حافظه پرنده نگرها

بررسی حافظه در پرنده‌نگرهای حرفه‌ای

دفعه بعدی که افرادی از شما خواستند که گفتن حقایق سرگرم کننده در مورد سکه های کمیاب یا صحبت درباره اساطیر اسکاندیناوی را تمام کنید و شما را دست انداختند، به آن‌ها بگویید که «دارم روی سلامت مغزم کار می‌کنم».

از مطالعات جدید انجام شده توسط مرکز Baycrest که حافظه را در پرنده‌نگران حرفه‌ای بررسی کرده است، این نتیجه بدست آمده که داشتن دانش تخصصی (expert knowledge) در مورد یک موضوع، به ما کمک می‌کند تا اطلاعات جدید را بهتر به خاطر بسپاریم.

دانش تخصصی، ذهن را به نوعی چهارچوب پشتیبان و ساختار سازماندهی مجهز می‌نماید که این ساختار به ما کمک می‌کند تا بتوانیم موارد جدیدی که قصد یادگیری آن‌ها را داریم بهتر به خاطر سپرده و آن‌ها را به‌خوبی از یکدیگر تفکیک کنیم؛ زیرا فراموشی اغلب در زمانی اتفاق می‌افتد که خاطرات مشابه، با یکدیگر تداخل پیدا می‌کنند. در واقع، ایجاد این ساختار باعث کاهش ایجاد سردرگمی در بین موارد مشابه – در این بررسی، پرندگانی با شکل ظاهری مشابه – می‌شود.


گردآورنده: محسن خاوری

«تمام مطالب منتشر شده در وبلاگ آوای بوم نشان دهنده نظرات نویسنده مطلب بوده و لزوما دیدگاه‌های انجمن را منعکس نمی‌کند.»


دکتر اریک وینگ، محقق برجسته در موسسه تحقیقاتی روتمن و نویسنده اصلی این مطالعه می‌گوید:

« برخلاف عملکردهای حافظه که با افزایش سن کاهش می‌یابند، دانش تخصصی اغلب با بالارفتن سن به افزایش و انباشته شدن ادامه می‌دهد. این امر در افراد مسن می‌تواند نقطه قوتی ایجاد کند که ما را قادر می‌سازد تا از آن برای جلوگیری از کاهش عملکرد حافظه در این افراد (افراد مسن) و بهبود کیفیت زندگی آنها استفاده کنیم».

برای مطالعه اثرات تخصص بر حافظه، دکتر وینگ و تیمش، متخصصان محلی در زمینه پرنده را از سازمان‌های اجتماعی مانند باشگاه پرنده‌شناسی و طبیعت‌شناسان میدانی شهر تورنتو استخدام کردند. آنها همچنین متخصصانی را در باغبانی، ماهی‌گیری، پیاده‌روی و سایر فعالیت‌های مرتبط با فضای باز به عنوان گروه کنترل و برای انجام مقایسه، به کار گرفتند.

برای شناسایی اینکه چگونه دانش، سازمان ذهن را تغییر می دهد، به هر دو گروه از شرکت‌کنندگان مجموعه‌هایی از تصاویر پرندگان نشان داده شد و از آنها خواسته شد تا تصاویر را به صورت بصری و بر اساس شباهت‌های درک شده، روی یک صفحه نمایش مرتب کنند. اکثر متخصصان تمایل داشتند پرندگان را بر اساس ویژگی‌های خاصی مانند ساختار منقار یا شکل دم، حتی در گونه‌هایی از پرندگان که قبلاً هرگز ندیده بودند، دسته‌بندی کنند. در مقابل، افراد غیرمتخصص و همچنین برخی از متخصصان، گروه‌بندی خود را بر اساس ویژگی‌های سطحی‌تری مانند رنگ قرار دادند.


مطلب مرتبط: اثرات جنگ بر حیات‌وحش و پرندگان


سپس، محققان حافظه شرکت‌کنندگان را آزمایش کردند. آنها ابتدا به هر شرکت‌کننده مجموعه‌ای از عکس‌های یک پرنده را نشان دادند. سپس سری دوم تصاویر را که ترکیبی از پرندگان جدید و قدیمی بودند، به آن‌ها نشان دادند و از شرکت‌کنندگان خواستند که مشخص کنند آیا در بین آنها پرنده‌ای از سری اول عکس‌ها را هم دیده‌اند یا خیر؟

محققان دریافتند حافظه، در کسانی که پرندگان را بر اساس ویژگی‌های خاص گروه‌بندی می‌کنند، نسبت به کسانی که پرندگان را بر اساس رنگ گروه‌بندی می‌کنند، وظیفه‌اش را بهتر انجام می‌دهد. این تفاوت نه تنها بین افراد متخصص و غیرمتخصص، بلکه بین خود متخصصان نیز دیده می‌شد، زیرا کسانی که پرندگان را به صورت سطحی و بر اساس رنگ گروه‌بندی می‌کردند، حافظه ضعیف‌تری نسبت به کسانی داشتند که این کار را نمی‌کردند. شباهت زیاد در بین آیتم‌ها اغلب مانع به خاطر سپردن آنها می‌شود، اما داشتن یک سازماندهی منظم و تثبیت شده ذهنی به جلوگیری از ایجاد این مشکل کمک می‌کند.

بطور خلاصه می‌توان گفت که مغز ما برای دریافت اطلاعات جدید از خودش می‌پرسد: خب این داده جدید قرار است کجا قرار بگیرد؟ چرا نیاز دارم آنرا بلد باشم یا یاد بگیرم؟ سپس بدنبال جایی برای قراردادن آن می‌گردد. اگر در ذهنمان جایی برای هر داده جدید درست کنیم یا به اصطلاح ساختار و چهارچوب‌های پشتیبان برای درج اطلاعات داشته باشیم خیلی راحت‌تر میتوانیم آنها را یادآوری یا recall کنیم. پرنده‌نگرهای حرفه‌ای هم از همین روش استفاده می‌کنند. آنها پرنده های زیادی می‌بینند و می‌دانند که با توجه به تنوع و گستردگی زیاد گونه‌ها، باید به‌ روشی آنها را در ذهن‌شان طبقه‌بندی کنند که بعدا بتوانند گونه و نوع هر پرنده را به درستی تشخیص دهند. بر همین اساس آنها طبقه‌بندی یا به اصطلاح ایجاد چهارچوب پشتیبان در ذهن را شروع می‌کنند.


مطلب مرتبط: نکات عکاسی از پرندگان


دکتر آسف گیلبوآ، دانشمند ارشدRRI، دانشیار روانشناسی در دانشگاه تورنتو و یکی از محققان و نویسنده ارشد این مطالعه به همراه دکتر جنیفر رایان، دانشمند ارشد RRI می‌گوید:

«به نظر می رسد داشتن سال های تحصیلی بیشتر، زمینه های مورد علاقه و سرگرمی‌های بیشتر، خطر زوال عقل را کاهش می‌دهد و از حافظه در سنین بالا محافظت می‌کند. نتیجه بررسی‌های ما نشان می‌دهد که ممکن است بخشی از این امر به این دلیل باشد که هرچقدر سابقه دانش بیشتری داشته باشید، توانایی شما در یادگیری و حفظ اطلاعات جدید با قراردادن این اطلاعات جدید در چهارچوب‌های دانش موجود، بهتر خواهد بود.”

با اینکه همه ما نمی‌توانیم متخصص پرنده‌نگری باشیم، اما همه ما در امری متخصص هستیم – خواه در ورزش، خواه در سه گانه ارباب حلقه ها، یا در خانواده خودمان، یا شبکه‌های اجتماعی. به عبارت دیگر، همه ما می‌توانیم از تقویت حافظه‌ای که حاصل از دانش تخصصی است، صرف نظر از سن خود بهره‌مند شویم.

در دراز مدت، این تحقیق می‌تواند به تعیین چگونگی استفاده بهینه از تجربه و تخصص، برای کاهش تحلیل حافظه ناشی از افزایش سن کمک نماید و کیفیت زندگی را برای افراد مسن در همه‌جا بهبود بخشد.

بخشی از این تحقیق توسط مؤسسه تحقیقات بهداشتی کانادا (CIHR) و مرکز نوآوری سالمندی و سلامت مغز (CABHI) و بخش دیگر توسط Baycrest پشتیبانی گردیده است. با دریافت بودجه بیشتر، محققان می‌توانند بررسی کنند که چگونه با افزایش سن، داشتن دانش غنی قبلی، تغییرات مغز را در هنگام یادگیری اطلاعات جدید، سرعت می‌بخشد.


منبع داستان: محتوای ارائه شده توسط مرکز مراقبت سالمندان Baycrest

 

Journal Reference

Erik A. Wing, Ford Burles, Jennifer D. Ryan, Asaf Gilboa. The structure of prior knowledge enhances memory in experts by reducing interferenceProceedings of the National Academy of Sciences, 2022; 119 (26) DOI: 1073/pnas.2204172119

0 پاسخ

دیدگاه خود را ثبت کنید

تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟
در گفتگو ها شرکت کنید.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *