بایگانی برچسب برای: زمستان

استراتژی پرندگان در مقابل سرما

آیا تا بحال این سوالاتی چون چرا پرندگان مهاجرت می کنند؟ یا اینکه آیا پرندگان با یکدیگر صحبت می کنند؟ یا اصلا ” چرا پرندگان در فصل زمستان پف میکنند ؟” برایتان پیش آمده است. پیش تر راجبه کلیدهای شناسایی پرندگان با شما سخن گفته ایم. اکنون به استراتژی پرندگان در مقابل سرما می پردازیم که سازگاری‌هایی اعم از جسمی و رفتاری است. پرندگان، جانورانی خونگرم هستند که به دلیل متابولیسم بالا، دمای بدنشان کمی از انسان بالاتر یعنی حدود 40 درجه سانتیگراد است. البته این دما بر اثر عواملی همچون فعالیت یا شرایط آب و هوایی نوساناتی پیدا می‌کند.  در ادامه به طور خلاصه به مهمترین آنها می پردازیم:

1- سازگاری های جسمانی:

1-1 پرها:

پف دادن پرها از راههای مؤثر برای حفظ دمای بدن پرندگان است. علاوه بر این، بسیاری از آنها در اواخر پاییز و قبل از شروع فصل سرما، پرهای ضخیم تری پیدا می کنند. همچنین چربی ترشح شده از غدد آنها، پوششی روی پرها ایجاد می کند که همچون عایقی در برابر سرما و آب از آنها محافظت می کند.

1-2 پاها:

شکل پاهای پرندگان به گونه ای است که کمترین تبادل حرارتی را با محیط دارد. همچنین پرندگان این توانایی را دارند که جریان خون پاها را با انقباض رگ‌ها به طور مستقل از بدن کنترل کرده تا گرمای کمتری را از دست بدهند.

1-3 ذخیره‌ی چربی:

امکان ذخیره‌ی چربی حتی برای پرندگان کوچک وجود دارد تا علاوه بر ایجاد عایق حرارتی، انرژی لازم برای گرم نگهداشتن آنها را تأمین نماید.
بسیاری از پرندگان در طول پاییز و وقتی که هنوز منابع غذایی فراوان است، بیش از نیاز خود غذا خورده تا چربی اضافی برای بدن را قبل از آغاز زمستان تأمین نمایند.


2- سازگاری‌های رفتاری:

2-1 پف دادن پرها:

همانطور که گفته شد، این کار برای مقابله با سرما از طریق ایجاد یک لایه عایق هوا مؤثر است. در این حالت پرندگان چاق تربه نظر می‌رسند.

2-2 جمع کردن بدن:

انقباض و کاهش سطح بدن، یکی از راه های جلوگیری از اتلاف حرارت می باشد. از رفتارهای پرندگان در این خصوص می‌توان به جمع کردن یکی از پاها یا حالتی شبیه قوز کردن اشاره نمود. همچنین قرار دادن منقار در زیر پرها موجب خروج هوای گرم ناشی از بازدم ، به زیرپرها می‌گردد.

2-3 آفتاب گرفتن‌:

دراوقات آفتابی فصل زمستان، بسیاری از پرندگان با چرخش پشت بدن به سمت آفتاب ( در معرض قرار دادن بیشترین سطح بدن ) و اندکی بالا آوردن پرهای خود، از گرمای خورشید بهره‌ی بیشتری می‌برند. بالا آوردن پرها موجب افزایش سطح پر‌ها و پوست ، جهت بهره مندی بیشتر از تابش آفتاب می شود.در این حالت ممکن است بالها و دم نیز کمی گسترده شوند.

2-4 لرزیدن:

از راه حل‌های کوتاه مدت برای افزایش متابولیسم و تولید گرما در بدن ، لرزیدن می‌باشد که پرندگان نیز از آن استفاده می‌کنند.

2-5 پناه گرفتن:

بسیاری از پرندگان کوچک و اجتماعی، هنگام شب در دسته‌های بزرگ و در فضاهای تنگ و کوچک در کنار هم جمع می‌شوند تا گرمای بدن خود را به اشتراک بگذارند. این محل‌ها معمولاً در میان بیشه‌ها و یا شاخه‌های انبوه درختان است که حفظ گرما در آنها بهتر صورت می‌پذیرد. حتی پرندگان غیر اجتماعی هم مکان‌هایی را برای استراحت در شب‌های سرد در نظر می‌گیرند که گرمای روز در آنها ذخیره شده باشد ، نظیر تنه‌ی درختان یا سطوح تیره رنگ.

رخوت (Torpor):

تا بدین جا متوجه شدید که چرا پرندگان در فصل زمستان پف میکنند . در ادامه باید گفت بسیاری از پرندگان در شب‌های سرد جهت حفظ انرژی خود و گرمای بدن، از حالت رخوت استفاده می‌کنند. در این حالت با کاهش شدید متابولیسم بدن و نیاز به کالری کمتر، گرمای بدن حفظ می‌شود. البته این وضعیت همراه با خطراتی از قبیل واکنش دیرتر در مواجهه با شکارچیان است.

امید، ناامید ترین پرنده دنیا

آیا تا به حال نام امید درنای سیبری به گوشتان رسیده است؟ اگر شما هم به نوعی به محیط زیست ایران علاقه مند و پیگیر وضعیت حیات وحش ایران باشید، حتما نام امید را شنیده اید. امید درنا سیبری است که سال هاست به تنهایی امیدوارنه به ایران مهاجرت می کند. مقالات دیگری از جمله قصه تلخ امید ، درنای خاکستری ، درناهای فریاد کش و درنای طناز با موضوعیت درنا ست که پیشنهاد می کنیم آن ها را نیز مطالعه نمایید. حال با ما همراه باشید تا در مورد این امید بیشتر بدانیم.

امید

از سال 1387 که جفتش را با تیر در حین پرواز زدند تا کنون تنهای تنها هر زمستان پس از حدود 5 هزار کیلومتر مهاجرت و گذر از 5 کشور برای زمستان گذرانی به منطقه ی فریدونکنار ایران می آید. برای اینکه حس این پرنده تنها را درک کنید، تصور کنید که 9 سال تمام هیچ انسانی جز خودتان را نبینید. 9سال باشد که روی زمین تنها باشید.

امید یک درنای سیبری است. درنای سیبری گونه ای از خانواده درنایان است که در میان درناها یکی از طولانی ترین مهاجرت ها را دارد. همچنین یکی از در معرض خطر انقراض ترین آن هاست. درنای سیبری پرنده ای بزرگ جثه است. به طوری که قدش در حالت ایستاده حدودا بین 135 تا 140 سانتی متر است.

یعنی هم قد یک انسان کوتاه قد. طول بال این درنا در حین پرواز بین 210 تا 230 سانتی متر است. یعنی بلند تر از یک انسان بلند قد. وزن عادی یک درنا نیز بین 4/9 تا 8/6 کیلوگرم است. غذای اصلی این گونه مواد گیاهی است و اگر گیاهی نباشد، از ماهی ها و حشرات و جوندگان تغذیه می کند. درناهای سیبری به طور متوسط 2 تخم می گذراند که تنها یکی از جوجه ها بزرگ می شود.

امید کیست؟

مانند دیگر زندگی نامه ها از خانواده وی شروع کنیم. امید در خانواده ای بسیار کم جمعیت متولد شد؛ خانواده 12-10 نفره. او آخرین بازمانده از جمعیت غربی درنای سیبری در دنیا است. درنا های سیبری مجموعا سه جمعیت در دنیا داشتند. جمعیت شرقی، مرکزی و غربی. جمعیت شرقی آن ها پرجمعیت ترین آن ها بوده و هست که مهاجرت سالیانه آن ها هر سال از غرب سیبری به دریاچه پویانگ در چین است.

جمعیت غربی و مرکزی بهار و تابستان را نزدیک به هم و در حاشیه رود اوب در غرب سیبری می گذرانند و با آمدن فصل سرما همه مسیر خود را به سمت جنوب آغاز می کنند. جمعیت مرکزی مسیر خود را به سمت هند ادامه می دادند و جمعیت غربی آن ها از سمت غرب دریای خزر وارد ایران می شدند و خود را به تالاب های دست ساز فریدونکنار می رساندند.

وضعیت کنونی درناهای سیبری در دنیا

جمعیت مرکزی درنای سیبری امروز به کلی نابود و منقرض شده است. احتمالا اولین سرشماری موثق از این جمعیت در هند در سال 1974 انجام شد که 75 بال شمارش شد. این تعداد هر سال به دلیل شکار و آلودگی زیستگاه کمتر شد. با افزایش ناآرامی ها و جنگ در منطقه و به خصوص جنگ در افغانستان، تعداد آن ها به شدن کم شد به طوری که در سال 1996 تنها یک جفت شمارش شد. این جفت تا سال 2002 به تنهایی به هند می آمدند و پس از آن دیگر دیده نشدند. مرگ این آخرین جفت از جمعیت مرکزی درنای سیبری به معنای نابود شدن کامل این جمعیت بود.

در ارتباط با تاریخ جمعیت غربی درناهای سیبری و مسیرهای مهاجرت آن ها اطلاع دقیقی در دست نیست. گمان می رود روزگاری جمعیت های صدها عددی آن ها تا رود نیل در مصر هم برای زمستان گذرانی می رفتند. احتمالا اولین سرشماری موثق آن ها مربوط به سال 54 در ایران بود که 18 عدد شمارش شد. این تعداد برای ادامه بقای این جمعیت بسیار کم بود.

روند نزولی جمعیت درنای سیبری

تحقیقات و حفاظت از این گونه از همان زمان آغاز شد. با وجود تلاش ها، این جمعیت روند کلی رو به کاهش را شروع می کند که اصلی ترین دلیل آن حضور آن ها در تالاب دست ساز فریدونکنار بود که از اساس برای کشتار دسته جمعی پرندگان توسط مردم بومی ساخته شده است. منطقه ای که سیاه چاله پرندگان مهاجر نام گرفته و دامگاه داران منطقه به سختی از گرفتن جان یک پرنده حاضرند بگذرند و هر آنچه قابل خوردن باشد را می کشند.

تعداد درناهای سیبری روند نزولی خود را ادامه داد تا اینکه در سال 86 تنها 3 عدد درنا در منطقه باقی می ماند. در همان سال یکی از همین 3 عدد هم تیر می خورد. جفت امید هم در سال 87 احتمالا شکار می شود (لاشه اش هیچگاه یافت نشد) و در نتیجه امید تنها می شود.

جمعیت شرقی درناهای سیبری نیز روند رو به کاهش دارند. 95 درصد آن ها زمستان را در دریاچه پویانگ چین می گذرانند که این دریاچه به دلیل سد های ساخته شده بر روی ورودی آن (رودخانه یانگ تسه) و توسعه کشاورزی و به تبع آن افزایش استفاده از سموم کشاورزی در منطقه رو به نابودی زیستی است. به طوری که جمعیت درناهای آن  از 3750 عدد در سال 2008 به 3400 عدد در سال 2012 رسید. اگر این روند رو به کاهش ادامه پیدا کند با نابود شدن این جمعیت از درنای سیبری، درنای سیبری برای همیشه منقرض خواهد شد.

امید چه سرنوشتی در پیش رو دارد؟

میانگین دقیق سن یک درنا در طبیعت مشخص نیست. از عمر آن ها در اسارت گزارش هایی حتی تا 62 سال و 83 سال هم وجود دارد اما به نظر می رسد عمر آن ها در طبیعت در بهترین شرایط به سختی از 30-35 سال فراتر می رود. امید عمری حدودا 20 ساله دارد. اگر این عمر را در کنار مهاجرت تنهای وی و خطراتی که یک پرنده تنها را در مسیر 5000 کیلومتری تهدید می کند بگذاریم، به نظر نمی رسد امید سال های زیادی از عمر خود را پیش رو داشته باشد.

از آن جایی که تمامی طرح های بزرگ و کوچک برای احیای جمعیت این گونه در ایران به شکست منجر شده است، امید درنای سیبری به ازدواج و بقای نسل هم امیدی ندارد. حاصل عدم کنترل شکار و صید در منطقه فریدونکنار، باعث شده است امروزه امید را تنهاترین و ناامیدترین پرنده دنیا در ایران بنامیم.

فیدر; وسیله ای برای تغذیه پرندگان در فصل سرما

اگر شما هم از علاقه مندان پرندگان باشید، احتمالاً با شروع فصل سرما دغدغه تغذیه پرندگان در زمستان برایتان پررنگ شده است. یکی از جذاب ترین کارهایی که می توان برای پرندگان شهری انجام داد تغذیه کردن آنهاست. پیش تر از این درباره کمک به تغذیه پرندگان شهر در فصل سرما به صورت کلی نکاتی را بیان نمودیم. با اطلاعاتی که در ادامه می خوانید این مطلب را کامل تر در اختیارتان قرار می دهیم تا بتوانید به سادگی فیدر خانگی خود را آماده کنید و پذیرای پرندگان اطراف منزل یا باغ خود باشید.

اصول تغذیه پرندگان

یاد بگیرید که چگونه به راحتی، پری شاهرخ ها و دیگر پرندگان را با استفاده از دانه ها٬ پرتقال، پیه و دیگر چیزها به سمت خود جذب کنید.

فیدرها (خوراک دهنده ها)

سه نوع فیدر ابتدایی، طی سالیان قابلیت خود را ثابت کرده اند:

1.  فیدر قیفی شکل، شامل دو ضلع شیشه ای درون قاب چوبی یا فلزی با در متحرک جهت پر کردن فیدر می باشد. دانه ها از زیر شیشه روی سکویی می ریزد که برای نشستن پرنده ی گرسنه روی آن تعبیه شده است. فیدرهای قیفی شکل معمولا بالای تیرکی فلزی یا چوبی نصب می شوند.

2.  فیدر سکویی بسیار ساده است. آنها را میتوانید با صفحه های ساده در ابعاد مختلف بسازید و یک سقف برای خشک نگه داشتن دانه ها برای آنها تعبیه کنید.

3.  فیدر لوله ای به شکل های مختلفی ساخته می شود اما مدل پایه شامل یک سیلندر پلاستیکی روشن با چند ردیف دریچه کوچک برای توزیع دانه می باشد. انواع گران تر دارای پورت های فلزی برای بازداشتن سنجاب ها هستند. پورت تغذیه می تواند طبق اندازه دانه ها بزرگتر یا کوچکتر باشد.

دانه ها

ساده ترین و بهترین راه جلب پرندگان به حیاطتان استفاده از تخمه آفتابگردان است که دو نوع اصلی دارد: راه راه و سیاه. نوع راه راه کمی بزرگتر است و راحت توسط پرندگان بزرگتر مثل زاغی ها حمل می شود. نوع کوچکتر سیاه برای پرندگان کوچکتر مناسب است. دانه های مهم دیگر برای پرندگان ارزن (قرمز و سفید)، دانه گلرنگ، میلو، و ذرت می باشد٬ که عموما به صورت مخلوط با تخم آفتابگردان فروخته می شوند این دانه ها باید بیشترین مقدار را در ترکیب داشته باشند تا بتوانند بیشترین نفع را به پرندگان برسانند. ارزن و میلو به راحتی توسط پرندگانی که غذای خود را از روی زمین میخورند! مانند کبوترها و گنجشک ها خورده می شوند در حالی که ذرت مورد علاقه زاغی ها، کبوترها، بلدرچین و قرقاول است.

خوراکی های مخصوص

غذاهای دیگری که اخیرا مورد توجه قرار گرفته اند پرتقال، کره بادام زمینی و میل وورم ها می باشند. سهره ها و حتی دارکوب ها علاقه خاصی به پرتقال دارند. یک پرتقال را نصف کنید و به میخ یا گیره ای که ب درخت زده اید بیاویزید.

مارمالاد یا انگور خرد شده نیز در بهار بسیاری از پرندگان را جذب می کند.

کره بادام زمینی را می توانید برای کاهش چسبناکی آن را با آرد ذزت مخلوط کنید یا به پوست درختان بمالید. دارکوب ها و دارخزک ها به طعم کره بادام زمینی بسیار علاقمند خواهند شد.

میل وورم ها (Mealworms)

این لاروهای زرد و سخت اکثرا برای طعمه ماهی استفاده می شوند. می توانید آن ها را برای مرغ مقلد، سینه سرخ و کاردیف در ظرفی کم عمق ریخته و روی سکوی ایوان بگذارید یا در پاسیو قرار دهید. میل وورم ها حتی می توانند چرخ ریسک ها را به سمت پنجره بکشند یا حتی باعث شوند که روی دستتان بنشینند.

همانطور که پیش بینی می شود تاکنون متوجه شده باشید، فیدر (Bird feeder) وسیله است برای قرار دادن غذا در آن، جهت جذب پرندگان. فیدر ها شکل های مختلف داشته و می توانند دست ساز یا آماده باشند. از فیدرها می توان به عنوان وسیله ای برای تغذیه پرندگان در فصل زمستان استفاده کرد و این گونه میزبان پرندگان منطقه خود شوید و از تماشای آن ها لذت ببرید.