پرنده رابین
رابین آمریکایی (American robin) مرغ آواز مهاجر از تیره توکایان است. این نام به دلیل روبان اروپایی به دلیل سینه نارنجی مایل به قرمز آن، از رابین اروپایی گرفته شده است.
نگارنده مقاله: فرنوش شاهین
«تمام مطالب منتشر شده در وبلاگ آوای بوم نشان دهنده نظرات نویسنده مطلب بوده و لزوما دیدگاه‌های انجمن را منعکس نمی‌کند.»
گونه های نر و ماده پرنده رابین مشابه هستند، اما گونه های ماده تیره تر از نرها و دارای رنگ قهوه ای در سر می باشند. پرندگان جوان در سال اول به راحتی از بزرگسالان قابل تشخیص نیستند و درصد کمی از آنها چند بال مخفی یا پر دیگر در زیر بالهای خود دارند.
این پرنده در بیشتر آمریکای شمالی، از آلاسکا و کانادا به سمت جنوب تا شمال فلوریدا و مکزیک تولید مثل می کند. در حالی که رابین ها گاهاً در قسمت شمالی ایالات متحده و جنوب کانادا زمستان گذرانی می کنند، بیشتر آنها از فلوریدا و ساحل خلیج فارس به مکزیک مرکزی و همچنین در امتداد ساحل اقیانوس آرام به زمستان در جنوب کانادا مهاجرت می کنند. بیشتر آنها در پایان ماه اوت از جنوب حرکت می کنند و در فوریه و مارس شروع به بازگشت به شمال می کنند (تاریخ دقیق با توجه به عرض جغرافیایی و آب و هوا متفاوت است). فاصله مهاجرت رابین ها بسته به زیستگاه اولیه آنها به میزان قابل توجهی متفاوت است. یک مطالعه نشان داده که رابین های جداگانه ای که در آلاسکا برچسب گذاری شده اند در طول فصول 3.5 برابر بیشتر از رابین هایی هستند که در ماساچوست برچسب گذاری شده اند.
طبق برخی منابع، رابین آمریکایی قبل از سیاه‌مرغ بال‌سرخ (red-winged blackbird) به عنوان فراوانترین پرنده خشکی موجود در آمریکای شمالی نام برده می شود. این پرنده هفت زیرگونه دارد، اما فقط یکی از آنها، سان لوکاس رابین (San Lucas robin) از بقیه متمایز است و دارای زیر قسمت های خاکستری مایل به قهوه ای کم رنگ است.
رابین آمریکایی بیشتر در روز فعال است و در زمستان، در گله های بزرگ شبانه جمع می شود تا در مرداب های خلوت یا پوشش های گیاهی و انبوه درختان را بیتوته کند. دسته پرندگان در طول روز، در گروه های کوچکتر از میوه ها و انواع توت ها تغذیه می کنند. در طول تابستان، رابین آمریکایی از یک قلمرو تولید مثل دفاع می کند و کمتر اجتماعی است.
رژیم غذایی آنها شامل بی مهرگان (از جمله سوسک ها، کرم های خاکی و کرم مروارید)، توت و میوه ها است.
رابین یکی از اولین گونه های پرندگان است که تخم های خود را دفن می کند و بلافاصله پس از بازگشت به تابستان شروع به تولید مثل می کند.
لانه این پرنده از چمن های درشت، شاخه و پر تشکیل شده است و با گل آغشته می شود و اغلب با چمن یا سایر مواد نرم مزین می شود. این پرنده از نخستین پرندگانی است که هنگام طلوع آفتاب، آواز می خواند و آواز آن از چندین واحد گسسته تشکیل شده است که تکرار می شوند.
شکارچیان اصلی رابین ها، شاهین ها، گربه های خانگی و مارها هستند. هنگام تغذیه، برای در امان ماندن و پیشگیری از خطر، واکنش سایر پرندگان در برابر شکارچیان را تماشا می کند. گاو مرغ سر قهوه‌ای (Brown-headed cowbirds) تخم های خود را در لانه های رابین می گذارند، اما رابین ها معمولاً تخم را رد می کنند.
رابطه بین ویروس نیل غربی و رابین ها
رابین آمریکایی حاملی شناخته شده برای نوعی ویروس به نام ویروس نیل غربی (West Nile virus) است. در حالی که کلاغ ها و زاغ کبودها اغلب اولین مواردی بودند که به عنوان حامل ویروس نیل غربی مشاهده شدند. رابین آمریکایی یک میزبان اصلی است و سهم بیشتری در انتقال ویروس به انسان دارد. دلیل این امر این است که کلاغ ها و زاغ کبودها به دلیل ابتلا به این ویروس به سرعت می میرند، در حالی که رابین آمریکایی مدت طولانی تری از ویروس جان سالم به در می برد. بنابراین آن را به تعداد بیشتری پشه گسترش داده و موجب انتقال آن به انسان و سایر گونه ها می شود.
چرا ما رابین را با کریسمس مرتبط می کنیم؟
این می تواند تا حدی به این دلیل باشد که در ماه های زمستان تعداد رابین ها افزایش می یابد. رابین ها معمولاً در هنگام تماس با انسان به اندازه سایر پرندگان خجالتی نیستند.
افسانه های زیادی پیرامون رابین ها و رابطه آنها با کریسمس و زمستان به طور کلی وجود دارد. به عنوان مثال، آیا تا به حال فکر کرده اید که چرا تصاویر رابین روی همه ی اقلام کریسمس از جمله کارتهای تبریک و کاغذهای بسته بندی و قالب های بیسکویت نقش شده است؟ اولین افسانه ما را به زمان ویکتوریا برمی گرداند، زمانی که سنت ارسال کارتهای کریسمس آغاز شد. پستچیان پست شاهنشاهی که لباس های قرمز روشن بر تن داشتند، این کارت ها را تحویل می دادند. این باعث شد که آنها لقب “robin” یا “redbreast” یعنی سینه سرخ را بدست آورند. این روند رواج پیدا کرد و بسیار محبوب شد و تا امروز نیز ادامه دارد و در طول جشن بسیاری از موارد با مضمون در قفسه های سوپرمارکت ها دیده می شدند.
با این حال قبل از دوره ویکتوریا، این پرندگان پیوندی کاملاً محکمی با داستان سنتی کریسمس و مسیحیت داشتند. در یک داستان گفته شده که وقتی مریم مقدس در طویله، عیسی مسیح را به دنیا می آورد، متوجه شد آتشی که برای گرم کردن خود روشن کرده بودند، در خطر خاموش شدن است. ناگهان، یک پرنده کوچک قهوه ای ظاهر شد و شروع به زدن بالهای خود در مقابل آتش کرد و باعث شد تا دوباره آتش زنده شود. با این حال هنگامی که پرنده به اطراف پرواز می کرد و به سمت آتش حرکت کرد، یک گدازه ی سرگردان به سمت پرنده حرکت کرد و سینه او را سوزاند و به رنگ قرمز روشن تبدیل کرد. با دیدن این صحنه، مریم مقدس اعلام کرد که سینه قرمز نشانه ی قلب مهربان پرنده است و این خصوصیت را به به فرزندان خود نیز منتقل کند تا برای همیشه با افتخار با این نام صدا زده شوند.
