبیعت و در زیستگاههای مناسبشان رهاسازی شدند. این رهاسازی ها هر یک با کسب تجربیات جدید و احساسات فوق العاده ای همراه بود اما تجربه مشترک در بین تمامی این فعالیت ها یک نکته بسیار مهم و کلیدی را در بر میگرفت و آن اینکه: ” پرندگانی که بالی برای پرواز دارند و از نظر سلامت جسمانی در حد طبیعی قرار دارند هیچ نیاز و درخواستی از آدمی ندارند مگر رها شدن بی قید و شرط در دامان طبیعت”.
اما در بین پرندگان دریافتی این موسسه چند فرد از این پرندگان در اثر اصابت گلوله به بالهایشان برای همیشه قدرت پرواز خود را از دست داده بودند و به همین منظور بخش تیمار موسسه آوای بوم اقدام به آماده سازی فضایی مناسب جهت نگهداری مادام العمر از این پرندگان نمود و خود را برای میزبانی نامحدود از این پرندگان آماده کرد.
برخی از این پرندگان نیز هنگامی که جوجه بوده و در لانه مستقر هستند توسط افراد سودجو و برای نگهداری و یا فروش از لانه برداشته می شوند و به محل های نامناسبی انتقال می یابند و مراحل رشد خود را در اسارت سپری میکنند که این پرندگان نیز به دلیل عدم آموزش کافی از سوی والدینشان قدرت پرواز و شکار و حضور در طبیعت را کسب نمی کنند و به همین دلیل امکان زندگی در طبیعت را نمی یابند و تا پایان عمر یا در اسارت زندگی میکنند و یا در صورت رهاسازی مدت چندانی در طبیعت دوام نمی آورند و در نهایت از بین می روند و یا دوباره برای کسب غذا به سمت انسان رفته و مجددا به اسارت در می آیند. از این دست پرندگان نیز، هنگامی که افراد از نگهداری آنها خسته و ناتوان می شوند و یا پرنده دچار بیماری میگردد به موسسه آوای بوم و یا سایر مراجع در دسترس ارجاع داده می شوند.
در زمان کنونی به نظر میرسد که تعارضات انسان با طبیعت به شکل فاجعه باری گسترش یافته است یکی از این تعارضات که اخیرا رخ نموده، عصبانیت کشاورزان از پرندگانی است که به زعم آنها به محصولاتشان آسیب می رسانند. به همین منظور دستگاههایی ساخته شده و در مناطق مختلف کشور نصب گردیده که با ایجاد صدای انفجار بصورت متوالی و مستمر و در بازه های زمانی کوتاه موجب فراری دادن پرندگان می شود. این دستگاهها موجب ناامن شدن مناطق زیستی پرندگان شده و به شدت بر جمعیت گونه های موجود در یک منطقه تاثیر منفی می گذارد.
البته در بسیاری از مناطق این دستگاهها برای جلوگیری از ورود شبانه حیوانات وحشی همانند گراز و یا خرگوش به مزارع نصب گردیده و در تمامی طول شب در فاصله های چند دقیقه ای و منظم صدای انفجار در فضایی گسترده ایجاد می شود که منجر به استرس در پرندگانی میگردد که در آشیانه های خود مشغول استراحت شبانه هستند و سرانجام و به مرور زمان منطقه برای زندگی و زادآوری اینگونه پرندگان ناامن می شود. در نهایت با حذف پرندگان از یک منطقه بطور قطع عوارض و آفت هایی شکل میگیرند که همان کشاورزان، اولین بازنده این بازی نامبارک خواهند بود. برای مثال حذف دارکوب از میان درختان باعث بروز و ظهور آفت هایی در بدنه درختان میگردد که به مرور موجب مرگ درختان خواهد بود.
در حال حاضر وضعیت پرندگان مهاجر نسبت به پرندگان مقیم در مناطق گوناگون اسف بارتر است. این مهاجران که برای مدت معینی مهمان کشور ما هستند بعد از طی مسافت های بسیار طولانی و پشت سر گذاشتن مخاطرات بسیار به کشور ما می آیند اما در بسیاری از مناطق ایران با مرگ از آنان استقبال می گردد. مثال بارز این مطلب مهاجرت و حضور زنبور خواران در بهار و تابستان به مناطق مختلف ایران است که موجب بروز تعارض با پرورش دهندگان زنبور می گردد و در نهایت یا کشته می شوند و یا به وسیله دستگاه ایجاد صدا از مناطق مناسب دور می شوند.
مثال بسیار مهم دیگر این آسیب به حیات وحش، نسل کشی پرندگان مهاجر در تالاب های شمال کشور است که سالهای متمادیست به یکی از مشکلات لاینحل زیست محیطی کشور تبدیل گردیده و هیچ نیرویی تا کنون توان حل این معضل را نداشته است. این نسل کشی که در ظاهر برای کمک به معیشت مردم محلی توجیه می گردد در اصل بر اثر سودجویی و بی تفاوتی این جوامع در قبال خطر انقراض گونه ها و بی کفایتی مسئولین و عدم وجود هر گونه اراده ای از سوی محافل حاکم اتفاق می افتد و سالهای متمادیست که در عین حال که مشکل به شکل فزاینده ای در مجامع بین المللی نیز دنبال میگردد اما صدای دوستداران طبیعت و مخالفان این نسل کشی به جایی نمیرسد.
آمار تلفات پرندگان در کشور در اثر شلیک افراد ناآگاه نیز همواره بالا بوده است که دلایل گوناگونی دارد. از جمله به دلیل وجود سلاح های سبکی که به شکل مجاز در دست هر کس و ناکسی این روزها دیده می شود، نبود نظارت کافی بر مناطق گوناگون و ضعف ساختاری در بدنه ی سازمان حفاظت از محیط زیست برای تجهیز نیرو و اعمال نظارت و همچنین عدم وجود فرهنگ و آموزش کافی در نزد مردم از دلایل اصلی بالا بودن تلفات حیات وحش و بخصوص پرندگان در ایران است.
در سالهای اخیر و با افزایش تعداد افراد دلسوز و متعهد به حفاظت از طبیعت تعداد بیشتری از این پرندگان نجات می یابند و در اختیار موسساتی همچون آوای بوم قرار گرفته، تیمار و رهاسازی شده و یا در مکان و شرائط مناسب نگهداری می شوند.موسسه آوای بوم امید دارد که با آموزش و فرهنگ سازی و ترویج پرنده نگری، تعداد بیشتری از شهروندان را با طبیعت آشتی دهد و آسیب های جبران ناپذیر تعارضات انسان با طبیعت از جمله پرندگان آسیب دیده را به مرور کاهش دهد.
راز مهاجرت پرندگان
این روزها کشور ما میزبان میلیون ها پرنده مهاجر است. پرندگانی که مسافت های طولانی ای را ازعرض های شمالی پیموده اند تا بخشی از زندگی خود را در کنار ما بگذرانند. در مقاله ای دیگر در مورد اینکه اصلا چرا پرندگان مهاجرت می کنند صحبت کرده ایم. اکنون نکته ی قابل توجه در مهاجرت پرندگان این است که پرندگان مهاجر چگونه موفق میشوند بدون آنکه راه را گم کنند هر ساله یک مسیر معین را بپیمایند؟ چگونه این مهاجران کوچک و زیبا میتوانند با کمال دقت به نقطه عزیمت خود باز گردند؟ و چگونه میشود بدون قطب نما راه را در آسمان یافت؟ در این مقاله ناعمه حسینی تلاش کرده است پاسخ این سوالات را برای شما شرح دهد.
مهاجرت پرندگان
بررسی پدیده مهاجرت پرندگان در پایان قرن گذشته توجه بسیاری از دانشمندان را به خود جلب کرد و موضوع پژوهش بسیاری از محققان گردید. تعدادی پرنده علامت گذاری شدند تا پس از بازگشت مجدد به همان محل، قابل شناسایی باشند. این شیوه علمی، که حلقه گذاری نام دارد مطالعه رفتار مهاجرت پرندگان و ردیابی مسیر های اصلی آنان را ممکن ساخت.
جهت یابی پرندگان
پس از آزمایش های متعدد دانشمندان دریافتند که پرندگان از طریق دو نوع علایم راهنما، جهت یابی می کنند.
- بعضی پرندگان با استفاده از نشانه های سماوی راه خود را پیدا می کنند. پرندگان روزپرواز با استفاده از وضعیت خورشید و پرندگان شب پرواز با موقعیت ستارگان جهت تعیین مسیر می کنند.
- بعضی دیگر از روی نشانه های زمینی مانند عوارض زمین ، سیستم های آبی، کوهستان ها، خطوط ساحلی، وضعیت بوم شناختی مانند جنگل های انبوه و پهنه های آبی و و ضعیت هواشناختی مثل جهت باد غالب یا توده های هوا مسیر خود را پیدا میکنند.
پرندگان چگونه مسیر خود را تعیین می کنند ؟
این سوال مطرح است که ” پرندگان هنگام عبور از روی اقیانوس ها که عوارض زمین مشخص نیست یا زمانی که هوا ابری است و ماه و ستاره ها دیده نمی شوند چگونه مسیر خود را تعیین می کنند؟ ” پس باید نوع دیگری از جهت یابی وجود داشته باشد که مکمل این دو نوع است و چنین به نظر می رسد که پرندگان از میدان مغناطیسی زمین کمک می گیرند.
در سال 1975 میلادی مشخص شد که بعضی از باکتری هایی که در گل و لای دریا زندگی می کنند حاوی زنجیره ای از کریستال های ترکیبات آهن همسو با میدان مغناطیسی زمین هستند. این زنجیره ها باکتری ها را در امتداد این میدان قرار می دهند تا به سمت پایین شناور و از آب های پر از اکسیژن دور شوند. در این حالت، هر باکتری یک قطب نمای کوچک است.
این موضوع این فرضیه که بعضی از حیوانات دارای سلول هایی حاوی کریستال های مشابه هستند، را تقویت کرد. دانشمندان احتمال می دادند که حرکات سلول ها به حیوانات این امکان را می دهد که میدان های مغناطیسی را احساس کنند. یافتن این سلول ها در بدن حیوانات چندان آسان نبود. کریستال های مغناطیسی در میان پرندگان، اولین بار در میان کبوترهای خانگی کشف شد. انتهای عصب های پوست در داخل منقار بالایی کبوتر حاوی مقدار زیادی ساختارهای گلوله ای شکل پر از آهن است. اثبات کاربرد این ساختارها برای حس مغناطیسی، چندین دهه طول کشید. به تازگی نیز ساختارهایی مشابه در سینه سرخ ها، چکاوک ها و مرغ خانگی یافت شده است. امروزه مشخص شده است که حسگرهای مغناطیسی آهنی در اکثر پرندگان وجود دارند.